Εξελίξεις στην υπόθεση της έκρηξης της βόμβας σε τράπεζα στη Θεσσαλονίκη, καθώς οι Αρχές προχώρησαν την Τετάρτη στη σύλληψη του 36χρονου, ο οποίος φέρεται να είχε μισθώσει το διαμέρισμα, από όπου ξεκίνησε την πορεία της η 38χρονη που σκοτώθηκε στην έκρηξη. Οι νέες πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αναφέρουν ότι ο συλληφθείς φαίνεται να μην συνεργάζεται με τους αστυνομικούς, καθώς δεν δίνει περαιτέρω πληροφορίες για την δράση του.
Σημειώνεται ότι ο συλληφθείς έχει οδηγηθεί στη Θεσσαλονίκη και την Πέμπτη (8/5) θα οδηγηθεί στον εισαγγελέα.
«Σφικτός» ο 36χρονος – Δεν μιλάει και δεν δίνει πληροφορίες
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο 36χρονος από την πλευρά του φέρεται να έχει υποστηρίξει στους αστυνομικούς ότι δεν γνωρίζει τον εντολέα για την επίθεση με την έκρηξη στη Θεσσαλονίκη. Χαρακτηρίζεται ως «σφικτός», δεν μιλάει, δεν δίνει πληροφορίες. Αυτό που φέρεται να υποστήριξε αρχικά είναι το γεγονός πως δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από άγνωστο που του είπε να προχωρήσει στην ενοικίαση του ισόγειου διαμερίσματος, εκεί που εντοπίστηκαν πυροκροτητές, φυτίλι και ποσότητα εκρηκτικής ύλης.
Υπενθυμίζεται ότι την Τρίτη (6/5) δόθηκαν στη δημοσιότητα οι φωτογραφίες και τα στοιχεία ταυτότητας του 36χρονου όπως και της 38χρονης που έχασε τη ζωή της από την έκρηξη. Οι αστυνομικοί αυτό που προσπαθούν να πετύχουν από τη σύλληψη του 36χρονου, είναι να δουν τον κύκλο επαφών του ίδιου, να δουν αν θα τους πει κάτι παραπάνω, να καταφέρουν να φτάσουν και στον κύκλο επαφών της 38χρονης.
Πρόκειται για τους:
ΠΑΡΑΣΚΕΒΑΪΔΟΥ Σνιζάννα του Βασιλείου και της Ντουσια, γεν. την 21-11-1987 στη Γεωργία (θανούσα) και
ΜΙΧΑΛΙΤΣΙΑΝΟ Κωνσταντίνο του Στυλιανού και της Αλεξάνδρας, γεν. την 17-08-1989 στην Αττική.
Ο άστεγος με το… λάπτοπ
Ο 36χρονος που φέρεται να μίσθωσε με τα στοιχεία του το διαμέρισμα, φέρεται να εργάζεται περιστασιακά ως πωλητής περιοδικού στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε το 1989 και μικρός ασχολήθηκε με το γκράφιτι. Στη συνέχεια σπούδασε υδραυλικός αλλά υπέστη εργατικό ατύχημα και τα τελευταία χρόνια μένει στο υπνωτήριο του Δ. Θεσσαλονίκης.
Αστυνομικές πηγές ανέφεραν στον ΑΝΤ1 ότι «ο 36χρονος δεν επέστρεψε μετά την έκρηξη στο υπνωτήριο του Δήμου. Έκλεισε τα κινητά τηλέφωνα που χρησιμοποιούσε και είναι άφαντος. Όσοι τον γνώριζαν στο υπνωτήριο περιγράφουν έναν μοναχικό άνδρα που συνήθιζε να πίνει καφέ και να ασχολείται συνεχώς με το λάπτοπ του».
Όπως έγραψε το enikos.gr, o 36χρονος που μίσθωσε τον χώρο φέρεται να έχει μισθώσει ξανά έναντι κάποιας αμοιβής για λογαριασμό τρίτων, διαμερίσματα βραχυχρόνιας μίσθωσης και μέσω αυτού πιστεύουν οι αστυνομικοί ότι θα μπορέσουν να φτάσουν στο άτομο που κατασκεύασε την βόμβα και στους υπόλοιπους εμπλεκόμενους.
Ο 36χρονος είχε δημοσιοποιήσει το βιογραφικό του, στο οποίο αναφέρει:
«Γεννήθηκα το 1989 και μεγάλωσα σε περιοχή της Αττικής. Ο πατέρας μου δούλευε ως γενικός εργοδηγός σε ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και η μητέρα μου ως υπάλληλος σε ναυτιλιακή εταιρεία. Έχω και δυο μικρότερες αδελφές, 25 και 24 ετών αντίστοιχα.
Στα 10 μου χρόνια, χώρισαν οι γονείς μου και μετακομίσαμε με τη μητέρα μας. Από μικρός, από οκτώ χρονών, μου άρεσε να παίζω μπάσκετ στα γηπεδάκια της γειτονιάς. Όταν έφτασα 13, γράφτηκα και σε ομάδα, όπου έπαιζα σέντερ. Έμεινα στην ομάδα για ένα χρόνο. Ονειρευόμουν να γίνω καλλιτέχνης, ζωγράφος, σκάρωνα στο σπίτι προσωπογραφίες, κυρίως, όμως, έκανα καλλιτεχνικά γκράφιτι. Ήδη από το γυμνάσιο, είχαμε μαζευτεί πέντε-έξι παιδιά, κατά βάση από τη γειτονιά, και βάφαμε τους τοίχους. Είχαμε βάψει τον μισό Πειραιά. Κάναμε προσχέδια με μολύβι, ώστε να τα μεταφέρουμε στον τοίχο με το σπρέι.
Μετά το γυμνάσιο, πήγα σε τεχνική σχολή του ΟΑΕΔ, όπου πήρα την ειδικότητα του υδραυλικού. Μου άρεσε ως τέχνη. Οι σπουδές μου εκεί κράτησαν τρία χρόνια. Έμαθα, η αλήθεια είναι, αρκετά πράγματα στη σχολή. Δούλεψα ως υδραυλικός ως το 2020, οπότε και είχα ένα ατύχημα. Έκανα υδραυλικές εργασίες σε μια οικοδομή και έπεσα από τον τρίτο όροφο σε ένα λόφο με άμμο. Έφτιαχναν τσιμέντο εκείνη την ώρα. Κουνήθηκε ένας σπόνδυλος και από τότε δεν μπορώ να δουλέψω σε χειρωνακτική εργασία. Με το που πάω να κουβαλήσω κάτι, μουδιάζουν τα πόδια μου και δεν μπορώ να τα κουνήσω. Δεν θεωρήθηκε, ωστόσο, εργατικό ατύχημα, γιατί δούλευα ανασφάλιστος. Το αφεντικό μού πλήρωσε μονάχα τις μαγνητικές εξετάσεις.
Εκείνη την εποχή έμενα με την κοπέλα μου. Δεν μπόρεσα να επανέλθω μετά το ατύχημα. Έτσι, μην όντας σε θέση να εργαστώ ως υδραυλικός, έπιασα δουλειά ως ντιλιβεράς, κάτι που έκανα για έξι μήνες. Στη συνέχεια, ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη, όπου με φιλοξενούσαν κάποιοι φίλοι.
Έμαθα για το περιοδικό από ένα γνωστό μου, που ήταν πωλητής του, τον οποίο και ρώτησα αν μπορούσα κι εγώ να το κάνω και εγώ. Την επόμενη χρονιά, το 2021, έφυγε, δυστυχώς, ο πατέρας μου από τη ζωή. Κατά διαστήματα έφευγα από το περιοδικό, για να κάνω μεροκάματα ως ντιλιβεράς. Επέστρεψα στο περιοδικό τον περασμένο Νοέμβριο. Από τότε μένω και στο υπνωτήριο του δήμου Θεσσαλονίκης. Πρωτύτερα νοίκιαζα σπίτι, αλλά δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω. Οι αναγνώστες του περιοδικού δίνουν σε εμάς τους πωλητές πολλή αγάπη και κατανόηση, που δεν τις βρίσκεις εύκολα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που είμαι στο περιοδικό. Η «καλημέρα» του κόσμου, ένα χαμόγελο μου δίνει δύναμη και ενέργεια να συνεχίσω να προσπαθώ στη ζωή μου, με ανεβάζει πολύ ψυχολογικά. Με τα έσοδα που αντλώ από το περιοδικό καλύπτω τη διατροφή, τους καφέδες, τα τσιγάρα μου. Θέλω να μαζέψω χρήματα ώστε να μπορώ να νοικιάσω πάλι ένα σπίτι».
