Oταν ρωτούσαν το 2004 τον Δημήτρη Παπαϊωάννου γιατί κάποιος να προτιμήσει την Αθήνα, εκείνος έλεγε με τη γνωστή ευθύτητά του: «Είναι μια τερατώδης, χαοτική πόλη. Δεν θα γίνει ίσως ποτέ το πολιτισμένο μέρος όπου θα έρχεσαι με τα παιδιά σου. Πρέπει όμως να την επισκέπτεσαι για τη θαυμάσια, φρενήρη ενέργειά της και τα μνημεία της». Αυτά τα δύο τελευταία στοιχεία της προσωπικότητάς της αποδείχθηκαν τα πιο ανθεκτικά της σύγχρονης ταυτότητάς της. Ο,τι και αν της συνέβη, η Αθήνα κράτησε τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν και κυρίως την ικμάδα της, ένα είδος ακαταπόνητης ζωντάνιας των ανθρώπων της.
Το ντεφιλέ του οίκου Dior έρχεται να επιβραβεύσει αυτή την ιδιότυπη αντοχή που επέδειξε η ελληνική πρωτεύουσα σε δύσκολες καταστάσεις που προηγήθηκαν και να εγκαινιάσει μια νέα περίοδο ακτινοβολίας. Σε επίπεδο συμβολισμού, μια τέτοια διοργάνωση τη στιγμή που ο πλανήτης ξαναβρίσκει τον βηματισμό του μετά την πανδημία και ανοίγεται στις απολαύσεις είναι η πιο τρανή επιβεβαίωση: Η Αθήνα είναι φτιαγμένη από πολύτιμα υλικά που δεν χάνουν την αξία τους και υποδέχεται –ως μαθημένη οικοδέσποινα– στις λευκές μαρμάρινες αναβαθμίδες του Σταδίου, προσωπικότητες από όλον τον κόσμο, σε μια συγκυρία σπουδαία και για την ίδια, μιας και η πρωτεύουσα εορτάζει τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.
Με την καρδιά του πάντα να χτυπά σε γαλλικό έδαφος, ο Dior παρουσίαζε τις συλλογές του σε διάφορα μέρη του κόσμου ως μια αναγνώριση των πολιτισμικών αναφορών που αποτέλεσαν μαγιά για την έμπνευσή του. Το 1951 έκανε την ιστορική φωτογράφιση στην Ακρόπολη, με τον φωτορεπόρτερ Ζαν-Πιερ Πεντρατζινί να απαθανατίζει οκτώ βραδινά φορέματα για λογαριασμό του γαλλικού Paris Match. (O Γαλλοελβετός πέθανε πέντε χρόνια αργότερα, το 1956, καθώς τραυματίστηκε θανάσιμα καλύπτοντας την εξέγερση στη Βουδαπέστη κατά της ΕΣΣΔ.) Και τότε η Αθήνα ήταν μια πόλη που βρισκόταν σε μια αναγέννηση, μόλις δύο χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου και με τις πληγές της Κατοχής ακόμα ανοιχτές. Ωστόσο, πλανιόταν στον αέρα ένα είδος αισιοδοξίας ότι τα χειρότερα πέρασαν.
Μια φωτογραφία από εκείνη την αξιομνημόνευτη επίδειξη έπεσε στα χέρια της Μαρία-Γκράτσια Κιούρι, της Ιταλίδας νυν διευθύντριας του οίκου, και πυροδότησε την ιδέα να ξαναγίνει κάτι στην Αθήνα. Μετά ένα διάστημα που τα ντεφιλέ παγκοσμίως παρουσιάζονταν αναγκαστικά διαδικτυακά, η επανεκκίνηση γίνεται στην Αθήνα για να σημάνει μια νέα αρχή. Ταυτόχρονα η Κιούρι έχει ήδη χαρτογραφήσει τους σημαντικότερους Ελληνες παραδοσιακούς μάστορες, μιας και ο οίκος δίνει μεγάλη έμφαση στη δημιουργικότητα και στις τεχνικές. Θα τολμούσε να πει κανείς ότι το ντεφιλέ στο Καλλιμάρμαρο δείχνει το συνολικότερο και το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον του οίκου για τη χώρα μας.
