Με ευχαριστήρια επιστολή του προς τον υπουργό Υγείας, τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Πατρών, τον κοσμήτορα της Σχολής Επιστημών Υγείας, τον διοικητή 6ης Υ.πΕ, τον αν. διοικητή του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ρίου, τον Σύλλογο Εργαζομένων, τον Ιατρικό Σύλλογο και τα ΜΜΕ, ο αντιδήμαρχος Δυτικής Αχαΐας Βασίλης Γκοτσόπουλος και η σύζυγός του Παρασκευή Δούλου, μεταφέρουν την μεγάλη τους ευγνωμοσύνη για την διπλή περιπέτεια των γονιών τους Αριστείδη και Αγγελικής Γκοτσοπούλου, που κατέληξαν σε διάστημα ολίγων ημερών αφότου νόσησαν από κορονοϊό.
Ξεκινώντας με την φράση «ο άνθρωπος, όταν νιώθει πόνο… είναι ζωντανός… αλλά όταν νιώθει τον πόνο του άλλου, τότε είναι άνθρωπος», αναφέρονται στην ατυχία των γονιών τους και στην ανάγκη να νοσηλευτούν στο Ρίο, όπου ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα εκεί, είχαν την τύχη να συναντήσουν ανθρώπους με «Α» κεφαλαίο, ευγενικούς, υπομονετικούς και πρόθυμους να θυσιάσουν την ξεκούρασή τους και τον χρόνο τους για να προσφέρουν στον συνάνθρωπο, ανθρώπους που τιμούν τον όρκο του Ιπποκράτη και παρέχουν υπεύθυνα επιστημονικές και θεραπευτικές υπηρεσίες, προσφέροντας την καρδιά τους και την επιστημοσύνη τους ανιδιοτελώς, όπως αναφέρουν.
«Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε από καρδιάς γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό της Κλινικής Covid 2 (ΩΡΛ) και της ΜΕΘ. Τα λόγια δεν είναι ικανά να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη μας σ’ αυτούς και σ’ όλους όσοι υπηρετούν στο ΕΣΥ. Ιδιαιτέρως, να ευχαριστήσουμε τον Αργύρη Τζουβελέκη (διευθυντή πνευμονολογικής κλινικής) για την διαχείριση και την ανθρώπινη προσέγγιση, πάντα με σεβασμό και συναίσθηση, με επιστημονική και επαγγελματική αρτιότητα.
Ειδική μνεία θέλουμε να κάνουμε στην συμπατριώτισσα και οικογενειακή φίλη Φωτεινή Φλίγκου (αν. καθηγήτρια αναισθησιολογίας και εντατικής), που ήταν υποδειγματική, ανθρώπινη, με ήθος, αξιοπρέπεια και επαγγελματισμό και στάθηκε στο πλευρό μας, αγόγγυστα και ευγενικά, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για να τον σώσει. Θεωρώντας ότι στην ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο, αποτελεί ελάχιστη υποχρέωση μας να τονίσουμε ότι, επιστήμονες σαν τον Δρ. Τζουβελέκη και την Δρ. Φλίγκου συμβάλουν θετικά με την συμπεριφορά και το έργο τους στην λειτουργία και την καταξίωση του δημόσιου νοσοκομείου και αποτελούν έμπρακτα τους στυλοβάτες του. Ενα μεγάλο ευχαριστώ να εκφράσουμε και στον ομότιμο καθηγητή Ιατρικής Κωνσταντίνο Σπυρόπουλο που μας βοήθησε να κατανοήσουμε το πρόβλημα και τους κινδύνους, στάθηκε στο πλευρό μας μέχρι το τέλος της περιπέτειας μας απατώντας, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι εκτός από καλός γιατρός είναι και εξαιρετικός άνθρωπος. Θα ήταν ηθικό έλλειμμα αν δεν ευχαριστήσουμε όλο το νοσηλευτικό προσωπικό για το σιωπηλό τους έργο, με όπλο την αγάπη γι’ αυτό που κάνουν και το χαμόγελο τους».
