8 Σεπτεμβρίου 1888
Ο Αμερικανός εφευρέτης George Eastman κατοχυρώσει την πατέντα για «νέες και χρήσιμες βελτιώσεις» στις φωτογραφικές μηχανές. Και την ίδια ημέρα, κατοχυρώνει το εμπορικό σήμα Kodak, που έμελλε να γίνει συνώνυμο της φωτογραφίας και ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα brand names όλων των εποχών.
Και όμως, η ίδια η λέξη Kodak δεν σήμαινε τίποτα. «Σκέφτηκε το όνομα μόνος μου. Το γράμμα ‘Κ΄ ήταν το αγαπημένο μου – μου φαίνεται ένα δυνατό, αποφασιστικό γράμμα. Έτσι άρχισα να δοκιμάζω πάρα πολλούς συνδυασμούς γραμμάτων που έφτιαχναν λέξεις οι οποίες να αρχίζουν και να τελειώνουν με ‘Κ’. Η λέξη Kodak ήταν το αποτέλεσμα», θα εξηγούσε ο ίδιος ο εφευρέτης.
Ο Eastman γεννήθηκε σε μια μεσοαστική οικογένεια στο Γουότερβιλ της Νέας Υόρκης, όμως σύντομα η ζωή του έγινε δύσκολη. Ο πατέρας του πέθανε ξαφνικά, από καρδιά, το 1862, όταν εκείνος ήταν μόνο επτά ετών. Η μητέρα του αναγκάστηκε να νοικιάζει δωμάτια του σπιτιού τους για να τα βγάλουν πέρα, ενώ εκείνος άφησε το σχολείο σε ηλικία 13 ετών για στηρίξει την οικογένεια, δουλεύοντας αρχικά σε μία ασφαλιστική εταιρεία και στη συνέχεια ως ταμίας της Rochester Savings Bank.
Σαν έφηβος ακόμα, ο Eastman ήταν πολύ προσεκτικός με το χρήμα και έκανε οικονομίες για να μπορεί να αγοράζει φωτογραφικά υλικά.
Το 1878, θέλοντας να αγοράσει γη στο Σάντο Ντομίνγκο της Δομινικανής Δημοκρατίας, αποφάσισε να αγοράσει φωτογραφικό εξοπλισμό για να καταγράψει το ταξίδι του.
Την εποχή εκείνη, βέβαια, η φωτογραφία δεν είχε καμία σχέση με όσα γνωρίζουμε σήμερα. Η κάμερα αποτελούνταν από αρκετά μέρη, τα οποία έπρεπε να ενωθούν προσεκτικά για τη λήψη της φωτογραφίας. Επίσης, ο φωτογράφος χρειαζόταν υγρές γυάλινες πλάκες, χημικά, τρίποδο και φως. Όλα αυτά ήταν πολύ ακριβά, κάτι που σημαίνει ότι η φωτογραφία δεν ήταν ένα χόμπι για τον καθένα.
Απογοητευμένος με το πόσα πράγματα θα έπρεπε να πάρει μαζί του στο ταξίδι, ο Eastman αποφάσισε τελικά να μην πάει καν στο Σάντο Ντομίνγκο. Αντ΄ αυτού, άρχισε να σκέφτεται τρόπους για να κάνει την φωτογραφία ευκολότερη. Ήθελε να κάνει αυτό το επικίνδυνο χόμπι –λόγω της χρήσης χημικών- κατάλληλο ακόμα και για ένα παιδί.
Έτσι, ενώ ακόμα δούλευε στην τράπεζα, o Eastman δημιούργησε μια πλάκα από ζελατίνη, που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αντί για τις γυάλινες πλάκες, που ήταν βαριές, ακριβές και πολύ εύθραυστες. Με τη χρήση της ζελατίνης, ολόκληρη η διαδικασία έγινε πολύ ευκολότερη. Μαζί με τον συνεργάτη του, William Walker, δημιούργησαν το φωτογραφικό φιλμ.
Το 1888 έβγαλε στην αγορά την πρώτη φωτογραφική μηχανή Kodak. Για πρώτη φορά, ο χρήστης δεν χρειαζόταν να εμφανίσει τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει μόνος του. Για αυτό και το σλόγκαν της Kodak ήταν: «Εσείς πατάτε το κουμπί, εμείς κάνουμε τα υπόλοιπα».
Ο πελάτης έβγαζε τις φωτογραφίες του και στη συνέχεια έστελνε ολόκληρη τη μηχανή στην εταιρεία, για να τις εμφανίσει και να τις τυπώσει, και στη συνέχεια να τοποθετήσει νέο φιλμ.
Το όνειρο του Eastman να κάνει τη φωτογραφία ένα χόμπι όχι πια μόνο για τους πλούσιους, αλλά για όλους, έγινε πραγματικότητα το 1900, όταν η Kodak κυκλοφόρησε την φωτογραφική μηχανή Brownie, η οποία πωλούνταν τότε αντί 2 δολαρίων (35 δολάρια σε σημερινά χρήματα). Ήταν τόσο απλή στη χρήση, ώστε διαφημιζόταν ακόμα και σε παιδιά.
Έως το 1927, η Eastman Kodak είχε ουσιαστικά το μονοπώλιο στη βιομηχανία της φωτογραφίας στις ΗΠΑ.
Ο ίδιος ο Eastman δώρισε τη μισή από την περιουσία του το 1924. Αυτοκτόνησε σε ηλικία 77 ετών, αφήνοντας ένα σημείωμα που έγραφε: «Η δουλειά μου έχει γίνει. Γιατί να περιμένω».
Όσο για την εταιρεία του, αυτή δεν επιβίωσε από την ψηφιακή επανάσταση. Και αυτό, παρότι η Kodak ήταν εκείνη που δημιούργησε την πρώτη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή του κόσμου, το 1975. Επρόκειτο για μία κάμερα που λειτουργούσε χωρίς φιλμ, αποθηκεύοντας τις φωτογραφίες σε μία κασέτα (το αντίστοιχο της σημερινής κάρτας μνήμης, δηλαδή).
Η αποτυχία της Kodak να προσαρμοστεί στις εποχές που αλλάζουν και στις νέες τεχνολογίες διδάσκεται στους φοιτητές της διοίκησης επιχειρήσεων σαν παράδειγμα προς αποφυγή.
Και αυτό γιατί ενώ η Kodak ήταν εκείνη που έριξε στην αγορά τις ψηφιακές μηχανές, η αλαζονεία και η τυφλή πίστη της στο φιλμ την έκαναν να πιστέψει πως μπορούσε να πείσει τους καταναλωτές να αγνοήσουν αυτή τη νέα τεχνολογία.
Αντί να επενδύσει στη νέα ψηφιακή τεχνολογία την οποία εκείνη είχε βοηθήσει να αναδυθεί, η Kodak άφησε να πάνε χαμένα τόσο το χρονικό προβάδισμα όσο και οι τεράστιοι πόροι που είχε στη διάθεσή της, υπό τον φόβο ότι η ψηφιακή φωτογραφία θα «κανιβάλιζε» τις πωλήσεις του φιλμ.
Όταν επιτέλους αποφάσισε να μπει στον «χορό», ήταν πια πολύ αργά. Η δύναμή της στο marketing είχε μειωθεί, η αξία του brand της είχε υποχωρήσει και το τεχνολογικό της πλεονέκτημα είχε εξανεμιστεί.
Τον Ιανουάριο του 2012, η εταιρεία που ιδρύθηκε το 1880 από τον George Eastman, κατέθεσε αίτηση χρεοκοπίας ύψους 6,75 δισ. δολαρίων.
Όταν πια η Kodak εξήλθε από τη χρεοκοπία, τον Σεπτέμβριο του 2013, είχε αναγκαστεί να πουλήσει μεγάλα κομμάτια της δραστηριότητάς της.
