Το next best thing της διεθνούς pop σκηνής είναι ελληνικής καταγωγής και ακούει στο όνομα Evangelia. Ή μήπως είναι Ευαγγελία; Κάνει καριέρα στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό; Είναι Ελληνίδα ή Αμερικανίδα; «Δεν υπάρχει η μία χωρίς την άλλη», βάζει η ίδια τα πράγματα στη θέση τους. Η Ευαγγελία Ψαράκη, άλλωστε, μεγάλωσε με δύο κουλτούρες και είναι μείξη δύο πολιτισμών. Τα καλοκαίρια της τα περνούσε στην Κρήτη, μαζί με την Ελληνίδα γιαγιά της, και τους χειμώνες της στο Νιου Τζέρσι.
Η διπλή της ταυτότητα είναι εκείνη που την ενέπνευσε για τα mix στη μουσική της. Μπουζούκι και R’n’B, κρητική λύρα και ρεγκετόν. Ποιος θα το πίστευε ότι από το πρώτο της τραγούδι, το «Páme Páme», και ύστερα με το «Fotiá», που κυκλοφορεί από την Panik Records και τη Sony Music, θα κατάφερνε να κάνει διεθνή επιτυχία και να συνεργαστεί με την αφρόκρεμα καλλιτεχνών και μουσικών παραγωγών; Τα τραγούδια της Evangelia ήδη γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία παγκοσμίως. Για να μιλήσουμε με αριθμούς, το «Páme Páme» έχει συγκεντρώσει 1,5 εκατομμύριο streams στο Spotify και το επίσημο βιντεοκλίπ αγγίζει τις 2 εκατομμύρια προβολές στο YouTube, ενώ το «Fotiá» έφτασε γρήγορα στο 1,8 εκατομμύριο streams και το επίσημο βιντεοκλίπ αγγίζει τις 2 εκατομμύρια προβολές. Και εκείνη είναι μόλις 27 χρόνων.
Κρήτη – Νιου Τζέρσι
Τα ξεχωριστά ερεθίσματά της από την Κρήτη και την Ανατολική Ακτή της Αμερικής επηρέασαν τόσο την προσωπικότητά της όσο και το μουσικό της στυλ. «Στην Ελλάδα αγαπώ πολύ την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα, τη μουσική, τους χορούς, το κέφι, γενικά τη νοοτροπία laissez-faire, το ελεύθερο πνεύμα. Στην Αμερική μού αρέσει ότι είμαστε πολλές κουλτούρες μαζί και ότι μαθαίνουμε και επηρεαζόμαστε πολύ ο ένας από τον άλλον. Επίσης, με έχουν βοηθήσει πολύ η πειθαρχία, η τάξη και το αξιοκρατικό σύστημα που σου δίνουν φτερά για να πετάξεις προς το αμερικάνικο όνειρο αν τα αξιοποιήσεις σωστά», μου εξηγεί.
Η πρώτη της επαγγελματική επιλογή ήταν η διδασκαλία. Η Αμερικανίδα γιαγιά της ήταν εκπαιδευτικός στο Χάρβαρντ και σπουδαίο πρότυπο για την Evangelia. «Ναι, η γιαγιά μου με ενέπνευσε να γίνω εκπαιδευτικός. Hταν κι εκείνη πολύ ανοιχτόμυαλη, ιδιαίτερα για την εποχή της, και ήθελε να ακολουθήσω τα όνειρά μου», μου το επιβεβαιώνει. «Πάντα δύο πράγματα μπορούσα να φανταστώ ότι θα γίνω: ή εκπαιδευτικός ή τραγουδίστρια. Το ένα ήταν σίγουρα λίγο πιο εύκολο να πραγματοποιηθεί από το άλλο, αλλά και τα δύο είχαν δυσκολίες και προκλήσεις.
Η γιαγιά μου με στήριξε όταν έκανα μεταπτυχιακό, όπως και στην απόφασή μου να προσηλωθώ στη μουσική. Μακάρι να ζούσαν και οι δύο γιαγιάδες μου για να έβλεπαν πού έχω φτάσει», καταλήγει. Τι ήταν αυτό όμως που την έσπρωξε να ασχοληθεί τελικά με τη μουσική; «Πάντα μου άρεσε να τραγουδάω και να γράφω ποιήματα και στίχους και το όνειρό μου ήταν να γίνω διεθνής pop star. Γνώριζα, όμως, ότι θα ήταν δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο και έτσι κράτησα τη μουσική για χόμπι. Ξεκίνησα να τραγουδώ με τιν κιθάρα μου στο πανεπιστήμιο σε open mic nights -σ.σ.: βραδιές όπου τραγουδάνε ερασιτέχνες με πολύ απλά μέσα, π.χ. ένα μικρόφωνο και ένα μουσικό όργανο- και σιγά-σιγά άρχισα να αποκτώ αυτοπεποίθηση. Οταν ήμουν δασκάλα, τα βράδια έτρεχα στη Νέα Υόρκη σε στούντιο και συναυλίες, και όταν έγιναν περικοπές, αποφάσισα να προσηλωθώ στη μουσική. Γνώρισα τον σύντροφό μου, τον καταξιωμένο μουσικοσυνθέτη, τραγουδοποιό και παραγωγό Τζέι Στόλαρ και μαζί πειραματιστήκαμε να βρούμε το στυλ που θα με χαρακτήριζε, ένα πάντρεμα αμερικάνικου ποπ με παραδοσιακά ελληνικά στοιχεία που λάτρεψα από την Ελληνίδα γιαγιά και τον μπαμπά μου. Εκεί ένιωθα για πρώτη φορά ο εαυτός μου καλλιτεχνικά», μου εξηγεί.
Από το πρώτο κιόλας single της «Páme Páme», η Evangelia κατάφερε να κεντρίσει την προσοχή των μουσικόφιλων σε πολλές χώρες του κόσμου. Ηταν ένα τραγούδι σχεδόν τολμηρό για τα δεδομένα της Αμερικής, με άρωμα, ήχο και βιντεοκλίπ ελληνικό. Και παρότι η κυκλοφορία του συνέπεσε με την αρχή της πανδημίας, η τόλμη της και το Ιντερνετ την οδήγησαν στην επιτυχία. Η ίδια θυμάται: «Οταν βγήκε το “Páme Páme” ήταν η αρχή της καραντίνας. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα πώς θα πάει το τραγούδι με αυτά τα δεδομένα, αλλά έμεινα πολύ ευχαριστημένη. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για τη δύναμη του Διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που μου έδωσαν την ευκαιρία να συνδεθώ με θαυμαστές και σιγά-σιγά να αποκτήσω το κοινό μου. Ο κόσμος στην Αμερική έχει όρεξη να ακούσει και να μάθει από διαφορετικούς πολιτισμούς και να πειραματιστεί με νέα ακούσματα. Είναι κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι ακούμε συνήθως και έτσι κινεί το ενδιαφέρον. Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ούτως ή άλλως οι ΗΠΑ είναι ένα μαγικό συνονθύλευμα πολλών και διαφορετικών λαών, που ουσιαστικά αποτελούν τη ράχη του μωσαϊκού που λέγεται American Pop Culture. Αποφάσισα, επίσης, να βάλω μπουζούκι, γιατί είναι από τα αγαπημένα μου μουσικά όργανα και ο ήχος του παραπέμπει αμέσως στην Ελλάδα. Πειραματιστήκαμε αρκετά, αλλά τελικά βρήκαμε την κατάλληλη αναλογία για να γίνει το πάντρεμα αυτό».
Η Evangelia έχει υπογράψει συμβόλαιο με την Columbia/Sony Music Germany, η οποία είναι υπεύθυνη για την προώθησή της παγκοσμίως, ενώ ο παραγωγός της είναι ο σύντροφός της Τζέι Στόλαρ, ο οποίος έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Aloe Blacc, G-Eazy και Καμίλα Καμπέγιο, μεταξύ άλλων. Υστερα ήρθε το «Fotiá», ένα τραγούδι πραγματική αποκάλυψη. «Εγραψα το “Fotiá” την επόμενη μέρα που υπέγραψα το συμβόλαιό μου με τη Sony. Ηταν σημάδι στη ζωή μου. Οτι δηλαδή άφησα τον εαυτό μου να χάσει τον έλεγχο, εκπληρώνοντας το πεπρωμένο μου. Πιστεύω, βεβαίως, στη σκληρή δουλειά, αλλά κάποιες φορές πρέπει να παραδινόμαστε στην ενέργεια και τη ροή του Σύμπαντος», αναφέρει.
Αυτή η συμπαντική ροή έφερε και τη συνεργασία της με την Ελένη Φουρέιρα. Τη ρωτάω αν αληθεύει η φήμη ότι η Φουρέιρα ζήλεψε το τραγούδι της. «Είναι αλήθεια και είναι μεγάλη τιμή για μένα που έγινε έτσι. Εγώ είμαι φαν της Ελένης πολλά χρόνια τώρα και πάντα έλεγα ότι θα ήθελα να συνεργαστούμε. Είναι ασύλληπτο, σχεδόν όνειρο ότι έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα. Η συνεργασία μου με εκείνη και τη δημιουργική της ομάδα ήταν μεγάλο σχολείο. Η Ελένη είναι μια μηχανή που δουλεύει ακατάπαυστα με τεράστια αυτοπειθαρχία και πρόγραμμα. Δεν μπορώ να πω ότι η εργατικότητά της με εξέπληξε, γιατί την είχα ήδη ακουστά, αλλά βλέποντάς την στην πράξη κατάλαβα πραγματικά γιατί είναι αστέρι τέτοιου βεληνεκούς».
Αναρωτιέμαι αν την αγχώνει η επιτυχία της. «Εχω μεγάλους στόχους για το μέλλον και αυτό είναι μόνο η αρχή. Δεν με ενδιαφέρει τόσο πολύ να είμαι πάντα πρώτη, ούτε να συγκρίνομαι και να μπαίνω στον ανταγωνισμό με άλλους καλλιτέχνες. Με ενδιαφέρει τα τραγούδια μου να αγαπηθούν, να σιγοτραγουδιούνται, να παίζονται στα σπίτια και τα αυτοκίνητα του κόσμου. Απολαμβάνω την αναγνώριση, νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη προς τον κόσμο που με στηρίζει και νομίζω πως και το κοινό αναγνωρίζει ότι η δουλειά μου είναι κατάθεση ψυχής», τονίζει.
Μετά την Ελένη Φουρέιρα, συνεργάστηκε με τον παγκοσμίου φήμης τραγουδοποιό Κάλβιν Τζόουνς, για τον οποίο είναι γνωστό ότι είναι πολύ επιλεκτικός στις συνεργασίες του. «Εψαχνα μια soulful φωνή για να πει το “Diving” μαζί μου, που να είναι στην ίδια εταιρεία, την Columbia Records. Οταν άκουσα τη φωνή του και διαπίστωσα το κάλλος του χαρακτήρα του στα social media, είπα “αυτόν θέλω!”. Του στείλαμε το τραγούδι και ευτυχώς το λάτρεψε και είπε “ναι”. Ημασταν ακόμα σε καραντίνα εκείνη την εποχή και έτσι όλα έγιναν διαδικτυακά και εξ αποστάσεως. Το κλιπ γυρίστηκε σε δύο διαφορετικές χώρες και ενωθήκαμε στο μοντάζ», θυμάται.
Μέσα στη διάρκεια της χρονιάς το όνομά της είχε ακουστεί ανάμεσα στους υποψήφιους καλλιτέχνες που θα εκπροσωπούσαν την Ελλάδα στη φετινή διοργάνωση της Eurovision. Δεν τα κατάφερε μεν, αλλά τη ρωτάω αν θα το τολμούσε ξανά. «Μπορεί! Πιστεύω πως ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει», απαντάει γλυκόπικρα. Για να αλλάξω θέμα τη ρωτάω πώς προέκυψε η συνεργασία της και ο έρωτάς της με τον Στόλαρ. Τα μάτια της φωτίζονται: «Με κάλεσε ένας κοινός μας φίλος σε συναυλία του Τζέι στη Νέα Υόρκη, και από τότε που γνωριστήκαμε, νιώσαμε και οι δύο ότι βρήκαμε το άλλο μας μισό. Στην αρχή αποφασίσαμε να μη συνεργαστούμε γιατί φοβόμασταν ότι θα μπορούσε να χαλάσει τη σχέση μας. Αλλά είμαστε και οι δυο τόσο δημιουργικοί, που έγινε από μόνο του. Ετσι είπαμε να δοκιμάσουμε επίσημα να συνεργαστούμε για τα τραγούδια μου και ήταν η καλύτερη επιλογή. Είναι πολύ όμορφο να δημιουργείς και να χτίζεις κάτι με τον άνθρωπο που αγαπάς».
Για το τέλος, τη ρωτάω ποια είναι τα επόμενα σχέδιά της και εκείνη είναι πολύ πρόθυμη να μου απαντήσει: «Ετοιμάζω πολλά καινούρια τραγούδια. Πρώτο από όλα είναι το “Οnira”. Εγραψα το τραγούδι πριν από έναν χρόνο και γυρίσαμε το βιντεοκλίπ το περασμένο καλοκαίρι στην Αθήνα. Είναι το πρώτο μου τραγούδι που θα έχει και κρητική λύρα. Ανυπομονώ να το ακούσετε και να το δείτε».
Styling: Λίζη Παπάζογλου. Make up-Hair: Ελευθερία Σαββοπούλου. Βοηθός Styling: Ελένη Εξάρχου. Βοηθoί φωτογράφου: Μάριος Κόλλιας, Πάρης Ρίζος.
Ευχαριστούμε θερμά τη Μαριάνθη Βαβουλάκη για την ευγενική φιλοξενία της φωτογράφησης στη Λίμνη Βουλιαγμένης (Λ. Ποσειδώνος, Βουλιαγμένη, Αθηναϊκή Ριβιέρα, τηλ.: 210 8962237-9, limnivouliagmenis.gr).
