Καμπάνια τρέχει την τελευταία δεκαετία από την Ευρωπαϊκή Ενωση ώστε όλο και περισσότερες πόλεις να γίνουν φιλικές προς τα άτομα με αναπηρία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει νόμους που κάνουν την Ευρώπη καλύτερη για τους πολίτες της. Το Ευρωπαϊκό Φόρουμ των Ατόμων με Αναπηρίες εργάζεται για την προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες στην Ευρώπη. Κάθε χρόνο πραγματοποιείται η διοργάνωση εκδήλωσης για την απονομή του Βραβείου Προσβάσιμης Πόλης.
Στο σημερινό ένθετο «Λόγοι Υγείας», το οποίο είναι αφιερωμένο στα άτομα με αναπηρία, ζητήσαμε την παρέμβαση του Γεράσιμου Φεσσιάν, ενός ανθρώπου που έχει δώσει τον δικό του αγώνα για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.
Όπως μας εξηγεί ο κ. Φεσσιάν, το Βραβείο Προσβάσιμης Πόλης είναι ένας θεσμός, ο οποίος έχει συνδεθεί και με τον τουρισμό και το 2013 είχε συμμετάσχει στην διοργάνωση. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε βάλει δεκαετή ορίζοντα στο πρόγραμμα, αλλά πρόσφατα αποφασίστηκε η ανανέωσή του και λόγω της μεγάλης συμμετοχής πόλεων. Χαρακτηριστικά, φέτος συμμετείχαν 425 πόλεις από όλη την Ευρώπη και μάλιστα είχαμε και ελληνική διάκριση. Η Κομοτηνή διακρίθηκε ως μία από τις έξι πιο προσβάσιμες πόλης στην Ευρώπη.
Η ΠΑΤΡΑ
Στην ερώτηση σε τι επίπεδο βρίσκεται η Πάτρα σε θέματα προσβασιμότητας ο κ. Φεσσιάν τόνισε: «Θα έλεγα πως είμαστε ανύπαρκτοι. Η Πάτρα έχει δημιουργήσει μικρά έργα, τα οποία δεν είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. Οπότε πρέπει να κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια ως πόλη για να θεωρούμαστε ευρωπαϊκή. Ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν κονδύλια, θα πρέπει να φτιάξουμε ένα 15 πλάνο και με δικούς μας πόρους να το υλοποιήσουμε. Εχουμε αρκετή δουλειά μπροστά μας ως πόλη για να θεωρηθούμε προσβάσιμη. Δυστυχώς τα προηγούμενα χρόνια χάσαμε ευκαιρίες εξέλιξης, όπως όταν ήμασταν Ολυμπιακή πόλη, πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης αλλά και με τους Παράκτιους αγώνες».
Ενώ σχετικά με το ποιες δυσκολίες μπορεί να αντιμετωπίζει ένα άτομο με αναπηρία στην καθημερινότητά του, ο κ. Φεσσιάν προτίμησε να απαντήσει με ένα παράδειγμα: «Πρόσφατα, προ κορονοϊού, ένας φίλος μου είχε ταξιδέψει στην Βαρκελώνη και όταν τον ρώτησα τι είδε μου απάντησε πως δεν ένιωσε ανάπηρος. Τέτοιες πόλεις θα έπρεπε να είναι παραδείγματα και για εμάς ή όπως το ίδρυμα Νιάρχος στην Αθήνα».
ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
Αναφορικά με το τι χρειάζεται η Πάτρα για να αλλάξει της τάση της απέναντι στα άτομα με αναπηρία και να γίνει πιο φιλική προς αυτά, ο κ. Φεσσιάν απάντησε: «Προφανώς είναι θέμα νοοτροπίας. Για παράδειγμα για το διπλοπαρκάρισμα δεν πρέπει να είσαι μαθηματικός για να καταλάβεις πως δεν πρέπει να το κάνεις. Χρειάζεται ο Δήμος και η Αστυνομία να κάνουν σωστά τη δουλειά τους αλλά και να το επικοινωνούν με τον κατάλληλο τρόπο. Εχω φτάσει στο συμπέρασμα πως η πόλη φοβάται να δημιουργήσει κάτι νέο».
Συνεχίζοντας για τα όσα πιστεύει πως πρέπει να γίνουν τόνισε: «Πίστευα, πιστεύω και θα πιστεύω πως έχουμε ανάγκη ενός σχεδίου δράσης. Υπάρχουν και κοινωνιολογικά φαινόμενα που θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν. Για παράδειγμα η ανεργία και το ότι δεν υπάρχει διέξοδος για τα προβλήματα της πόλης, θα μας καταντήσει να είμαστε σε μια περιδίνηση. Θα απαιτηθεί ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια. Αυτό είναι θέμα της πόλης. Oχι μόνο μιας δημοτικής αρχής. Εμείς πρέπει να αποφασίσουμε πως θέλουμε να είναι η πόλη μας τα επόμενα 15 χρόνια. Θα πρέπει να υπάρξει μια δημόσια διαβούλευση. Εχουμε ανάγκη τις ιδέες. Μας αφορά όλους και πρέπει να μην είμαστε φυλακισμένοι στη δική μας μικρή αντίληψη. Να δούμε τα θετικά και πως μπορούμε να τα αναδείξουμε».
ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ
Σχετικά με το σχέδιο δράσης που θα έπρεπε να αναπτυχθεί στην πόλη, ο κ. Φεσσιάν ανέφερε: «Πρέπει να δούμε ποια είναι τα δικά μας προβλήματα. Εγώ ως δημοτικός υπάλληλος αλλά και ως αιρετός τα προηγούμενα χρόνια έκανα τις προσπάθειες μου για ένα τέτοιο σχέδιο. Μέχρι το 2016 μάλιστα, δεν υπήρχε καν. Είχα καταθέσει ένα πλάνο με τίτλο «Πάτρα Ευρωπαϊκή προσβάσιμη πόλη 2020» με δράσεις που θα έπρεπε να εξελίσσονται μέσα σε μία τετραετία. Δυστυχώς η Δημοτική Αρχή δεν το προχώρησε. Τα έργα δεν έγιναν ποτέ αναπόσπαστο μέλος του τεχνικού προγράμματος και του προϋπολογισμού. Δεν με ενδιαφέρει κάποιος να πει πως θέλω να ψέξω τον Πελετίδη. Με ενδιαφέρει πως υπάρχει ένα σχέδιο που δεν ασχολήθηκε κανείς ποτέ. Θεωρώ πως αν ο Δήμος είχε σκύψει με σοβαρότητα πάνω από το πρότζεκτ, μέσα σε 5 χρόνια θα είχε υλοποιηθεί μια σειρά πραγμάτων. Συνολικά τα έργα ήταν ύψους 13 εκατ. ευρώ και προφανώς δεν θα τα έβαζε όλα από τα ταμεία του, αλλά και μέσω προγραμμάτων. Παρόλο που υπάρχει πρόγραμμα για προσβάσιμες πόλεις, ο Δήμος κατέθεσε την πρότασή του μόλις πριν από 20 μέρες. Δεν μπορεί να μένει ένας φάκελος στο συρτάρι. Υπάρχει πρόβλημα αντίληψης και κατά προέκτασης συμπεριφοράς. Από την άλλη, η Κομοτηνή που διακρίνεται αυτά τα χρόνια, έκανε πράξη το σχέδιο της. Προφανώς δεν είχαν τα χρήματα για να το κάνουν κατευθείαν, αλλά βάζουν στόχους βήμα-βήμα».
Πελοπόννησος
