Η Πειραιώς 260 επαναλειτουργεί και αυτές είναι οι παραστάσεις, θεάτρου και χορού και η έκθεση που θα δούμε στους χώρους της.
Μετά από ένα χρόνο απραξίας λόγω του ακρωτηριασμένου προγράμματος της περσινής διοργάνωσης λόγω της πανδημικής κρίσης, η Πειραιώς 260, ο κατεξοχήν χώρος του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου που προκρίνει τη σύγχρονη δημιουργικότητα, επιστρέφει δυναμικά.
Αναλυτικά οι παραστάσεις θεάτρου και χορού, αλλά και η έκθεση που θα δούμε φέτος.
Η Πειραιώς 260 επαναλειτουργεί και αυτές είναι οι παραστάσεις, θεάτρου και χορού και η έκθεση που θα δούμε στους χώρους της.
Μετά από ένα χρόνο απραξίας λόγω του ακρωτηριασμένου προγράμματος της περσινής διοργάνωσης λόγω της πανδημικής κρίσης, η Πειραιώς 260, ο κατεξοχήν χώρος του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου που προκρίνει τη σύγχρονη δημιουργικότητα, επιστρέφει δυναμικά.
ΘΕΑΤΡΟ
(Somewhere) beyond the cherry trees: Μια post-documentary παράσταση, βασισμένη στον Βυσσινόκηπο του Άντον Τσέχοφ από τον Πρόδρομο Τσινικόρη.
Κλυταιμνήστρα, μουσική δωματίου για ένα όργανο: Ο Κωνσταντίνος Χατζής σκηνοθετεί το νέο έργο του Γιώργου Κουμεντάκη, που είναι βασισμένο στον Αγαμέμονα του Αισχύλου. Ερμηνεύει η Σοφία Χιλλ.
Παντελής Φλατσούσης, Εθνικό ντεφιλέ: Με αφορμή την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης, η παράσταση, σε ατμόσφαιρα εορταστική και υπό τους ήχους ζωντανής μουσικής, με έναν θίασο πολυσυλλεκτικό, επιχειρεί να καταθέσει ένα σχόλιο σχετικά με την ταυτότητα και την ετερότητα θέτοντας το ερώτημα τι τύπου κοινότητες θα μπορούσαμε να επινοήσουμε σήμερα, με στόχο ένα πιο συμπεριληπτικό μέλλον.
Σίμος Κακάλας, Αίαντας του Σοφοκλή: Ένα σκηνικό έργο αφιερωμένο σ’ ένα αρχετυπικό αουτσάιντερ, τον κοινωνικά απομονωμένο Αίαντα, που είναι καταδικασμένος στην εξαφάνιση, αντιμέτωπος με την τρέλα.
Ομάδα Θέατρου ΑΤΟΝΑλ – Σοφία Μαραθάκη, Το δάσος: Με νωπές ακόμα τις αποκαρδιωτικές εικόνες των πυρκαγιών στον Αμαζόνιο και στην Αυστραλία, η Σοφία Μαραθάκη δημιουργεί μια παράσταση με ιδιαίτερη ευαισθησία, εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα Άνθρωποι του δάσους της γνωστής, από το Brokeback Mountain, Annie Proulx.
Κατερίνα Γιαννοπούλου, Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια: Η εμβληματική ταινία του Ρ. Β. Φασμπίντερ μεταφέρεται από την Κατερίνα Γιαννοπούλου για πρώτη φορά στο θέατρο για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου – Μαρίνα Βρόντη Εσμέ του Σπύρου Περεσιάδη: Το ξεχασμένο δραματικό ειδύλλιο του συγγραφέα της Γκόλφως, Σπύρου Περεσιάδη, έρχεται στο φως με μια παράσταση που πραγματοποιείται στο πλαίσιο εορτασμού των 50 χρόνων του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου και φέρει την υπογραφή της Κύπριας σκηνοθέτιδας, Μαρίνας Βρόντη.
Ανέστης Αζάς, H Δημοκρατία του Μπακλαβά: Το νέο έργο που ετοιμάζει ο Ανέστης Αζάς, στο πλαίσιο του Κύκλου 1821 διαδραματίζεται στη σημερινή Ελλάδα, κάτι που το τοποθετεί στο μεταίχμιο μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, παρότι η πλοκή του είναι φανταστική. Με πρωταγωνιστές ένα μεικτό ζευγάρι, έναν Έλληνα και μία Τουρκάλα, οι οποίοι αποφασίζουν να ιδρύσουν το δικό τους έθνος-κράτος, με βάση το σπίτι τους και την ιδιωτική τους επιχείρηση.
Rugilė Barzdžiukaitė – Vaiva Grainytė – Lina Lapelytė, Sun & Sea / Ήλιος και θάλασσα: Μια ηλιόλουστη ημέρα σε μια ονειρεμένη αμμουδερή παραλία. Ένα μωσαϊκό από σώματα λιάζονται, τραγουδούν, αφηγούνται τις ιστορίες τους, ενώνουν τις φωνές τους και γίνονται ένας Χορός.
TR Warszawa – Kornél Mundruczó, Pieces of a Woman / Κομμάτια μιας γυναίκας: Μετά την Απομίμηση ζωής, που είχε συγκλονίσει το φεστιβαλικό κοινό το καλοκαίρι του 2018, ο παγκοσμίου φήμης θεατρικός και κινηματογραφικός σκηνοθέτης Κορνέλ Μούντρουτσο και η ομάδα TR Warszawa υπογράφουν ένα καθηλωτικό οικογενειακό δράμα, με ηρωίδα μια γυναίκα στη σύγχρονη Βαρσοβία, βασισμένο στο κείμενο της Kata Wéber, το οποίο διασκευάστηκε πρόσφατα από τον ίδιο τον Μούντρουτσο και για τον κινηματογράφο.
Έκτορας Λυγίζος, Το σχολείο των γυναικών του Μολιέρου: Με όχημα την ευρηματική μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο, ο Έκτορας Λυγίζος συνεχίζει τον πειραματισμό του στο απαιτητικό είδος της φάρσας, αναδεικνύοντας τη μουσικότητα του έμμετρου λόγου. Ταυτόχρονα, εξερευνά την ερεθιστική αμφισημία της «εκπαίδευσης» με στόχο την «ορθή» επιτέλεση των έμφυλων ρόλων.
Nowy Teatr – Krzysztof Warlikowski, Odyssey. A Story for Hollywood / Οδύσσεια. Μια ιστορία για το Χόλλυγουντ: Με κεντρικό θεματικό άξονα τον νόστο, την ομηρική επιστροφή στην πατρίδα, ο διακεκριμένος Πολωνός σκηνοθέτης Κριστόφ Βαρλικόφσκι δημιουργεί μια νέα θεατρική παράσταση, για την «Οδύσσεια» μιας γυναίκας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εμπνευσμένος τόσο από το ομηρικό έπος όσο και από δύο έργα της Hanna Krall, τα Chasing the King of Hearts και Story for Hollywood.
Infrarouge – Marie Brassard, Violence / Βία: Πώς μετασχηματίζεται η παιδική αθωότητα στο σκοτάδι της ενηλικίωσης; Μέσα από το νέο, έντονα παραμυθένιο και ονειρικό έργο της, η Καναδή Μαρί Μπρασάρ αναστοχάζεται πάνω στην έννοια του χρόνου και τη σταδιακή εξοικείωση του ανθρώπου, καθώς μεγαλώνει, με την έκθεση στη βία.
Schaubühne – Thomas Ostermeier, History of Violence / Ιστορία της βίας, Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Εντουάρ Λουί: Το ταξικό μίσος, η ομοφοβία, η ξενοφοβία αλλά και η απέχθεια για τον ίδιο τον εαυτό σχολιάζονται με μια γλώσσα που ρέει, χωρίς ανάσα, στην αυτοβιογραφική νουβέλα του νεαρού Εντουάρ Λουί, που διαβάστηκε σ’ όλη στην Ευρώπη και έγινε παράσταση από τη Σάουμπυνε.
Teatro La Re-sentida – Marco Layera, Paisajes para no colorear / Τοπία χωρίς χρώμα: Εννέα έφηβες από τη Χιλή κατακτούν τη σκηνή και μιλούν για τη βία εναντίον των γυναικών. Η ομάδα Teatro La Re-sentida βασίστηκε σε συνεντεύξεις με περισσότερα από εκατό κορίτσια και νεαρές γυναίκες που έζησαν καταστάσεις κακοποίησης, είτε ως θύματα είτε ως μάρτυρες. Οι νεαρές ηθοποιοί αφηγούνται τις πραγματικές αυτές ιστορίες, σχολιάζοντάς τες και αναπαριστώντας πολλά από τα περιστατικά.
ΧΟΡΟΣ
The Roots – Transmission / Οι Ρίζες – Μετάδοση: Το χιπ χοπ είναι όχι απλώς ένα καλλιτεχνικό ρεύμα, αλλά ένα κίνημα που διασχίζει τα είδη. Και ο φημισμένος Καντέρ Αττού υπήρξε ο πρώτος προερχόμενος από τη χιπ χοπ σκηνή χορογράφος που ανέλαβε τη διεύθυνση του Εθνικού Χορογραφικού Κέντρου La Rochelle στη Γαλλία. Το έργο Roots ζωντανεύει τη μακρά προσωπική ιστορία του δημιουργού με το χιπ χοπ – μια ιστορία που συνθέτουν παιδικές αναμνήσεις, χορευτικές αναζητήσεις και πολιτισμικές ανταλλαγές.
ΙΜΑ – Άντι Ζούμα, Οικοδομή: Μέσα από την ερμηνεία τεσσάρων χορευτών και δύο μουσικών, η γλώσσα της «οικοδομής» μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις και τις σχέσεις εξουσίας, για την επικοινωνία και την αποξένωση, για τη Ζωή και τον Θάνατο.
Μαρία Κολιοπούλου / Ομάδα Σύγχρονου Χορού Πρόσχημα, Clear Midnight: Εννέα χορεύτριες με και χωρίς κινητική αναπηρία και προβλήματα όρασης συνθέτουν ένα έργο στα όρια μιας χορευτικής επιδημίας.
κι όμΩς κινείται, 9.25: Με τρεις μουσικούς επί σκηνής, οι έξι χορευτές και χορεύτριες μοιράζονται μιαν αποκαλυπτική, μεταμορφωτική διαδρομή, σε μια αλληγορία για το πέρασμα του χρόνου.
1821 Δανάη & Διονύσιος, Free at Last: Rerooted: Εικόνες μυστικισμού και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Η ελληνική παράδοση αποδομείται και συνδέεται με το σήμερα, καθώς ο θρύλος για τον χορό του Ζαλόγγου γίνεται το έναυσμα μιας πρωτότυπης χορογραφίας.
Koen Augustijnen & Rosalba Torres Guerrero / Siamese Cie, Lamentα / Μοιρολόγια: Εννέα Έλληνες χορευτές με εμπειρία σε παραδοσιακούς χορούς, μαζί με Έλληνες και ξένους μουσικούς, ενώνουν τις δυνάμεις τους με το καλλιτεχνικό δίδυμο Siamese Cie, και μας καλούν να συμφιλιωθούμε με την απώλεια μέσα από τη δύναμη της μουσικής και του χορού.
D-Construction / Aπο-δόμηση: Έξι Γάλλοι χορευτές με εμπειρία στον χορό του δρόμου (street dance), υπό τους ήχους αραβικής μουσικής με σύγχρονο beat, χρησιμοποιούν την κινητική γλώσσα του χιπ χοπ και του μπρέικντανς για να εκφράσουν την επαναστατικότητα, την οργή και τον πόνο, τη φυγή και την ανάγκη για ελευθερία, που μετά την εμπειρία του εγκλεισμού, λόγω της πανδημίας, μας αγγίζει ακόμα περισσότερο.
19.6 Breakdance Battle, 20.6 All Style Battle: Για πρώτη φορά, το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει στο πρόγραμμά του μια «μάχη» μπρέικντανς και χιπ χοπ (breakdance and hip hop battle). Τα battles ακολουθούν την πορεία του μπρέικντανς και της χιπ χοπ κουλτούρας περίπου από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 στην Αμερική. Αρκετές φορές αποτέλεσαν τρόπο επίλυσης διαφορών ανάμεσα στις συμμορίες των γκέτο. Στην Ελλάδα, η κουλτούρα των battles έφτασε τη δεκαετία του ’90.
Alexandra Waierstall ΑΝΝΝΑ3. The Worlds of Infinite Shifts / Οι κόσμοι των αέναων μετατοπίσεων: Σε συνεργασία με τον διάσημο συνθέτη και πιανίστα Hauschka και τη Γαλλίδα σχεδιάστρια φωτισμού Caty Olive, η γεννημένη στη Βρετανία, κυπριακής καταγωγής χορογράφος Αλεξάνδρα Βάιερσταλ σμιλεύει τα γυναικεία σώματα ως τοπία αντανάκλασης, σύνδεσης και αντίστασης
Σοφία Μαυραγάνη, Mauθ: Τρεις ερμηνεύτριες, ένα τραμπολίνο, μερικά μικρόφωνα, ένας υπολογιστής, σχήματα, χρώματα, ροχαλητά, φωνές και αρώματα συντονίζονται σε μια χορογραφική σκυταλοδρομία με οδηγό το στόμα ως σώμα
Ομάδα χορού ΖΗΤΑ – Ίρις Καραγιάν, A Dance as a Dance: Ανατρέχοντας σε αρχειακό υλικό που μελετά το κινητικό λεξιλόγιο και τους χορούς διαφορετικών πολιτισμών, η χορογράφος εστιάζει στον πυρήνα της κίνησης, στους παλμούς και τις ανάσες, δημιουργώντας μια παράσταση με άξονα τον ίδιο χορό, την εμπειρία ως κιναίσθηση και την ζωντανή παρουσία ως συνθήκη σχέσης με τον κόσμο.
Εύα Γεωργιτσοπούλου, Groove / Γκρουβ: Η καινούργια δημιουργία της ανερχόμενης χορογράφου Εύας Γεωργιτσοπούλου είναι αφιερωμένη στα παιδιά που γεννήθηκαν τη δεκαετία του ’90.
Λενιώ Κακλέα, Age of Crime: Με αφορμή την επέτειο για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, μας καλεί να παρατηρήσουμε τις επίσημες αφηγήσεις που διαμόρφωσαν την εθνική μνήμη.
Μαριάννα Καβαλλιεράτου, Ancient Future Solo: Πώς οκτώ, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, σόλο μπορούν να οδηγήσουν σε μια συλλογική χορογραφία; Πώς αλλάζει η δημιουργική διαδικασία όταν επενδύει στη συνύπαρξη; Και, ακόμη, τι συνιστά μια ομάδα; Σε τέτοια ερωτήματα έρχεται να απαντήσει η παραστατική συνέχεια του εργαστηρίου για εφήβους Ancient Future Solo, που διοργάνωσε το Φεστιβάλ στη διάρκεια της χειμερινής περιόδου, στο πλαίσιο δράσεων του Open Plan.
Florentina Holzinger, TANZ / ΧΟΡΟΣ: Ερμηνεύτριες ηλικίας είκοσι έως ογδόντα ετών, υπό τις οδηγίες της πρώτης μπαλαρίνας που χόρεψε γυμνή την Ιεροτελεστία της άνοιξης του Στραβίνσκι, το 1972, υποβάλλονται σε επίπονη άσκηση, σ’ ένα μπαλέτο δράσης (ballet d’action). Μέσα σε ένα οπερατικό σκηνικό, το λυσσαλέο κυνήγι της χορευτικής τελειότητας, αντίδοτο στο εφήμερο του κόσμου μας, ζωντανεύει μέσα από βίαιες, παρωδιακές εικόνες.
Martin Zimmermann, Eins Zwei Drei / Ένα Δύο Τρία: Ένα ξεκαρδιστικό θέαμα, που αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα, την ποίηση και τη βία των σημερινών σχέσεων και συγκρούσεων για την εξουσία. Κυρίως, όμως, ένα έργο με κλόουν για μεγάλους.
La Veronal – Marcos Morau, Pasionaria / Το λουλούδι του πάθους: Χαρά και πόνος. Έρωτας και θάνατος. Τα αντιθετικά σχήματα της ζωής από τον πολυβραβευμένο Ισπανό χορογράφο Μάρκος Μοράου (Marcos Morau), μέσα από εικόνες που σε ακολουθούν για καιρό μετά την παράσταση.
Serge Aimé Coulibaly, Wakatt / Η εποχή μας: Πώς μπορούμε να είμαστε ανοιχτοί σε διαφορετικά οράματα για το μέλλον; Για τον χορογράφο Σερζ Αιμέ Κουλιμπαλύ, η πανανθρώπινη γλώσσα του Xορού προσεγγίζει σύνθετα ζητήματα, κλονίζοντας τις βεβαιότητές μας.
L-E-V – Sharon Eyal – Gai Behar, Chapter 3: The Brutal Journey of the Heart / Κεφάλαιο 3: Το βάναυσο ταξίδι της καρδιάς: Η ζωή πολλές φορές επουλώνει τις πληγές του έρωτα με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Η διάσημη Ισραηλινή χορογράφος Σαρόν Εγιάλ, στο τρίτο έργο μιας τριλογίας με θέμα τον έρωτα, επαναφέρει στον χορό «τη χαρά της ζωής».
ΕΚΘΕΣΗ
Τάσος Βρεττός, The Feel. Backstage: Μια εγκατάσταση για ενήλικο κοινό, που αποτυπώνει την εμπειρία του underground clubbing στην Αθήνα από το 2005 και εξής, μας καλεί σε μια περιήγηση στο αθέατο κομμάτι της ζωής Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών της clubbing περφόρμανς και της BDSM σκηνής, καθώς και του ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβισμού, όπως τα βίωσε και τα κατέγραψε ο γνωστός Έλληνας φωτογράφος Τάσος Βρεττός.
ΜΟΥΣΙΚΗ
Λευτέρης Βενιάδης – Sofia Simitzis – Ventus Ensemble, The Soccer Opera / Όπερα ποδοσφαίρου, Μια μουσική και σκηνική σύνθεση του Λευτέρη Βενιάδη και λιμπρέτο Gerhild Steinbuch: Ο Λευτέρης Βενιάδης αντλεί υλικό από τις γεμάτες ένταση ποδοσφαιρικές αναμνήσεις του και το ανασυνθέτει σε μια πρωτότυπη όπερα. Φάσεις, πέναλτι, κίτρινες κάρτες, διαμαρτυρίες, γκολ είναι τα συστατικά μέρη του απρόσμενου λιμπρέτου της Αυστριακής συγγραφέως Gerhild Steinbuch, που σκηνοθετεί η Sofia Simitzis.
Διήμερο ηλεκτρονικής και πειραματικής μουσικής. Σε συνεργασία με το CTM Festival και το Ινστιτούτο Γκαίτε
Γιάννης Παπαδόπουλος, Fourth Stream Music: Μια μακροσκελής μουσική σύνθεση, με σαφή επιρροή από το third stream, ένα μουσικό κίνημα φιούζιον τζαζ και κλασικής μουσικής της δεκαετίας του ’60.
Hildur Guðnadóttir με τους Chris Watson & Sam Slater, Chernobyl Live: Το φετινό πρόγραμμα μάς επιφυλάσσει μια μεγάλη συναυλιακή έκπληξη διεθνούς εμβέλειας! Η Ισλανδή Χίλντουρ Γκουδναντόττιρ, που τιμήθηκε με Όσκαρ για τη μουσική της στην ταινία Τζόκερ, μας προσκαλεί να απολαύσουμε ζωντανά, στην Πειραιώς 260, τη βραβευμένη με Γκράμμυ μουσική της για τη διάσημη σειρά του HBO Chernobyl, που ηχογραφήθηκε σε ένα εγκαταλειμμένο πυρηνικό εργοστάσιο στη Λιθουανία, δημιουργώντας εκ νέου τα ατμοσφαιρικά ηχητικά τοπία της, με φόντο τον αγαπημένο βιομηχανικό χώρο του δικού μας Φεστιβάλ.
Ομάδα SUM – Latinitas Nostra, Danke / Ευχαριστώ, Βασισμένο στο Membra Jesu nostri του Ντήτριχ Μπουξτεχούντ: Παραβάλλοντας τις παρτιτούρες του Membra Jesu nostri, κορυφαίου έργου του Δανού μπαρόκ συνθέτη Ντήτεριχ Μπουξτεχούντε, με τις διάτρητες καρτέλες των παλαιών μηχανών ύφανσης, το Danke υπόσχεται ένα απολαυστικό μουσικό και σκηνικό αποτέλεσμα.
: Μια post-documentary παράσταση, βασισμένη στον Βυσσινόκηπο του Άντον Τσέχοφ από τον Πρόδρομο Τσινικόρη.
Κλυταιμνήστρα, μουσική δωματίου για ένα όργανο: Ο Κωνσταντίνος Χατζής σκηνοθετεί το νέο έργο του Γιώργου Κουμεντάκη, που είναι βασισμένο στον Αγαμέμονα του Αισχύλου. Ερμηνεύει η Σοφία Χιλλ.
Παντελής Φλατσούσης, Εθνικό ντεφιλέ: Με αφορμή την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης, η παράσταση, σε ατμόσφαιρα εορταστική και υπό τους ήχους ζωντανής μουσικής, με έναν θίασο πολυσυλλεκτικό, επιχειρεί να καταθέσει ένα σχόλιο σχετικά με την ταυτότητα και την ετερότητα θέτοντας το ερώτημα τι τύπου κοινότητες θα μπορούσαμε να επινοήσουμε σήμερα, με στόχο ένα πιο συμπεριληπτικό μέλλον.
Σίμος Κακάλας, Αίαντας του Σοφοκλή: Ένα σκηνικό έργο αφιερωμένο σ’ ένα αρχετυπικό αουτσάιντερ, τον κοινωνικά απομονωμένο Αίαντα, που είναι καταδικασμένος στην εξαφάνιση, αντιμέτωπος με την τρέλα.
Ομάδα Θέατρου ΑΤΟΝΑλ – Σοφία Μαραθάκη, Το δάσος: Με νωπές ακόμα τις αποκαρδιωτικές εικόνες των πυρκαγιών στον Αμαζόνιο και στην Αυστραλία, η Σοφία Μαραθάκη δημιουργεί μια παράσταση με ιδιαίτερη ευαισθησία, εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα Άνθρωποι του δάσους της γνωστής, από το Brokeback Mountain, Annie Proulx.
Κατερίνα Γιαννοπούλου, Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια: Η εμβληματική ταινία του Ρ. Β. Φασμπίντερ μεταφέρεται από την Κατερίνα Γιαννοπούλου για πρώτη φορά στο θέατρο για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου – Μαρίνα Βρόντη Εσμέ του Σπύρου Περεσιάδη: Το ξεχασμένο δραματικό ειδύλλιο του συγγραφέα της Γκόλφως, Σπύρου Περεσιάδη, έρχεται στο φως με μια παράσταση που πραγματοποιείται στο πλαίσιο εορτασμού των 50 χρόνων του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου και φέρει την υπογραφή της Κύπριας σκηνοθέτιδας, Μαρίνας Βρόντη.
Ανέστης Αζάς, H Δημοκρατία του Μπακλαβά: Το νέο έργο που ετοιμάζει ο Ανέστης Αζάς, στο πλαίσιο του Κύκλου 1821 διαδραματίζεται στη σημερινή Ελλάδα, κάτι που το τοποθετεί στο μεταίχμιο μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, παρότι η πλοκή του είναι φανταστική. Με πρωταγωνιστές ένα μεικτό ζευγάρι, έναν Έλληνα και μία Τουρκάλα, οι οποίοι αποφασίζουν να ιδρύσουν το δικό τους έθνος-κράτος, με βάση το σπίτι τους και την ιδιωτική τους επιχείρηση.
Rugilė Barzdžiukaitė – Vaiva Grainytė – Lina Lapelytė, Sun & Sea / Ήλιος και θάλασσα: Μια ηλιόλουστη ημέρα σε μια ονειρεμένη αμμουδερή παραλία. Ένα μωσαϊκό από σώματα λιάζονται, τραγουδούν, αφηγούνται τις ιστορίες τους, ενώνουν τις φωνές τους και γίνονται ένας Χορός.
TR Warszawa – Kornél Mundruczó, Pieces of a Woman / Κομμάτια μιας γυναίκας: Μετά την Απομίμηση ζωής, που είχε συγκλονίσει το φεστιβαλικό κοινό το καλοκαίρι του 2018, ο παγκοσμίου φήμης θεατρικός και κινηματογραφικός σκηνοθέτης Κορνέλ Μούντρουτσο και η ομάδα TR Warszawa υπογράφουν ένα καθηλωτικό οικογενειακό δράμα, με ηρωίδα μια γυναίκα στη σύγχρονη Βαρσοβία, βασισμένο στο κείμενο της Kata Wéber, το οποίο διασκευάστηκε πρόσφατα από τον ίδιο τον Μούντρουτσο και για τον κινηματογράφο.
Έκτορας Λυγίζος, Το σχολείο των γυναικών του Μολιέρου: Με όχημα την ευρηματική μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο, ο Έκτορας Λυγίζος συνεχίζει τον πειραματισμό του στο απαιτητικό είδος της φάρσας, αναδεικνύοντας τη μουσικότητα του έμμετρου λόγου. Ταυτόχρονα, εξερευνά την ερεθιστική αμφισημία της «εκπαίδευσης» με στόχο την «ορθή» επιτέλεση των έμφυλων ρόλων.
Nowy Teatr – Krzysztof Warlikowski, Odyssey. A Story for Hollywood / Οδύσσεια. Μια ιστορία για το Χόλλυγουντ: Με κεντρικό θεματικό άξονα τον νόστο, την ομηρική επιστροφή στην πατρίδα, ο διακεκριμένος Πολωνός σκηνοθέτης Κριστόφ Βαρλικόφσκι δημιουργεί μια νέα θεατρική παράσταση, για την «Οδύσσεια» μιας γυναίκας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εμπνευσμένος τόσο από το ομηρικό έπος όσο και από δύο έργα της Hanna Krall, τα Chasing the King of Hearts και Story for Hollywood.
Infrarouge – Marie Brassard, Violence / Βία: Πώς μετασχηματίζεται η παιδική αθωότητα στο σκοτάδι της ενηλικίωσης; Μέσα από το νέο, έντονα παραμυθένιο και ονειρικό έργο της, η Καναδή Μαρί Μπρασάρ αναστοχάζεται πάνω στην έννοια του χρόνου και τη σταδιακή εξοικείωση του ανθρώπου, καθώς μεγαλώνει, με την έκθεση στη βία.
Schaubühne – Thomas Ostermeier, History of Violence / Ιστορία της βίας, Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Εντουάρ Λουί: Το ταξικό μίσος, η ομοφοβία, η ξενοφοβία αλλά και η απέχθεια για τον ίδιο τον εαυτό σχολιάζονται με μια γλώσσα που ρέει, χωρίς ανάσα, στην αυτοβιογραφική νουβέλα του νεαρού Εντουάρ Λουί, που διαβάστηκε σ’ όλη στην Ευρώπη και έγινε παράσταση από τη Σάουμπυνε.
Teatro La Re-sentida – Marco Layera, Paisajes para no colorear / Τοπία χωρίς χρώμα: Εννέα έφηβες από τη Χιλή κατακτούν τη σκηνή και μιλούν για τη βία εναντίον των γυναικών. Η ομάδα Teatro La Re-sentida βασίστηκε σε συνεντεύξεις με περισσότερα από εκατό κορίτσια και νεαρές γυναίκες που έζησαν καταστάσεις κακοποίησης, είτε ως θύματα είτε ως μάρτυρες. Οι νεαρές ηθοποιοί αφηγούνται τις πραγματικές αυτές ιστορίες, σχολιάζοντάς τες και αναπαριστώντας πολλά από τα περιστατικά.
ΧΟΡΟΣ
The Roots – Transmission / Οι Ρίζες – Μετάδοση: Το χιπ χοπ είναι όχι απλώς ένα καλλιτεχνικό ρεύμα, αλλά ένα κίνημα που διασχίζει τα είδη. Και ο φημισμένος Καντέρ Αττού υπήρξε ο πρώτος προερχόμενος από τη χιπ χοπ σκηνή χορογράφος που ανέλαβε τη διεύθυνση του Εθνικού Χορογραφικού Κέντρου La Rochelle στη Γαλλία. Το έργο Roots ζωντανεύει τη μακρά προσωπική ιστορία του δημιουργού με το χιπ χοπ – μια ιστορία που συνθέτουν παιδικές αναμνήσεις, χορευτικές αναζητήσεις και πολιτισμικές ανταλλαγές.
ΙΜΑ – Άντι Ζούμα, Οικοδομή: Μέσα από την ερμηνεία τεσσάρων χορευτών και δύο μουσικών, η γλώσσα της «οικοδομής» μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις και τις σχέσεις εξουσίας, για την επικοινωνία και την αποξένωση, για τη Ζωή και τον Θάνατο.
Μαρία Κολιοπούλου / Ομάδα Σύγχρονου Χορού Πρόσχημα, Clear Midnight: Εννέα χορεύτριες με και χωρίς κινητική αναπηρία και προβλήματα όρασης συνθέτουν ένα έργο στα όρια μιας χορευτικής επιδημίας.
κι όμΩς κινείται, 9.25: Με τρεις μουσικούς επί σκηνής, οι έξι χορευτές και χορεύτριες μοιράζονται μιαν αποκαλυπτική, μεταμορφωτική διαδρομή, σε μια αλληγορία για το πέρασμα του χρόνου.
1821 Δανάη & Διονύσιος, Free at Last: Rerooted: Εικόνες μυστικισμού και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Η ελληνική παράδοση αποδομείται και συνδέεται με το σήμερα, καθώς ο θρύλος για τον χορό του Ζαλόγγου γίνεται το έναυσμα μιας πρωτότυπης χορογραφίας.
Koen Augustijnen & Rosalba Torres Guerrero / Siamese Cie, Lamentα / Μοιρολόγια: Εννέα Έλληνες χορευτές με εμπειρία σε παραδοσιακούς χορούς, μαζί με Έλληνες και ξένους μουσικούς, ενώνουν τις δυνάμεις τους με το καλλιτεχνικό δίδυμο Siamese Cie, και μας καλούν να συμφιλιωθούμε με την απώλεια μέσα από τη δύναμη της μουσικής και του χορού.
D-Construction / Aπο-δόμηση: Έξι Γάλλοι χορευτές με εμπειρία στον χορό του δρόμου (street dance), υπό τους ήχους αραβικής μουσικής με σύγχρονο beat, χρησιμοποιούν την κινητική γλώσσα του χιπ χοπ και του μπρέικντανς για να εκφράσουν την επαναστατικότητα, την οργή και τον πόνο, τη φυγή και την ανάγκη για ελευθερία, που μετά την εμπειρία του εγκλεισμού, λόγω της πανδημίας, μας αγγίζει ακόμα περισσότερο.
19.6 Breakdance Battle, 20.6 All Style Battle: Για πρώτη φορά, το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει στο πρόγραμμά του μια «μάχη» μπρέικντανς και χιπ χοπ (breakdance and hip hop battle). Τα battles ακολουθούν την πορεία του μπρέικντανς και της χιπ χοπ κουλτούρας περίπου από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 στην Αμερική. Αρκετές φορές αποτέλεσαν τρόπο επίλυσης διαφορών ανάμεσα στις συμμορίες των γκέτο. Στην Ελλάδα, η κουλτούρα των battles έφτασε τη δεκαετία του ’90.
Alexandra Waierstall ΑΝΝΝΑ3. The Worlds of Infinite Shifts / Οι κόσμοι των αέναων μετατοπίσεων: Σε συνεργασία με τον διάσημο συνθέτη και πιανίστα Hauschka και τη Γαλλίδα σχεδιάστρια φωτισμού Caty Olive, η γεννημένη στη Βρετανία, κυπριακής καταγωγής χορογράφος Αλεξάνδρα Βάιερσταλ σμιλεύει τα γυναικεία σώματα ως τοπία αντανάκλασης, σύνδεσης και αντίστασης
Σοφία Μαυραγάνη, Mauθ: Τρεις ερμηνεύτριες, ένα τραμπολίνο, μερικά μικρόφωνα, ένας υπολογιστής, σχήματα, χρώματα, ροχαλητά, φωνές και αρώματα συντονίζονται σε μια χορογραφική σκυταλοδρομία με οδηγό το στόμα ως σώμα
Ομάδα χορού ΖΗΤΑ – Ίρις Καραγιάν, A Dance as a Dance: Ανατρέχοντας σε αρχειακό υλικό που μελετά το κινητικό λεξιλόγιο και τους χορούς διαφορετικών πολιτισμών, η χορογράφος εστιάζει στον πυρήνα της κίνησης, στους παλμούς και τις ανάσες, δημιουργώντας μια παράσταση με άξονα τον ίδιο χορό, την εμπειρία ως κιναίσθηση και την ζωντανή παρουσία ως συνθήκη σχέσης με τον κόσμο.
Εύα Γεωργιτσοπούλου, Groove / Γκρουβ: Η καινούργια δημιουργία της ανερχόμενης χορογράφου Εύας Γεωργιτσοπούλου είναι αφιερωμένη στα παιδιά που γεννήθηκαν τη δεκαετία του ’90.
Λενιώ Κακλέα, Age of Crime: Με αφορμή την επέτειο για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, μας καλεί να παρατηρήσουμε τις επίσημες αφηγήσεις που διαμόρφωσαν την εθνική μνήμη.
Μαριάννα Καβαλλιεράτου, Ancient Future Solo: Πώς οκτώ, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, σόλο μπορούν να οδηγήσουν σε μια συλλογική χορογραφία; Πώς αλλάζει η δημιουργική διαδικασία όταν επενδύει στη συνύπαρξη; Και, ακόμη, τι συνιστά μια ομάδα; Σε τέτοια ερωτήματα έρχεται να απαντήσει η παραστατική συνέχεια του εργαστηρίου για εφήβους Ancient Future Solo, που διοργάνωσε το Φεστιβάλ στη διάρκεια της χειμερινής περιόδου, στο πλαίσιο δράσεων του Open Plan.
Florentina Holzinger, TANZ / ΧΟΡΟΣ: Ερμηνεύτριες ηλικίας είκοσι έως ογδόντα ετών, υπό τις οδηγίες της πρώτης μπαλαρίνας που χόρεψε γυμνή την Ιεροτελεστία της άνοιξης του Στραβίνσκι, το 1972, υποβάλλονται σε επίπονη άσκηση, σ’ ένα μπαλέτο δράσης (ballet d’action). Μέσα σε ένα οπερατικό σκηνικό, το λυσσαλέο κυνήγι της χορευτικής τελειότητας, αντίδοτο στο εφήμερο του κόσμου μας, ζωντανεύει μέσα από βίαιες, παρωδιακές εικόνες.
Martin Zimmermann, Eins Zwei Drei / Ένα Δύο Τρία: Ένα ξεκαρδιστικό θέαμα, που αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα, την ποίηση και τη βία των σημερινών σχέσεων και συγκρούσεων για την εξουσία. Κυρίως, όμως, ένα έργο με κλόουν για μεγάλους.
La Veronal – Marcos Morau, Pasionaria / Το λουλούδι του πάθους: Χαρά και πόνος. Έρωτας και θάνατος. Τα αντιθετικά σχήματα της ζωής από τον πολυβραβευμένο Ισπανό χορογράφο Μάρκος Μοράου (Marcos Morau), μέσα από εικόνες που σε ακολουθούν για καιρό μετά την παράσταση.
Serge Aimé Coulibaly, Wakatt / Η εποχή μας: Πώς μπορούμε να είμαστε ανοιχτοί σε διαφορετικά οράματα για το μέλλον; Για τον χορογράφο Σερζ Αιμέ Κουλιμπαλύ, η πανανθρώπινη γλώσσα του Xορού προσεγγίζει σύνθετα ζητήματα, κλονίζοντας τις βεβαιότητές μας.
L-E-V – Sharon Eyal – Gai Behar, Chapter 3: The Brutal Journey of the Heart / Κεφάλαιο 3: Το βάναυσο ταξίδι της καρδιάς: Η ζωή πολλές φορές επουλώνει τις πληγές του έρωτα με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Η διάσημη Ισραηλινή χορογράφος Σαρόν Εγιάλ, στο τρίτο έργο μιας τριλογίας με θέμα τον έρωτα, επαναφέρει στον χορό «τη χαρά της ζωής».
ΕΚΘΕΣΗ
Τάσος Βρεττός, The Feel. Backstage: Μια εγκατάσταση για ενήλικο κοινό, που αποτυπώνει την εμπειρία του underground clubbing στην Αθήνα από το 2005 και εξής, μας καλεί σε μια περιήγηση στο αθέατο κομμάτι της ζωής Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών της clubbing περφόρμανς και της BDSM σκηνής, καθώς και του ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβισμού, όπως τα βίωσε και τα κατέγραψε ο γνωστός Έλληνας φωτογράφος Τάσος Βρεττός.
ΜΟΥΣΙΚΗ
Λευτέρης Βενιάδης – Sofia Simitzis – Ventus Ensemble, The Soccer Opera / Όπερα ποδοσφαίρου, Μια μουσική και σκηνική σύνθεση του Λευτέρη Βενιάδη και λιμπρέτο Gerhild Steinbuch: Ο Λευτέρης Βενιάδης αντλεί υλικό από τις γεμάτες ένταση ποδοσφαιρικές αναμνήσεις του και το ανασυνθέτει σε μια πρωτότυπη όπερα. Φάσεις, πέναλτι, κίτρινες κάρτες, διαμαρτυρίες, γκολ είναι τα συστατικά μέρη του απρόσμενου λιμπρέτου της Αυστριακής συγγραφέως Gerhild Steinbuch, που σκηνοθετεί η Sofia Simitzis.
Διήμερο ηλεκτρονικής και πειραματικής μουσικής. Σε συνεργασία με το CTM Festival και το Ινστιτούτο Γκαίτε
Γιάννης Παπαδόπουλος, Fourth Stream Music: Μια μακροσκελής μουσική σύνθεση, με σαφή επιρροή από το third stream, ένα μουσικό κίνημα φιούζιον τζαζ και κλασικής μουσικής της δεκαετίας του ’60.
Hildur Guðnadóttir με τους Chris Watson & Sam Slater, Chernobyl Live: Το φετινό πρόγραμμα μάς επιφυλάσσει μια μεγάλη συναυλιακή έκπληξη διεθνούς εμβέλειας! Η Ισλανδή Χίλντουρ Γκουδναντόττιρ, που τιμήθηκε με Όσκαρ για τη μουσική της στην ταινία Τζόκερ, μας προσκαλεί να απολαύσουμε ζωντανά, στην Πειραιώς 260, τη βραβευμένη με Γκράμμυ μουσική της για τη διάσημη σειρά του HBO Chernobyl, που ηχογραφήθηκε σε ένα εγκαταλειμμένο πυρηνικό εργοστάσιο στη Λιθουανία, δημιουργώντας εκ νέου τα ατμοσφαιρικά ηχητικά τοπία της, με φόντο τον αγαπημένο βιομηχανικό χώρο του δικού μας Φεστιβάλ.
Ομάδα SUM – Latinitas Nostra, Danke / Ευχαριστώ, Βασισμένο στο Membra Jesu nostri του Ντήτριχ Μπουξτεχούντ: Παραβάλλοντας τις παρτιτούρες του Membra Jesu nostri, κορυφαίου έργου του Δανού μπαρόκ συνθέτη Ντήτεριχ Μπουξτεχούντε, με τις διάτρητες καρτέλες των παλαιών μηχανών ύφανσης, το Danke υπόσχεται ένα απολαυστικό μουσικό και σκηνικό αποτέλεσμα.
