Με αφορμή τις επικείμενες ευρωεκλογές και την εδκήλωση παρουσία του ευρωβουλευτή Μανώλη Κεφαλογιάννη ο Αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας Φωκίων Ζαΐμης σε ανάρτησή του σημείωσε:
Η υποψηφιότητα του Μανώλη Κεφαλογιάννη είναι μια σοβαρή και πετυχημένη υποψηφιότητα. Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης είχε πλούσιο έργο στο Ευρωκοινοβούλιο https://www.kefalogiannis.gr/σε θέματα όπως παρεμβάσεις για ελληνικά αγροτικά προϊόντα, σε θέματα εθνικά (υπόθεση Μπελερη, Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό κλπ) το δημογραφικό ζήτημα, το ταμείο συνοχής, προστασία καταναλωτών κλπ. Θυμίζω επίσης ότι ως βασικός υπουργός της κυβέρνησης από το 2004 συνετέλεσε στην πολυδιάστατη εξωτερική και οικονομική πολιτική με βασικό πυλώνα τις καλές σχέσεις τόσο με δύση (αυτονόητο διότι εκεί ανήκουμε) όσο και με ανατολή.
Επί παραδείγματι η παραχώρηση του λιμένα του Πειραιά σε κινεζικό κολοσσό βελτίωσε την ανταγωνιστικότητα της χώρας, αύξησε την γεωπολιτική της ισχύ και έδωσε σαφές στίγμα μιας ανεξάρτητης εθνικής πολιτικής. Παράλληλα αύξησε την αξία, ενίσχυσε το ενδιαφέρον από άλλες χώρες και για τους λοιπούς λιμένες με συνέπεια την πιο ανταγωνιστική διαδικασία που βεβαίως άσκησε μεγάλη πίεση από πολλές χώρες ενθεν κι ενθεν στις επόμενες κυβερνήσεις αλλά αυτό ακριβώς αποδεικνύει την επιτυχία του τότε εγχειρήματος. Σήμερα τα δεδομένα έχουν βελτιωθεί, σήμερα απαιτείται μια πιο ισχυρή κρατική παρέμβαση, παρουσία και υποστήριξη των βασικών κρατικών και περιφερειακών υποδομών σε σχήματα τύπου ΣΔΙΤ (σύμπραξη δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα) κι όχι σχήματα αμιγώς παραχώρησης σε ιδιώτη. Υπάρχει η τεχνογνωσία και το νομοθετικό πλαίσιο αλλά απαιτείται επιτάχυνση διαδικασιών κι ισχυρότερη πολιτική βούληση.
Η συνεργασία του ιδιώτη με το δημόσιο γίνεται κυρίως για τόνωση επενδυτική (μεγάλη ρευστότητα ιδιώτη), για μεταφορά τεχνογνωσίας και αξιοπιστία στην διαχείριση (management) αλλά παράλληλα το δημόσιο πρέπει να έχει ισχυρή μετοχική εμπλοκή και μερίδιο κερδών το οποίο πρέπει να επιστρέφει στην τοπική οικονομία μέσω της εμπλοκής σχημάτων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αυτό το μοντέλο δουλεύει σε πολλές ευρωπαϊκές χωρες αλλά και σε λοιπές χώρες του κόσμου και φέρνει αισθητά αποτελέσματα στην περιφερειακή ανάπτυξη. Για να γίνει βέβαια αυτό απαιτείται μια νεα γενναία μεταρύθμιση του νόμου Καλλικρατη ο οποιος κρατά σήμερα την περιφερειακή ανάπτυξη παγωμενη.
Τέτοιου είδους σοβαρές συζητήσεις θα ήταν χρήσιμες μεταξύ των υποψηφίων στις επερχόμενες ευρωεκλογές κι όχι επικοινωνιακές έφοδοι των κομμάτων και μεταγραφές ηθοποιών, ποδοσφαιριστών και δημοσιογράφων κατά τα άλλα ιδιαίτερα συμπαθών και καταξιωμένων στο βασικό επάγγελμά τους.
