Γ. ΒΙΔΑΛΗΣ: Το γινάτι... βγάζει μάτι

Γράφει ο Γιώργος Οδ. Βιδάλης

Θαρρώ είναι επίκαιρο και για τούτο το ξαναδημοσιεύω.

Δεν λέω, η αποστροφή αρκετών στελεχών, αλλά και απλών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς το ΣΥΡΙΖΑ και η συνακόλουθη ικανοποίηση της εκλογικής του κατάρρευσης, ωσάν γινάτι και αντεπίστροφο της αντίστοιχης επιθετικότητας και λοιδορίας που υπέστησαν την περασμένη δεκαετία, μπορεί να είναι δικαιολογημένη, μα δεν μπορεί να αποτελέσει συλλογική πολιτική συμπεριφορά Ούτε φυσικά μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για τη στήριξη (πολύ φοβάμαι και την ψήφιση) της Νέας Δημοκρατίας του Μητσοτάκη, όπως έγινε στις τελευταίες εκλογές. Πολύ περισσότερο όταν η ψευδεπίγραφη αναφορά του κ. Μητσοτάκη στον κεντροδεξιό χώρο, αυτοαναιρείται ναι μεν από την συμμετοχή στην κυβέρνησή του των ακροδεξιών ορφανών του Καρατζαφέρη, αλλά και από την ίδια την πολιτική αντιμετώπιση της κυβέρνησής του απέναντι στη μεσαία τάξη και κυρίως στα φτωχοποιημένα τμήματα του πληθυσμού, αυτά που έχουν πληρώσει οικονομικά και κοινωνικά την κρίση της καπιταλιστικής εξέλιξης. Η υπόκλιση προς τον «αυτοκράτορα» αξιόλογων στελεχών της κεντροαριστεράς (Χρυσοχοϊδης, Φλωρίδης κ.ά) με τίποτα δεν μπορούν να προσδώσουν κεντρώα χαρακτηριστικά στην παραδοσιακή δεξιά. Αυτή ήταν και παραμένει ο στρατηγικός πολιτικός αντίπαλος ΠΑΣΟΚ.

Οι αξίες που (πρέπει να) εκφράζει κάθε πολιτικός χώρος είναι το ζητούμενο. Το «γινάτι» στην πολιτική δεν έχει θέση.

Ας θυμηθούμε οι παλιότεροι και ταυτόχρονα να γνωρίσουμε στους νεώτερους δύο περιπτώσεις πολιτικής συνεννόησης, μια και πολλοί φίλοι και στελέχη του ΠΑΣΟΚ ενώ έχουν κάνει εικόνα τον ΑΝΔΡΕΑ δυσκολεύονται να τον κατανοήσουν.

Πρώτη: Το 1981 ο Γεράσιμος Αρσένης εγκαταλείπει μια σπουδαία καριέρα σε διεθνείς οργανισμούς, και έρχεται στην Ελλάδα προσκεκλημένος του Ανδρέα Παπανδρέου για να συμμετάσχει στην υλοποίηση του οικονομικού προγράμματος της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Διορίστηκε Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος και αργότερα Υπουργός Εθνικής Οικονομίας κρατώντας και τις δύο θέσεις γεγονός που του έδωσε το προσωνύμιο «Τσάρος της Οικονομίας». Το 1985 διαφώνησε με τον Ανδρέα, παραιτήθηκε από υπουργός και ξεκίνησε αντιπολιτευτικές ομιλίες ανα την Ελλάδα. Αποτέλεσμα να διαγραφεί από το ΠΑΣΟΚ το 1987 και να ιδρύσει νέο πολιτικό κόμμα το ΕΣΚ. Στη συνέχεια η αντιπολιτευτική του τακτική «εμπλουτίστηκε» ακόμα και με βαρείς προσωπικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του Παπανδρέου. Παρ’ όλα αυτά, αφού πρώτα απέτυχε το νέο κόμμα του Αρσένη, ο Ανδρέας τον ξαναφώναξε, τον συμπεριέλαβε στα ψηφοδέλτια και μετά την επανεκλογή του ΠΑΣΟΚ το 1993 ο Αρσένης ήταν και πάλι Υπουργός της Κυβέρνησης, διεκδικώντας μετά την παραίτηση του Ανδρέα, το 1996 την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Δεύτερη: Πρίν τις κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 1989 δημιουργήθηκε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, μια εκλογική συμμαχία του ΚΚΕ, της Ελληνικής Αριστεράς (δηλαδή του πρώην ΚΚΕ εσωτερικού) της ΕΔΑ, και άλλων κεντροαριστερών μικρών κομμάτων, με πρόεδρο τον Χαρίλαο Φλωράκη και Γραμματέα τον Λεωνίδα Κύρκο. Βασικός στόχος της συμμαχίας αυτής ήταν η συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ και η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο ειδικό δικαστήριο. Γι’ αυτό και αφού η Ν.Δ του Κων/νου Μητσοτάκη δεν κατέκτησε αυτοδυναμία συγκροτήθηκε η γνωστή συγκυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τζανετάκη μια και οι ηγέτες του ΣΥΝ δεν αποδέχονταν την πρωθυπουργία Μητσοτάκη. Τα γεγονότα της ιστορικής αυτής περιόδου έχουν καταγραφεί από αρκετούς, θαρρώ πιο εύγλωττα από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο στο βιβλίο του «Το βρώμικο 89).

Στις εκλογές που ακολούθησαν το Νοέμβριο του 1989 η αυτοδυναμία που επεδίωκε o Μητσοτάκης δεν ήρθε, κι έτσι συγκροτήθηκε οικουμενική κυβέρνηση με πρωθυπουργό εξωκοινοβουλευτική προσωπικότητα τον Ξενοφώντα Ζολώτα. Ιστορική θα μείνει η συνεργασία στο υπουργείο οικονομικών του Γιώργου Γεννηματά από το ΠΑΣΟΚ και του Γιάννη Δραγασάκη από το Συνασπισμό.

Με την παραπομπή στο ειδικό δικαστήριο του Ανδρέα να έχει πάρει το δρόμο της και την Ελληνική κοινωνία διχασμένη, προκηρύσσονται οι τρίτες κατά σειρά εκλογές για τον Απρίλιο του 1990. Παρά την δυσώδη ατμόσφαιρα που έχει δημιουργήσει η αποτυχημένη –είναι αλήθεια- προσπάθεια του Συνασπισμού, στις σχέσεις όχι μόνο μεταξύ των στελεχών αλλά και των απλών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, θα βρεθούν λογικές και τίμιες φωνές σ’ αμφότερες τις δύο παρατάξεις που θα οδηγήσουν στην περιβόητη εκλογική συμφωνία για τις μονοεδρικές με αποτέλεσμα τη συγκράτηση της Ν.Δ. του πατρός Μητσοτάκη από την αυτοδυναμία, άσχετα από την εξέλιξη που υπήρξε με την προσχώρηση του Κατσίκη της ΔΗΑΝΑ. Αυτοδυναμία που ούτε διανοήθηκαν να περιορίσουν οι ίδιες περίπου δυνάμεις απέναντι στη Ν.Δ του υιού Μητσοτάκη 23 χρόνια αργότερα.

Και ήταν οι ίδιες λογικές φωνές που μερικούς μήνες αργότερα τον Οκτώβρη του 1990 θα πρωτοστατήσουν στη συνεργασία για τις Δημοτικές εκλογές μεταξύ των δύο κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, με αποτέλεσμα:

Η Ν.Δ. να εκλέξει 136 Δημάρχους – ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ 213 Δημάρχους

Πιο αναλυτικά: Η συνεργασία ΠΑΣΟΚ-Συνασπισμού 113 (77 του ΠΑΣΟΚ, 31 του ΣΥΝ & 5 ανεξάρτητοι)

Το ΠΑΣΟΚ εκτός συνεργασίας 84

Ο ΣΥΝ εκτός συνεργασίας 16

Μέσω αυτής της συνεργασίας επανεκλέχτηκε και ο Ανδρέας Καράβολας από τη πρώτη ψηφοφορία με 58%.

Εχουν την εντύπωση οι «φύλακες των θαρμοπυλών» ότι αυτή πανελλαδική επιτυχία των δημάρχων που υποστήριζαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ δεν επηρέασε την εκλογική επιτυχία του ΠΑΣΟΚ τρία χρόνια αργότερα;

Μια παλιά παροιμία λέει «το γινάτι βγάζει μάτι». Οψόμεθα.

Γ. ΒΙΔΑΛΗΣ: Το γινάτι… βγάζει μάτι

Περισσότερα ΆρθραΣχετικα

Περισσότερα Άρθρα
Σχετικα