Χωρίς περίοδο χάριτος ξεκινά η δεύτερη θητεία του Προέδρου της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, καθώς πυρετώδεις είναι πλέον οι ζυμώσεις σε όλα τα κομματικά επιτελεία ενόψει των βουλευτικών εκλογών στις 12 και 19 Ιουνίου αντίστοιχα.
Τρία ζητούμενα
Για τον επανεκλεγέντα Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, τα ζητούμενα που ανέκυψαν, μόλις έσβησαν οι προβολείς της δημοσιότητας την περασμένη Κυριακή, είναι τρία:
1.Καθαρή νίκη στις βουλευτικές εκλογές, δηλαδή εξασφάλιση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για το κόμμα του, «Εμπρός!»
2.Αντιστοίχιση του Προέδρου Μακρόν-ιδίως κατά τη διάρκεια της νέας προεκλογικής περιόδου- με την εκλογική του βάση, όπως αυτή διαμορφώθηκε στο δεύτερο γύρο των Προεδρικών εκλογών
3.Αναχαίτιση τυχόν συγκλήσεων ή εκλογικών συμμαχιών από πλευράς των αντιπάλων του ενόψει των βουλευτικών εκλογών, οι οποίες θα μπορούσαν να μπλοκάρουν την απόκτηση της πλειοψηφίας από τον ίδιο στη γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Σε αναζήτηση Πρωθυπουργού
Ένα από τα βασικά «χαρτιά» που διαθέτει ο ένοικος του Ελυζέ για να προλάβει τυχόν συμφωνίες μεταξύ των πολιτικών του αντιπάλων είναι ο σχηματισμός του νέου κυβερνητικού σχήματος και κυρίως η επιλογή του νέου Πρωθυπουργού (που διορίζεται από τον ίδιο), ώστε να στείλει αφενός πολιτικά μηνύματα στην εκλογική του βάση, αλλά και στο «κόμμα της αποχής» (που έλαβε 28% την περασμένη Κυριακή), προλαβαίνοντας ταυτόχρονα τακτικές κινήσεις των αντιπάλων του πάνω στην πολιτική σκακιέρα.
Για τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης ο Εμανουέλ Μακρόν θα χρειαστεί, άλλωστε, να βαδίσει σε ένα τεντωμένο σχοινί, καθώς από τη μια θα πρέπει να σηματοδοτήσει ένα γενναίο άνοιγμα προς τα αριστερά και την οικολογία, χωρίς την ίδια στιγμή να αποκαρδιώσει τυχόν ψηφοφόρους της Μαρίν Λε Πεν που θα καλοέβλεπαν το κόμμα του, «Εμπρός!» στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου.
Πάντως, ο εν ενεργεία Πρωθυπουργός, Ζαν Καστέξ έχει θέσει την παραίτησή του στο Γάλλο Πρόεδρο από την περασμένη εβδομάδα, προκειμένου να τον διευκολύνει στους πολιτικούς του χειρισμούς, αν και μέχρι στιγμής η παρούσα εβδομάδα θεωρείται ως «μεταβατική» από τον Εμανουέλ Μακρόν, προκειμένου να κερδίσει λίγο χρόνο, με στόχο την προσεκτική μελέτη των επόμενων πολιτικών κινήσεών του.
Την ίδια ώρα, στα πολιτικά πρόσωπα που κουβαλούν ισχυρούς συμβολισμούς και για αυτό φιγουράρουν μεταξύ των υποψηφίων για τη θέση του Πρωθυπουργού συγκαταλέγονται, μεταξύ άλλων, η Υπουργός Απασχόλησης, Ελίζαμπεθ Μπορν, ο Υπουργός Οικονομικών, Μπρούνο Λεμέρ, ο Δήμαρχος της Χάβρης, Εντουάρ Φιλίπ, αλλά και η επικεφαλής της ΕΚΤ, Κριστίν Λαγκάρντ. Επιπλέον, κάλεσμα στους Γάλλους -ψηφοφόρους του- να τον αναδείξουν Πρωθυπουργό απηύθυνε ο Ζακ-Λυκ Μελανσόν, παρότι η θέση καλύπτεται από ένα πρόσωπο κατόπιν πρότασης του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, επιχειρώντας ο ηγέτης της γαλλικής Αριστεράς με αυτόν τον τρόπο να καταστήσει ακόμη πιο έντονη -αν όχι πιεστική- την παρουσία του προς το Ελυζέ.
Πάντως, σε δημοσκόπηση της OpinionWay για λογαριασμό του CNEWS και του Europe 1 και σε δείγμα 1.316 Γάλλων, στους οποίους ζητήθηκε να επιλέξουν από μια λίστα πιθανών πρωθυπουργών το πρόσωπο που προτιμούν, την πρώτη θέση κατέλαβε με ποσοστό 18% ο Εντουάρ Φιλίπ (που διετέλεσε Πρωθυπουργός την πρώτη περίοδο της Προεδρίας Μακρόν), ακολουθεί με ποσοστό 9% η Διευθύντρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Κριστίν Λαγκάρντ, ενώ έπονται με ποσοστά 8% ο σημερινός Υπουργός Οικονομικών, Μπρούνο Λεμέρ και με 7% ο σημερινός Πρωθυπουργός, Ζαν Καστέξ αντίστοιχα.
Σε τροχιά πλειοψηφίας
Πιθανή, την ίδια ώρα, φαντάζει η διαμόρφωση συνθηκών πλειοψηφίας για το κόμμα του Εμμανουέλ Μακρόν, «Εμπρός!» ενόψει των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου, εφόσον ο ίδιος επιδιώξει προγραμματικές συμφωνίες με τα κεντροδεξιά κόμματα. Συγκεκριμένα, σε δημοσκόπηση της Harris Interactive φέρεται το «Εμπρός!» να κερδίζει 326 έως 366 έδρες, δηλαδή απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση των 577 εδρών, με 117 έως 147 έδρες για τα ακροδεξιά και αριστερά κόμματα που φτάνουν μεταξύ 73 και 93 έδρες.
Η διατήρηση, άλλωστε, της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στη διάρκεια της προηγούμενης προεδρικής του θητείας συνιστά ένα από τα προσωπικά ρεκόρ του Προέδρου Μακρόν, κοντά στη διαδοχική εκλογή του, αλλά στην αποφυγή της «συγκατοίκησης», δηλαδή της συνεργασίας του κόμματός του με κάποιο άλλο, με στόχο τη διαμόρφωση πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση.
Πάντως, οι όποιες αποφάσεις του Εμανουέλ Μακρόν για την νέα κυβέρνηση, αλλά και την εκλογική του στρατηγική προς τις διπλές κάλπες του Ιουνίου, τοποθετούνται στις αρχές Μαΐου, οπότε θα υπάρχει και μια πιο διαυγής εικόνα για το τι σκοπεύουν να πράξουν οι πολιτικοί αντίπαλοί του. Στην πτέρυγα της ακροδεξιάς, δεν αποκλείεται μια εκλογική συνεργασία μεταξύ της Μαρίν Λε Πεν και του Ερίκ Ζεμούρ, παρότι ο τελευταίος σχολίασε δηκτικά πως οι Λε Πεν χάνουν τα τελευταία πενήντα χρόνια τις εκλογές, μεγαλώνοντας το χάσμα που τον χωρίζει από τη δεύτερη σε ψήφους των Προεδρικών εκλογών της Γαλλίας.
Στην πτέρυγα της Αριστεράς, τα νήματα κινεί -πιο έντονα από ό,τι οι ακροδεξιές δυνάμεις- ο Ζακ-Λυκ Μελανσόν, σε μια προσπάθεια να συντονιστούν η «Ανυπότακτη Γαλλία» του με τους Οικολόγους και τα κομμουνιστικά κόμματα, ώστε να συγκροτηθεί ένα κοινό, εκλογικό μέτωπο, καλώντας ταυτόχρονα τους ψηφοφόρους τους σε εγρήγορση ενόψει της δίδυμης κάλπης του Ιουνίου.
Το σχέδιο Μακρόν
Παρότι ο Γάλλος Πρόεδρος θα επεξεργαστεί όλους τους πιθανούς συσχετισμούς, τις όποιες αποφάσεις του αναμένονται να βαρύνουν και οι πρώτες του δηλώσεις μετά το νικηφόρο αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής, αφού πολλοί Γάλλοι «δεν με ψήφισαν επειδή υποστηρίζουν τις ιδέες μου, αλλά για να βάλουν φραγμό σ’ αυτές της άκρας δεξιάς» δήλωσε ο Εμανουέλ Μακρόν και πρόσθεσε ότι «θέλω να τους ευχαριστήσω και να τους πω ότι έχω συναίσθηση» της υποχρέωσης η βούλησή τους να αντικατοπτρίζεται στις πολιτικές της Προεδρίας. Σύμφωνα με το Γάλλο Πρόεδρο, στους αμέσως επόμενους σχεδιασμούς του περιλαμβάνεται και η «απάντησή» του σε όσους ψήφισαν την Μαρίν Λε Πεν, ως έκφραση οργής και διαμαρτυρίας.
Υπό αυτό το πρίσμα, ο επανεκλεγείς Γάλλος Πρόεδρος καλείται να αποδείξει ότι έλαβε τα μηνύματα που εστάλησαν στη δεύτερη κάλπη των Προεδρικών εκλογών, αλλά και να διευρύνει το εκλογικό του ακροατήριο άμεσα και σε τέτοιο βαθμό, που να του εξασφαλίσει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Σε διαφορετική περίπτωση, μερίδα αναλυτών επισημαίνει ότι χωρίς την πλειοψηφία στο σώμα η Γαλλία θα βιώσει την επόμενη πενταετία πολιτική «παράλυση», δηλαδή δυστοκία στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων, σε συνδυασμό με οξείες κοινωνικές αντιδράσεις.
Παράλληλα, ο Εμανουέλ Μακρόν καλείται να εμφανιστεί ενωτικός στην πράξη, καθώς η ταξική διαίρεση της Γαλλίας (σε αστικές μεγαλουπόλεις και ερημωμένα χωριά) είναι πιο εμφανής από ποτέ, στενεύοντας τα όρια της απήχησης του Γάλλου Προέδρου. Καθόλου τυχαία ο ίδιος έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι «θα είμαι Πρόεδρος όλων των Γάλλων», καθώς η υπέρβαση του ψυχολογικού ορίου του 40% αναφορικά με το ποσοστό της Μαρίν Λε Πεν, αλλά και η τρίτη θέση του αριστερού Ζακ-Λυκ Μελανσόν αποδεικνύουν περίτρανα ότι ένα κόμμα με λαϊκιστικό λόγο και περιεχόμενο μπορεί να καταλάβει ακόμη και τη χώρα των εμπεδωμένων ιδεολογικών ταυτοτήτων.
