Η δεύτερη σε έκταση χώρα του πλανήτη, αρχίζει και ξεμένει από ελευθερη Γη. Ο λόγος για τον Καναδά, όπου η αγορά ακινήτων έχει πάρει στην κυριολεξία «φωτιά», καθιστώντας την εξεύρεση κατοικιών σχεδόν απαγορευτική.
Αυτή την στιγμή, το ισοζύγιο μεταξύ προσφοράς και ζήτησης είναι αρνητικό. Οι αγοραστές αναζητούν μεγάλα σπίτια, αλλά δεν μπορούν να βρουν. Κι αυτό, διότι δεν υπάρχει επαρκής χώρος στις μεγαλύτερες πόλεις. Εκεί δηλαδή, όπου δουλεύουν και ζουν οι περισσότεροι από τους 38 εκατομμύρια κατοίκους.
Με έκταση σχεδόν 10 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, ο Καναδάς αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα παγκοσμίως. Ωστόσο, ένα μεγάλο μέρος είναι ακατοίκητο, γεγονός το οποίο έχει οδηγήσει στην υπερ-συγκέντρωση πολλών ανθρώπων σε λίγα μέρη.
Η εν λόγω κατάσταση, σε συνδυασμό με την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση της ιδιοκατοίκησης, ιδίως από άτομα της μεσαίας αστικής τάξης, έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό «κοκτέιλ» για την αγορά ακινήτων.
«Η εξάντληση της Γης στον Καναδά είναι ένα σχετικά πρόσφατο φαινόμενο σε σχέση με την Ευρώπη, την Ιαπωνία ή άλλα τμήματα του κόσμου» εξηγεί ο Ρόμπερτ Χογκ, αναλυτής της Royal Bank of Canada. «Νομίζω ότι για τις επόμενες γενιές, η ιδιοκατοίκηση θα μοιάζει περισσότερο με ό,τι συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη».
Για πολλά χρόνια, η αγορά ενός σπιτιού αποτελούσε στον Καναδά το ασφαλέστερο μονοπάτι για την οικονομική ασφάλεια των οικογενειών μεσαίας τάξης. Δεν είναι τυχαίο ότι το ποσοστό ιδιοκατοίκησης ήταν σαφώς μεγαλύτερο από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, ακόμη κι από τις ΗΠΑ.
Μάλιστα, το «όνειρο» των Καναδών δεν ήταν η απόκτηση ενός απλού σπιτιού, αλλά η απόκτηση ενός ευρύχωρου και μεγάλου σπιτιού, μια τάση που ισχυροποιήθηκε κατά την περίοδο της πανδημίας, όταν ο «εγκλεισμός» γέννησε την ανάγκη για μεγαλύτερους οικιστικούς χώρους.
Το 2020, ενδεικτικά, το 60% των πωλήσεων κατοικιών αφορούσε μονοκατοικίες. Αντίθετα, μόλις το 25% αφορούσε διαμερίσματα. Όμως, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης 10ετίας, οι νέες κατασκευές ήταν ακριβώς αντίστροφες. Δηλαδή το 60% αφορούσε διαμερίσματα και μόλις το 25% μονοκατοικίες.
Αυτή η αναντιστοιχία, όπως ήταν εύλογο, έχει οδηγήσει τις τιμές των κατοικιών στα «ύψη», καταγράφοντας «άλμα» τουλάχιστον 15% κατά τη διάρκεια του 2020, το δεύτερο μεγαλύτερο σ’ όλο τον κόσμο (σ.σ. μετά το Λουξεμβούργο).
«Το πρόβλημα υπάρχει στη σύνθεση των διαθέσιμων αποθεμάτων. Δεν χτίζουμε μονοκατοικίες πλέον. Κι αυτό συμβαίνει για δημογραφικούς λόγους» σημειώνει ο Ρόμπερτ Κάβτσιτς, αναλυτής της Bank of Montreal.
Οι περισσότερες θέσεις εργασίας, όπως εξηγεί, βρίσκονται σε μερικές πόλεις του νότου, κοντά στα σύνορα με τις ΗΠΑ. Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει συγκεντρωθεί σ’ αυτές τις πόλεις, οι οποίες όμως βρίσκονται στα όρια της οικιστικής εξάντλησης.
