Ολοι έχουμε ακούσει την φράση «αυτός ο άνθρωπος έχει άστρο». Κάπως λαϊκή, αλλά στην περίπτωση του Andrea Bocelli απόλυτα ταιριαστή. Και ενώ η αλήθεια εντοπίζεται στη σκληρή δουλειά -και όχι στις συγκυρίες- που κάνει το άστρο του αέναα φωτεινό, ο Bocelli κρύβει μέσα του ένα φως διαφορετικό από τα άλλα. Αρκεί κανείς να εξερευνήσει τη ζωή του.
Μεγαλώνοντας με τη μουσική
Στην Τοσκάνη της Ιταλίας του 1950, στο μικρό χωριό La Sterza, μια μητέρα συμβουλεύεται από τους γιατρούς της περιοχής να προχωρήσει σε άμβλωση, μετά τη διαπίστωσή τους ότι το μωρό που κυοφορεί θα γεννηθεί με κάποιου είδους αναπηρία. H Edi Bocelli παρακούει τις προτροπές τους και αποφασίζει να κρατήσει το μωρό της, το οποίο γεννάει στις 22 Σεπτεμβρίου του 1958. Ο Andrea γεννιέται με συγγενές γλαύκωμα, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά την όρασή του, την οποία έχει σε μειωμένο βαθμό.
Παρά το πρόβλημα όρασής του, ξεκινάει μαθήματα πιάνου σε ηλικία 6 ετών, ενώ καθώς μεγαλώνει, η νταντά του τον μυεί σε περισσότερα όργανα. Λίγο αργότερα παίζει ήδη πολύ καλά το φλάουτο και το σαξόφωνο, ενώ αποκτά γνώσεις και πάνω στην τρομπέτα, το τρομπόνι, την κιθάρα και τα ντραμς. Στην ηλικία των 12 ετών και ενώ ο Andrea παίζει ποδόσφαιρο με τους φίλους του, παθαίνει εγκεφαλική αιμορραγία καθώς χτυπιέται με την μπάλα στο μάτι. Το ατύχημα αυτό τον αφήνει τυφλό.
Η μουσική όμως συνεχίζει να τον συνοδεύει, με τον ίδιο να περνάει τον περισσότερο χρόνο του τραγουδώντας και δίνοντας συναυλίες στις μικρές αγορές του La Sterza. Στα 14 κερδίζει τον πρώτο του διαγωνισμό τραγουδιού με το O sole Mio στο Margherita d’Oro στο Viareggio. Το πρόβλημα όρασής του δεν φαίνεται να τον εμποδίζει, καθώς ο Bocelli συνεχίζει αναπόσπαστος τη ζωή του. Μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσής του το 1980, ξεκινάει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, με αντικείμενο τη νομική. Παράλληλα παίζει πιάνο στα piano-bar της περιοχής για να βιοπορίζεται. Εκεί γνωρίζει και τη μέλλουσα σύζυγό του, την Enrica, το 1987 και αφού ολοκληρώνει τις νομικές του σπουδές, περνάει έναν χρόνο ως διορισμένος δικηγόρος σε δικαστήριο. Η Edi Bocelli θα πει σε μια συνέντευξή της πολλά χρόνια αργότερα, ότι ο Andrea γεννήθηκε ξεχωριστός, με τη μουσική πάντα να τον συντροφεύει. Σίγουρα της οφείλουμε πολλά, όπως κι εκείνος.
Η στιγμή της επιτυχίας
Συνήθως οι πιο μεγάλες μας επιτυχίες κρύβονται στα πιο μικρά πράγματα. Το ίδιο ισχύει και για τον Andrea Bocelli. Μια μικρή demo κασέτα με το τραγούδι του γίνεται το έναυσμα της μεγάλης επιτυχίας του. Αυτή η κασέτα βρίσκεται στα χέρια του Luciano Pavarotti, μέσω του Ιταλού ροκ σταρ Zucchero. Ο Bocelli έχει ήδη ξεκινήσει μια μοναδική περιοδεία με τον Zucchero, με πιο συναρπαστική στιγμή εκείνη της ερμηνείας τους στο τραγούδι «Miserere». Ο Pavarotti αναγνωρίζει το ταλέντο του Bocelli από τις πρώτες ημέρες της καριέρας του και τον προσκαλεί να εμφανιστεί στην ετήσια φιλανθρωπική του συναυλία-γκαλά στη Μόντενα, «Pavarotti International». Την επόμενη χρονιά ο Bocelli υπογράφει συμβόλαιο ηχογράφησης για το ντεμπούτο άλμπουμ του, «Il mare calmo della sera» (1994), το οποίο του φέρνει περαιτέρω προσοχή από την Ευρώπη. Το 1995 κυκλοφόρησε το Bocelli, το οποίο περιέχει το διάσημο single «Con te partirò».
Το πασίγνωστο ντουέτο του Bocelli με τη Sarah Brightman που σημείωσε μαζικές πωλήσεις, «Time To Say Goodbye», προοριζόταν αρχικά ως αποχαιρετιστήριο τραγούδι για τον πυγμάχο Henry Maske (ο οποίος ήταν φίλος της Brightman) και εκτελέστηκε για πρώτη φορά στον τελευταίο του αγώνα το 1996. Εγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα singles στην ιστορία, σπάζοντας ρεκόρ σε όλο τον κόσμο, αποτελώντας το χαρακτηριστικό τραγούδι του Bocelli. Το «The Prayer», ένα ντουέτο που ο Μποτσέλι ηχογράφησε με τη Celine Dion το 1999, και η ένδοξη άρια του Puccini, «Nessun dorma», έχουν επίσης γίνει μελωδίες στενά συνδεδεμένες με τον Bocelli. Ο τενόρος τραγούδησε την άρια αυτή στη συναυλία για το Πλατινένιο Ιωβηλαίο της Βασίλισσας της Αγγλίας, ενώ μαζί με τον Sir Bryn Terfel ερμήνευσε το συναισθηματικό «You’ll Never Walk Alone» στη συναυλία της στέψης του πρίγκιπα Καρόλου.
Η popera του Bocelli
Αν και ισχυρίζεται ότι η όπερα ήταν η πρώτη του αγάπη, ο Bocelli ανακατεύει πάντα τις άριες με τη λαϊκή μουσική στις ηχογραφήσεις του (ένα είδος που αναφερόταν από τον Τύπο ως “popera”) σε μια προσπάθεια να διευρύνει το κοινό του. Ο ίδιος έχει επικριθεί από κριτικούς ως πολύ «ελαφρύς» για να τον πάρει στα σοβαρά ο κόσμος της όπερας. Πολλοί θα πουν ότι η αυθεντική τέχνη έρχεται πάντα σε αντίθεση προς τις προσδοκίες, τους κανόνες σκέψης και τα στάνταρ της κατανόησης των ακροατών, θεατών και αναγνωστών της. Ωστόσο η περίπτωση του Bocelli διαμηνύει ότι αυτό δεν ισχύει. Το να βρίσκει κανείς τρόπους να είναι πιο συναφής, δεν σημαίνει ότι τον κάνει τυποποιημένο προϊόν της μαζικής κουλτούρας. Το να αποτινάζει ελιτίστικες συμπεριφορές, ειδικά όταν έχει μεγαλώσει στο μικρό χωριό της La Sterza, είναι σίγουρα κάτι που τον κάνει απλώς πιο ανθρώπινο.
Ο Bocelli συνδυάζει αυτά τα δυο προϊόντα με έναν μοναδικό τρόπο. Μάλιστα ως απάντηση στους επικριτές του εμφανίστηκε στην παράσταση «Η εύθυμη χήρα» το 1999, τραγουδώντας τρεις άριες και έκανε το αμερικανικό του ντεμπούτο στην όπερα αργότερα την ίδια χρονιά στον ομώνυμο ρόλο του “Βέρθερ” του Ζυλ Μασνέ στο Michigan Opera Theatre. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010 ο Μποτσέλι συνέχισε να ηχογραφεί στούντιο άλμπουμ, μεταξύ των οποίων το Passione (2013), το οποίο περιλάμβανε ένα ντουέτο με την Τζένιφερ Λόπεζ -το Cinema (2015), μια συλλογή κινηματογραφικών θεμάτων- και το Sì (2018), το οποίο περιλάμβανε ντουέτα με τον γιο του και τον Τζος Γκρόμπαν. Το τελευταίο έκανε το ντεμπούτο του στο νούμερο ένα στο all-genre chart του Billboard.
Για το μοναδικό οπερατικό και pop μείγμα του, για το μεγάλο του ταλέντο, αλλά για τη μεγαλύτερη ακόμα αγάπη και πίστη του στη μουσική, ο Andrea Bocelli συνεχίζει να αποτελεί μια πηγή φωτός που συγκινεί με τη δύναμή της.
Ο Andrea Bocelli θα εμφανιστεί στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας την Τρίτη 18 Ιουλίου 2023.
Φωτογραφίες: Getty Images / Ideal Image