Πριν σχεδιάσει το πρώτο του σακάκι, ο Giorgio Armani είχε ήδη δει από κοντά τη φθορά του ανθρώπινου σώματος σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο όντας στρατιωτικός γιατρός. Κάθε μέρα έβλεπε πόνο. Εκεί έμαθε να παρατηρεί τις εκφράσεις, τις σιωπές, τα σώματα. Εκεί έμαθε και να διαβάζει τους ανθρώπους χωρίς να μιλούν. Από αυτή την εμπειρία, όπως έχει πει, του έμεινε κάτι που μετέφερε στη μόδα: η ανάγκη για σεβασμό. Στο σώμα, στον χρόνο, στην απλότητα.
Από την Πιατσέντσα στην κορυφή της παγκόσμιας μόδας, ο Giorgio Armani που κλείνει φέτος τα 91 του χρόνια δεν έστησε απλώς ένα brand, έχτισε μια αυτοκρατορία.
Το όνομά του δεν είναι απλώς συνώνυμο της κομψότητας. Είναι ο ορισμός μιας ήρεμης, ανεπιτήδευτης ισχύος που έχει κερδίσει τον χρόνο, την αγορά και τη σαγήνη του Χόλιγουντ. Armani Collezioni, Emporio Armani, Armani Jeans, Armani Casa, Armani Beauty, τα ξενοδοχεία Armani στο Ντουμπάι και στο Μιλάνο – όλα κομμάτια μιας σιωπηλής δυναστείας που φέρει τη σφραγίδα ενός και μόνο ανθρώπου: Giorgio Armani.
Η αρχή ενός μύθου
Γεννημένος στην Πιατσέντσα το 1934, ο Giorgio Armani βίωσε τη φτώχεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και έμαθε από νωρίς την αξία της πειθαρχίας. Η μόδα δεν ήταν ο αρχικός του προορισμός. Πέρασε από την ιατρική και τη φωτογραφία, πριν καταλήξει ως βοηθός αγοραστή στο πολυκατάστημα La Rinascente. Από εκεί, πέρασε στο πλευρό του Nino Cerruti και τελικά, το 1975, ίδρυσε τη δική του εταιρεία μαζί με τον σύντροφό του στη ζωή και στη δουλειά, Sergio Galeotti.
Εκεί όπου άλλοι σχεδιαστές κυνηγούσαν την πρόκληση, την ανατροπή ή τον εντυπωσιασμό, ο Armani επένδυσε στην ισορροπία. Δεν σχεδίαζε ρούχα για να εντυπωσιάσουν στη φωτογραφία, αλλά για να γίνουν δεύτερο δέρμα εκείνου που τα φορά. Πίστευε ότι το ένδυμα δεν πρέπει να φωνάζει, πρέπει να υπηρετεί. Αυτή η ηθική, σχεδόν ιαπωνική αντίληψη για το στυλ, τον έκανε διαφορετικό. Και αυτή η συνέπεια τον έφερε στην κορυφή, γιατί σε έναν κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδη ρυθμό, η διαχρονικότητα έγινε η πιο πολύτιμη και δυσεύρετη αρετή.
Το 1980, έντυσε τον Ρίτσαρντ Γκηρ στην ταινία American Gigolo. Το σακάκι Armani έγινε σύμβολο του «power dressing». Ακολούθησαν συνεργασίες με ηθοποιούς, μουσικούς, ολυμπιακές ομάδες και πολιτικούς. Ο Armani κατάφερε να μετατρέψει το κόκκινο χαλί σε προσωπικό του catwalk, χωρίς ποτέ να το ζητήσει.
Με επιμέλεια σχεδόν αρχιτεκτονική, ο Armani δεν περιορίστηκε στα ρούχα. Δημιούργησε το Armani Casa, φέρνοντας την αισθητική του στον χώρο. Η σειρά καλλυντικών και αρωμάτων Armani Beauty έγινε best seller, ενώ τα ξενοδοχεία του σε Μιλάνο και Ντουμπάι είναι ο ορισμός της συγκρατημένης πολυτέλειας.
Δεν υπάρχει τίποτα στην επιχείρηση που να μην περνά από τα χέρια του. Από τις καμπάνιες μέχρι τη διακόσμηση των καταστημάτων, από τα shows μέχρι τις επιλογές συνεργατών, η «χειρωνακτική» του προσήλωση στον έλεγχο είναι σχεδόν εμμονική. Και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει.
Ο επιχειρηματίας Giorgio Armani
Η επιχειρηματική του στρατηγική ήταν πάντα χτισμένη πάνω σε ένα αξίωμα: λιγότερες λέξεις, περισσότερη ουσία. Επέκτεινε τη μάρκα του μεθοδικά, χωρίς να την αποδυναμώσει. Δεν δημιούργησε απλώς σειρές ρούχων, αλλά ξεχωριστές ταυτότητες – το Emporio Armani απευθυνόταν σε νεανικότερο κοινό, το Armani Privé σε haute couture, το Armani Exchange σε πιο προσιτά κοινά, ενώ το Armani Casa έκανε είσοδο στον χώρο του design.
Παράλληλα, φρόντισε ώστε όλες αυτές οι υπογραφές να συνδέονται με τον ίδιο κώδικα αισθητικής: τη νηφαλιότητα, την καθαρότητα, τη γεωμετρική ισορροπία. Επέβλεπε τις οικονομικές αποφάσεις και συχνά απέφευγε επιθετικές κινήσεις αντί για γρήγορα κέρδη, προτιμούσε σταθερή κερδοφορία και μακροπρόθεσμη αξιοπιστία. Ενσάρκωσε το πρότυπο του «δημιουργού-στρατηγού»: ένας άνθρωπος που καταλάβαινε εξίσου το ύφασμα και τον ισολογισμό.
Σε αντίθεση με τους μεγάλους οίκους που ενσωματώθηκαν σε πολυεθνικά σχήματα –όπως οι Dior, Gucci, Balenciaga και Givenchy υπό την LVMH και την Kering–, ο Armani αρνήθηκε επανειλημμένα κάθε πρόταση εξαγοράς. Παρέμεινε ανεξάρτητος, όχι από ματαιοδοξία, αλλά επειδή ήθελε να έχει τον απόλυτο έλεγχο. Αυτό το επιχειρηματικό πείσμα είναι που του επέτρεψε να κινείται με τους δικούς του όρους και να καθορίζει το μέλλον της μάρκας του χωρίς εξωτερικές πιέσεις.
Το 2024, η Giorgio Armani S.p.A. σημείωσε κύκλο εργασιών άνω των €2,3 δισ., με EBITDA €398 εκατ. και καθαρή ταμειακή θέση €570 εκατ., παρά την πτώση 5-6% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Reuters. Παρά τη μείωση, η εταιρεία διπλασίασε τις επενδύσεις της στα €332 εκατ., επικεντρώνοντας στην ανακαίνιση των flagship stores και στην πλήρη εσωτερική διαχείριση του ηλεκτρονικού εμπορίου.
Κατά την πανδημία, υπήρξε ο πρώτος σχεδιαστής που ακύρωσε δημόσια επίδειξη μόδας, παρουσιάζοντας την κολεξιόν του κεκλεισμένων των θυρών — χωρίς κοινό, με livestream και ένα μήνυμα υπευθυνότητας. Σε επιστολή του που δημοσιεύτηκε σε ιταλικά μέσα, έγραψε: «Η σιωπή είναι ένα όπλο. Δεν μπορούμε να κάνουμε μόδα σε έναν κόσμο που αιμορραγεί». Την ίδια περίοδο, μετέτρεψε τις παραγωγικές του εγκαταστάσεις για την κατασκευή προστατευτικών στολών και διέθεσε προσωπικά εκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυση του ιταλικού συστήματος υγείας. Αυτή η στάση —όχι επικοινωνιακή, αλλά αυθεντικά ηθική— ενίσχυσε ακόμη περισσότερο το status του ως επιχειρηματία που προτάσσει την ευθύνη πριν από το κέρδος.
Η κληρονομιά του Giorgio Armani δεν είναι απλώς αισθητική. Είναι η επιβεβαίωση ότι το όραμα, όταν υπηρετείται με ακεραιότητα, μπορεί να σταθεί ακέραιο απέναντι στον χρόνο, στην αγορά και στον θόρυβο της μόδας.
