Φανταστείτε έναν άνθρωπο που δεν τρέφεται σωστά, που δεν πίνει νερό, δεν κοιμάται, καταναλώνει δηλητήρια, αγνοεί τον πόνο που φωνάζει από μέσα του – κι όταν μια μέρα καταρρεύσει, απορεί που αρρώστησε. Αυτός ο άνθρωπος είναι η Ελλάδα του 2025. Ένα σώμα ρημαγμένο, κακοποιημένο από την ίδια του την εξουσία, που καταρρέει κάθε καλοκαίρι στις φλόγες.
Οι φωτιές δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Είναι πολιτικό φαινόμενο. Δεν προκύπτουν από τον ήλιο και τον αέρα – προκύπτουν από την εγκατάλειψη, την αδιαφορία, την κοροϊδία. Κι όσο και να προσπαθεί η κυβέρνηση να κρύψει πίσω από το 112 την ανυπαρξία της, όσο και να επαναλαμβάνει το παραμύθι της “κλιματικής κρίσης”, η αλήθεια καίει περισσότερο: η φωτιά ξεσπά εκεί που το κράτος έχει ήδη αποσυρθεί.
Κι όσο αυτοί φωτογραφίζονται πάνω στα αποκαΐδια, εμείς μετράμε χαμένες αναπνοές και καμένες πατρίδες.
Αυτή είναι η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας: μια χώρα που δεν καίγεται τυχαία. Καίγεται επειδή κάποιοι επέλεξαν συνειδητά να την αφήσουν απροστάτευτη. Καίγεται επειδή τα δάση δεν φέρνουν ψήφους. Καίγεται για να ανοίξουν δρόμοι, να χτιστούν βίλες, να γίνουν “επενδύσεις”.
Και κάθε φορά, παριστάνουν τους έκπληκτους. Λες και – για να θυμηθούμε τον Βάρναλη – φταίει ο Θεός που μας μισεί, και όχι οι πολιτικές που οδηγούν στην καταστροφή.
Γιατί το πρόβλημα δεν είναι η φωτιά.
Το πρόβλημα είναι ποιος την άφησε να ανάψει.
