Η απόφαση της κυβέρνησης να «περιφρουρήσει» τον Άγνωστο Στρατιώτη είναι ντροπή.
Μια θεσμική προσβολή απέναντι στην Ιστορία και μια πολιτική προσβολή απέναντι στη Δημοκρατία.
Δεκαετίες τώρα, εκεί τιμήθηκαν οι αγώνες, οι ήρωες και οι θυσίες.
Κανείς δεν τόλμησε να αμφισβητήσει το δικαίωμα των πολιτών να σταθούν μπροστά του.
Κανείς μέχρι σήμερα.
Και γιατί;
Επειδή ένας πατέρας, που έχασε το παιδί του στα Τέμπη, στάθηκε εκεί ζητώντας το αυτονόητο:
Να γίνει σωστά η ιατροδικαστική εξέταση,
να μάθει την αλήθεια για τον χαμό του παιδιού του,
να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Και τελικά δικαιώθηκε.
Αυτό ενόχλησε.
Όχι τα κεριά, ούτε τα λουλούδια.
Ενόχλησε η αλήθεια.
Ενόχλησε η ευθύτητα ενός πολίτη που δεν φοβήθηκε να σταθεί εκεί όπου η εξουσία ήθελε σιωπή.
Κι αντί να νιώσει ντροπή, ο κ. Φλωρίδης μίλησε για «ιερότητα» και «ενότητα».
Μα η ιερότητα δεν προστατεύεται με απαγορεύσεις.
Κι η ενότητα δεν χτίζεται με φίμωση.
Η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τους πολίτες
κινδυνεύει από τους φοβισμένους διαχειριστές της εξουσίας που θέλουν τα σύμβολα να υπηρετούν τη σιωπή τους.
Ο Άγνωστος Στρατιώτης δεν ανήκει σε κανένα υπουργείο.
Ανήκει στον λαό που αγωνίστηκε, που πόνεσε, που ζητά δικαιοσύνη.
Και η μεγαλύτερη βεβήλωση δεν είναι να ανάβεις ένα κερί,
αλλά να φιμώνεις τη φωνή εκείνου που ζητά αλήθεια.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΕΣΚΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΑΙΓΙΟΥ
