Σε μια περίοδο που το θέμα της επισιτιστικής κρίσης βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα των προβληματισμών και της αγωνίας των κοινωνιών, λόγω της εξελισσόμενης σύρραξης και της κλιματικής αλλαγής, στην Ελλάδα, η βιωσιμότητα των γεωργικών εκμεταλλεύσεων και κατ΄επέκταση η αγροτική οικογένεια, απειλείται με αφανισμό.
Ο πρωτογενής τομέας αποτελεί έναν από τους τομείς που έχουν ιστορικά στηρίξει την οικονομία της χώρας, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης και αναγνωρίζεται ως αρκετά σημαντικός κλάδος της ελληνικής οικονομίας, με πολλαπλασιαστικές επιδράσεις στην κοινωνία.
Τι συμβαίνει όμως σήμερα στον αγροτικό πληθυσμό;
Υπάρχουν πολιτικές που ενισχύουν την ανάγκη βιωσιμότητας των γεωργικών εκμεταλλεύσεων;
Έχει κατανοηθεί η εθνική ανάγκη για προτεραιότητα στήριξης της αγροτικής παραγωγής;
Σε προηγούμενη παρέμβασή μου είχα αναφέρει:
«Λιπάσματα και αγροτικά εφόδια έγιναν απλησίαστα.
Το πετρέλαιο είναι αφορολόγητο μόνο για τους εφοπλιστές.
Το πανάκριβο ρεύμα καθίσταται φραγμός για κάθε γεωργική δραστηριότητα.
Τι μένει;
Το ληγμένο χαμόγελο των κυβερνώντων, ως απάντηση κοροϊδία, στη δεινή θέση όλων των αγροτών».
Αυτό συμβαίνει σήμερα.
Η συνειδητή ανυπαρξία πολιτικών στήριξης του κλάδου των αγροτών που τορπιλίζει τα θεμέλια της χώρας, αν ληφθούν υπόψη οι επερχόμενοι κίνδυνοι της επισιτιστικής κρίσης.
Ο αγροτικός πληθυσμός κινδυνεύει, εάν δεν έχει ήδη εισέλθει, να τεθεί στον «φαύλο κύκλο της φτώχειας». Χαμηλό Πραγματικό Εισόδημα – Μικρή Αγοραστική Δύναμη / Ικανότητα Αποταμίευσης – Χαμηλός Ρυθμός Σχηματισμού Κεφαλαίου – Ανεπάρκεια Κεφαλαίου – Χαμηλή Παραγωγικότητα.
Τα συσσωρευόμενα προβλήματα δεν κρατούν απλά στάσιμη την ανάπτυξη του γεωργοκτηνοτροφικού τομέα. Ξεκληρίζουν την αγροτιά και οδηγούν στην καταδίκη της «αδυναμίας πλήρους συμμετοχής στη ζωή της κοινωνίας».
Ερωτήματα όπως,
- Για ποιον λόγο αξίζει, στην παρούσα συγκυρία, να ασχοληθούν οι κυβερνώντες με την αγροτική πολιτική;
- Τι θέματα διακυβεύονται και πόσο σημασία έχουν οι επιλογές που γίνονται;
- Πού πρέπει να δοθεί σημασία και γιατί;
- Τι προτεραιότητες πρέπει να έχει μια ουσιαστική επεξεργασία της αγροτικής πολιτικής; Σε τι πρέπει να επικεντρωθεί και τι να αφήσει;
αποτελούν άγνωστα προς την κυβέρνηση, ζητήματα.
Για την Ηλεία οι συνθήκες εξελίσσονται, όπως σε όλους του τομείς, δραματικά.
Όλο το φάσμα αναφοράς, των κάθε είδους εφοδίων, με ταυτόχρονη έκρηξη της τιμής των καυσίμων και του ρεύματος, οδηγεί στον τριπλασιασμό της δαπάνης, από τον κάθε αγρότη, ανά στρέμμα καλλιέργειας.
Ένα απλό παράδειγμα: Στο ΤΟΕΒ Μυρτουντίων, το ρεύμα για την άρδευση του Ιουνίου 2021 ήταν 384.048 χιλ ευρώ, ενώ τον Ιούνιο 2022, με λιγότερη κατανάλωση κιλοβατώρων, ήταν 727.551 χιλ ευρώ.
Είναι αντιληπτό ότι η καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης, ενδιαφέρεται μόνο για τα υπερκέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, βάζοντας στο περιθώριο την πλειονότητα της κοινωνίας και φέρνοντας σε απόγνωση τους αγρότες.
Αυτή η πολιτική έχει έλλειμα πατριωτισμού.
Καθίσταται επικίνδυνη για την επιβίωση όχι μόνο των πολύπαθων αγροτών αλλά και της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
