Η πρεμούρα των κυβερνητικών στελεχών και των παρατρεχάμενών τους (δημοσιογράφων) που απαιτούν(sic) να δηλώσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με ποιους προτίθεται να συνεργαστεί μετά τις εκλογές,
δεν δείχνει μόνο την πολιτική τους ανασφάλεια, μα κύρια επιβεβαιώνει ξεδιάντροπα την ασέβειά τους στις όποιες αποφάσεις του εκλογικού σώματος και φυσικά στους κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Πρίν απ αυτό, προβάλλοντας τη βεβαιότητα πως η ΝΔ θα είναι πρώτη στις εκλογές, είχαν προσπαθήσει να περάσουν την ανοησία τους πως εφ’ όσον συγκροτηθεί κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα, η κυβέρνηση αυτή θα είναι κυβέρνηση των ηττημένων.
Κάποιοι όμως τους σφύριξαν πως η διαδικασία συγκρότησης κυβέρνησης που προβλέπεται από το σύνταγμα, θέλει όχι μόνο το δεύτερο αλλά και το τρίτο κόμμα να παίρνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Πέρα από το ότι σκέφτηκαν πως μπορεί να είναι αυτοί στη δεύτερη θέση. Κι έτσι εκόντες άκοντες το μάζεψαν.
Η ελλιπής δημοκρατική τους παιδεία δεν τους αφήνει να εννοήσουν πως κυβερνήσεις συνεργασίας δεν συγκροτούνται πιά με βάσει τα πρόσωπα, συγκροτούνται με βάσει προγραμματικές συμφωνίες. Και πως οι πολίτες δεν εκλέγουν αυτοκράτορες, αλλά κομματικούς οργανισμούς που με βάσει τα προγράμματα που έχουν καταθέσει στην κρίση των πολιτών, υπόσχονται την καλυτέρευση της ζωής τους.
Δεν αντιλαμβάνονται πως οι μονοκομματικές κυβερνήσεις έχουν ήδη ξεπεραστεί σ’ όλη σχεδόν την Ευρώπη και τα κόμματα προσαρμόζονται στη νέα πραγματικότητα.
Αγνοούν ακόμα και το σύνταγμα, (όχι πως το έχουν τιμήσει δεόντως) αφου εγκαλούν οι άσχετοι τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ γιατί δηλώνει πως σε περίπτωση αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης θα προτείνει άλλο πολιτικό πρόσωπο (πέραν των αρχηγών των κομμάτων) για πρωθυπουργό σε κυβέρνηση συνεργασίας.
Προσπαθούν να ξεγελάσουν ακόμα κι΄ αυτούς που τους ψήφισαν, προβάλλοντας την πολιτική τους ως κεντρώα, έχοντας κορυφαίους υπουργούς στην κυβέρνησής τους τα ορφανά του Καρατζαφέρη (Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης).
Όχι, δεν είναι μόνο η οργή του λαού και της νεολαίας για την αδιαφορία που επέδειξε η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην ασφάλεια των πολιτών, δεν είναι μόνο η επέλαση των μεγαλοκαρχαριών στο γλίσχρο εισόδημα των λαϊκών τάξεων, με την ανοχή αν όχι την προτροπή της κυβέρνησης, δεν είναι μόνο η καταπάτηση κάθε δημοκρατικής απαίτησης των πολιτών στην προστασία της προσωπικής τους ζωής, δεν είναι μόνο η προκλητική ταύτιση εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, μα πάει πολύ να ανέχεται ο δημοκρατικός λαός την Βορίδεια έγκληση «για μια μεγάλη παρέμβαση στο κράτος και τους μηχανισμούς αναπαραγωγής της εξουσίας, προκειμένου να μην ξανάρθει η Αριστερά σε καμιά της μορφή»
Συλλογικό καθαρτήριο ας μη περιμένει η μεταπολεμική δεξιά για τρίτη φορά στην ιστορία της.
