Ως τη «μεγαλύτερη αποτυχία» της θητείας της στην καγκελαρία χαρακτήρισε τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης από την Αγκελα Μέρκελ ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο τηλεοπτικό δίκτυο Euronews, ο κ. Γιούνκερ, που ήταν πρόεδρος του Eurogroup έως τον Ιανουάριο του 2013 και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2014-2019, είπε ότι η αποτυχία της καγκελαρίου συνίστατο στους «δισταγμούς και στην απροθυμία της» να δεσμευτεί στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας. «Χάσαμε χρόνο» εξαιτίας αυτού, τόνισε. «Η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε βοηθηθεί νωρίτερα».
Ο Λουξεμβούργιος πολιτικός είπε ότι είχε «συγκρούσεις» και «σοβαρές αντιπαραθέσεις» με την κ. Μέρκελ για την Ελλάδα, γιατί «οι Γερμανοί, η κοινοβουλευτική της ομάδα, ο γερμανικός Τύπος, δεν σέβονταν την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Οπότε εγώ της έλεγα ότι η Ελλάδα ήταν διαφορετική από την οπτική που είχε για την Ελλάδα». Στην προσπάθειά του να τη μετακινήσει υπέρ της στήριξης της Ελλάδας, μνημόνευσε τη συνεργασία που είχε από πλευράς του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ.
Σχετικά με το Grexit, ο κ. Γιούνκερ ανέφερε, στην ίδια συνέντευξη, ότι ήταν «σθεναρός πολέμιος» της πρότασης Σόιμπλε για προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Η κ. Μέρκελ, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, «ποτέ δεν συμμερίστηκε αυτή την ιδέα, αλλά ποτέ δεν απαρνήθηκε τη χρησιμότητα αυτής της ιδέας». Σε τελική ανάλυση, ωστόσο, θεωρούσε ότι μια τέτοια εξέλιξη «θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε ταραγμένα νερά με την Ιταλία και ορισμένους άλλους».
Το μεγαλύτερο επίτευγμά της, για τον τέως πρόεδρο της Κομισιόν, ήταν η στάση της κατά την προσφυγική κρίση του 2015, όταν αποφάσισε να μην κλείσει τα σύνορα της Γερμανίας. Τις ημέρες εκείνες του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου, όπως είπε, «μου έλεγε: Ποια θα είναι η εικόνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς τον υπόλοιπο κόσμο; Ποια θα είναι η εικόνα της Γερμανίας αν κλείσουμε τα σύνορα, αν βάλουμε τον στρατό και τους αστυνομικούς στα σύνορα με την Αυστρία για να διώξουν αυτούς τους κακόμοιρους ανθρώπους; […] Και το έκανε αυτό πηγαίνοντας κόντρα στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης και στην πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής της ομάδας».
Η κληρονομιά της στην Ευρώπη, σημείωσε ο κ. Γιούνκερ, είναι ότι την εδραίωσε ως αναπόσπαστο μέρος του γερμανικού εθνικού συμφέροντος. Το γεγονός αυτό είναι «μείζονος σημασίας», είπε, καθώς «έπειτα από εκείνη, κανένας καγκελάριος δεν θα μπορεί να μην είναι φιλοευρωπαίος». Εξήρε, επίσης, τον «σοφό και ευφυή» τρόπο με τον οποίο άσκησε τον ηγετικό της ρόλο εντός της Ε.Ε., «καθώς άκουγε όλες τις χώρες – μεγάλες, μεσαίου μεγέθους και μικρότερες».
Σε προσωπικό επίπεδο, ο κ. Γιούνκερ επαίνεσε το χιούμορ της καγκελαρίου, λέγοντας ότι έχει ιδιαίτερο ταλέντο στις μιμήσεις των άλλων ηγετών. Μεταξύ άλλων, είπε, μιμείτο «με υπέροχο τρόπο» τον Νικολά Σαρκοζί, τον Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και τον ίδιο («όμως ποτέ όταν ήμουν μπροστά»).
