Στην Αχαΐα και ειδικότερα στην Πάτρα όπου έχουμε και τη μεγάλη συσσώρευση κρουσμάτων κορωνοϊού, ζούμε τους τελευταίους μήνες μια απίστευτη κατάσταση: τη συνεχή λήψη σκληρών μέτρων που δεν αποδίδουν. Μέτρων που δεν τηρούνται, που δεν ελέγχονται και δεν οδηγούν σε τίποτα περισσότερο από την δραματική παγίωση της επιδημιολογικής κατάστασης στην περιοχή χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα κανένα φως με βάση τις μέχρι σήμερα εκτιμήσεις των επιδημιολόγων.
Σε απλά λόγια, ενώ έχουν ληφθεί σκληρά μέτρα, τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται.
Αποτέλεσμα;
Από την μια έχουν γεμίσει τα νοσοκομεία, τα οποία έχουν φτάσει στα όριά τους και θρηνούμε συνεχώς νέα θύματα, από την άλλη οι όποιες θυσίες έχουμε κάνει όλοι, πολίτες, επαγγελματίες, εργαζόμενοι, πέφτουν στο απόλυτο κενό.
Δεν χρειάζεται να ψάξουμε το γιατί συμβαίνει αυτό. Όλοι μας ζούμε στην ίδια πόλη και έχουμε εικόνα του τι συμβαίνει στις πλατείες, στους δρόμους, στην παραλιακή, στις σκάλες και στους πεζόδρομους, ιδίως τις μέρες της αιχμής, όπως είναι τα Σαββατοκύριακα αλλά και όλα σχεδόν τα απογεύματα και τα βράδια σε καθημερινή βάση.
Τι παράδοξο συμβαίνει και η πόλη δεν μπορεί να βγει από το κόκκινο;
Τα μέτρα λαμβάνονται αλλά δεν ακολουθούνται από ενέργειες τήρησής τους σε προληπτικό ή σε ελεγκτικό επίπεδο.
Επικρατεί -και όχι αδίκως- η αίσθηση ότι οι λοιμωξιολόγοι σχεδιάζουν χωρίς να έχουν εικόνα της πραγματικότητας. Σχεδιάζουν έχοντας κατά νου ίσως μια άλλη κοινωνία, ή έχοντας κατά νου ότι τα μέτρα τους θα τυγχάνουν αστυνόμευσης και ελέγχων.
Κάπως έτσι έχουμε οδηγηθεί στον παραλογισμό να είναι γεμάτες από νεολαία χωρίς μάσκα σε κατάσταση απολύτου συνωστισμού, οι σκάλες της Αγίου Νικολάου και της Γεροκωστοπούλου, η παραλιακή στο θεατράκι και στη Μαρίνα και την ίδια ώρα να έχουμε κλειστά επί μήνες τα καταστήματα εστίασης και τα εμπορικά καταστήματα της πόλης να βρίσκονται ένα βήμα πριν το λουκέτο.
Φτάσαμε όπως έχω ξαναπεί να έχουμε συνωστισμούς στα σούπερ μάρκετ και να διατηρούμε κλειστό το λιανεμπόριο την ίδια ώρα που το λιανεμπόριο είναι από τους κλάδους που δεν έχουν ενοχοποιηθεί για τη διάδοση του ιού.
Τι κάνουμε εν περιλήψει; Κλείνουμε τα μαγαζιά με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την οικονομία της περιοχής μας για τους εργαζόμενους και τους επαγγελματίες, αλλά αφήνουμε ανεξέλεγκτη την κατάσταση με τα κορωνοπάρτι, παρακολουθούμε κάθε τρεις και λίγο μαζικές πορείες και συγκεντρώσεις στους δρόμους χωρίς τη λήψη μέτρων προστασίας στις περισσότερες περιπτώσεις και αντιμετωπίζουμε ως κάτι φυσιολογικό τους συνωστισμούς στα σούπερ μάρκετ όπου βεβαίως έχει μετακυλήσει όλο το αγοραστικό ενδιαφέρον για τα προϊόντα του λιανεμπορίου.
Και το πιο τρελό; Όσο περισσότερα κρούσματα έχουμε από αυτή την κατάσταση, τόσο περισσότερο μένουν κλειστά τα μαγαζιά και της εστίασης και τα εμπορικά πληρώνοντας το λογαριασμό ενώ σε περιοχές όπως π.χ. η Αττική όπου έχουμε το γνωστό υψηλό επιδημιολογικό φορτίο όχι μόνο ανοίγουν τα καταστήματα αλλά ανοίγουν και τα mall. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε αντιμετώπιση δύο ταχυτήτων στον ίδιο επαγγελματικό κλάδο και να εξαιρούνται η Αχαΐα, η Θεσσαλονίκη και η Κοζάνη από κάτι που ισχύει σε όλη την Ελλάδα.
Μιλάμε για ένα φαύλο κύκλο που έχει όμως συγκεκριμένα θύματα στο οικονομικό και κοινωνικό σκέλος. Πρόκειται για μια παράλογη κατάσταση που δεν λύνεται βεβαίως με την ισχνή οικονομική ενίσχυση την οποία επικαλείται η κυβέρνηση.
Oι επαγγελματίες δεν είναι επαίτες. Και ένα κατάστημα δεν μένει ανοικτό, δεν επιβιώνει με μπαλώματα. Τι θα προπληρώσουν οι έμποροι με τα 1000 ευρώ της αυξημένης αποζημίωσης ειδικού σκοπού;
Ο έμποροι της Πάτρας δεν αντέχουν άλλο το σκωτσέζικο ντους του «άνοιξε- κλείσε» στο οποίο τους υποβάλλουν οι λοιμωξιολόγοι. Δεν έχουν ούτε τα χρήματα ούτε τα περιθώρια, ούτε το ψυχικό απόθεμα για να κάθονται να στήνουν επί δύο ημέρες ανοιξιάτικες βιτρίνες, να προμηθεύονται εμπόρευμα με χρήματα που δεν έχουν, με δανεικά, να απολυμαίνουν τα καταστήματά τους, να πληρώνουν λογαριασμούς για να μπορέσουν να ανοίξουν και να βγαίνουν νύχτα οι λοιμωξιολόγοι και να τους λένε «συγνώμη λάθος».
Θέλω να είμαι ξεκάθαρος σε αυτό. Είναι κατανοητή η επιδημιολογική επιβάρυνση της Αχαΐας. Είναι κατανοητό ότι απαιτείται και η λήψη μέτρων και η τήρησή τους από τους πολίτες, παράλληλα με την περαιτέρω στήριξη και ενδυνάμωση του ΕΣΥ σε όλα τα επίπεδα με τη συστράτευση και του ιδιωτικού τομέα.
Είναι κατανοητό ότι πρέπει να κάνουμε όλοι θυσίες.
Αλλά όλα αυτά έχουν αξία όταν έχουμε αποτελέσματα και δεν οδηγούν σε ακόμη περισσότερα κρούσματα. Είναι πασιφανές ότι κάτι λάθος γίνεται εδώ.
Όπως και είναι βέβαιο ότι στην Πάτρα αν συνεχίσουμε έτσι θα δούμε τα παιδιά της Γ’ Λυκείου να δίνουν εξετάσεις με κλειστά σχολεία.
Για όλους αυτούς τους λόγους η παράταξή μας τάσσεται στο πλευρό των εμπόρων αλλά και των ανθρώπων της εστίασης. Στηρίζει το δίκαιο αίτημά τους να ανοίξουν άμεσα τα μαγαζιά τους στην Περιφερειακή Ενότητα Αχαΐας έστω και με τη μέθοδο του click away και με την τήρηση αυστηρών μέτρω προστασίας.
Στηρίζουμε το δίκαιο αίτημά τους για οριζόντια ενίσχυση ύψους 5.000 ευρώ σε όλες τις κλειστές και πληττόμενες επιχειρήσεις όπως προτάθηκε από τους τρεις Περιφερειάρχες.
Είμαστε εδώ για να απαιτήσουμε μαζί τους επαναφορά στον ορθολογισμό και λήψη μέτρων που θα χτυπούν το κακό στη ρίζα του και όχι στα.. κλαδιά του.
