ΓΥΜΝΟΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ: JOGO DE CENA (Playing) - EDUARDO COUTINHO

JOGO DE CENA (Playing) – EDUARDO COUTINHO
(Βραζιλία, ντοκυμανταίρ, έγχρωμο, 2007, 104′)

ΥΠΟΘΕΣΗ

Όλα ξεκίνησαν από μιά περίεργη(?) αγγελία σε μιά Μπραζιλιάνικη εφημερίδα: ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΑΙΡ.

Κι όμως! Χωρίς να γνωρίζουν, καν, το θέμα του ντοκυμανταίρ, 83 γυναίκες παρουσιάσθηκαν, αν και ελάχιστες κατέληξαν να πρωταγωνιστούν σε αυτό.

Ο Eduardo Coutinho, ένας από τους σημαντικότερους ντοκυμανταιρίστες σε όλο τον κόσμο, της υποδέχθηκε στην σκηνή ενός άδειου Θεάτρου κι έκανε αυτό, που, ίσως, μόνο αυτός γνωρίζει να το κάνει τόσο καλά. Τις άκουσε να διηγούνται τις οδυνηρές ιστορίες τους.: για ανεπιτυχείς σχέσεις, την απώλεια ενός παιδιού ή την περίπλοκη σχέση τους με τους γονείς τους.

Ο Κοουτσίνιο, όπως πάντα, δεν άκουσε μόνο και δεν έμεινε απλά στις ίδιες τις τραγικές ιστορίες.
Ενδιαφέρθηκε και γιά τον τρόπο, που μιά Γυναίκα αποφασίζει να “ανοίξει” την καρδιά της να του διηγηθεί την ιστορία της.
Τον ενδιαφέρει, ίσως, πιό πολύ και από την ίδια την ιστορία, πώς ο τρόπος διήγησης μπορεί να αρχίσει να επισκιάζει την ίδια την ιστορία.

Όλες οι γυναίκες οδηγούνται από την διακαή επιθυμία να εκφραστούν για τραύματα του παρελθόντος ή από τη φιλοδοξία να γίνουν ηθοποιοί – διαφορετικά, δεν θα είχαν περάσει από οντισιόν.

Ο Κοουτσίνιο, όμως. δεν σταματά εδώ.
Για να γίνει ακόμη πιο λεπτή η διαχωριστική γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και υποκριτικής, ο Coutinho κινηματογραφεί όλες τις συνομιλίες σε μια σκηνή και πέντε γνωστές ηθοποιοί, συμπεριλαμβανομένων των Marília Pêra, Fernanda Torres και Mary Sheyla, υποδύονται τις ιστορίες ζωής πολλών γυναικών.

Κι εκεί το Jogo De Cena απογειώνεται και πετάει στην σφαίρα του ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ

Με το Jogo De Cena (στα Ελληνικά Παιχνίδι της Σκηνής) ο σκηνοθέτης θέλει να μιλήσει γιά την ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ και με γοητευτικό τρόπο να μας δείξει, ότι, στην ουσία, δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές, που να ξεχωρίζουν μιά επαγγελματία ηθοποιό από μιά απλή γυναίκα ή την μυθοπλασία από την ταινία τεκμηρίωσης (ντοκυμανταίρ).
Επίσης ο σκηνοθέτης προσπαθεί να απαντήσει σε ερωτήματα γιά την ηθοποιία, όπως: πώς είναι δυνατόν μιά γυναίκα, που έχει χάσει το παιδί της να μην κλαίει μπροστά στην κάμερα, ενώ η επαγγελματίας ηθοποιός, που διηγείται την ιστορία αυτής της γυναίκας, να ξεσπάει σε λυγμούς και να διακόπτει την αφήγηση?

– η ταινία θα προβληθεί με Αγγλικούς υποτίτλους