Όταν η Σάρλοτ Χολμς πήγε στο γιατρό της για ένα συνηθισμένο τσεκ-απ, έπαθε ένα μεγάλο σοκ.
Της είπαν: «Είτε παθαίνετε άλλο ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, είτε πρόκειται να πάθετε καρδιακή προσβολή».
Η αρτηριακή της πίεση είχε ανέβει πολύ πάνω από το κανονικό.
Έπειτα η Σάρλοτ είχε μια μεταθανάτια εμπειρία που μετατράπηκε σε… παραδεισένια.
Η εμπειρία της γυναίκας
«Κάλεσαν κωδικό και ήρθαν τρέχοντας. Ήμουν πάνω από το σώμα μου. Μπορούσα να τους δω να κάνουν θωρακικές συμπιέσεις. Μπορούσα να τους δω, όλες τις νοσοκόμες γύρω μου. Μπορούσα να μυρίσω τα πιο όμορφα λουλούδια που έχω μυρίσει ποτέ. Και τότε άκουσα μουσική. Και όταν άνοιξα τα μάτια μου, ήξερα πού βρισκόμουν. Ήξερα ότι ήμουν στον Παράδεισο».
Ο σύζυγος της Σάρλοτ, Ντάνι, έμεινε μαζί της ενώ το προσωπικό του νοσοκομείου την φρόντιζε.
«Αμέσως, ξέρετε, κάλεσαν τον κωδικό και όλοι άρχισαν να τρέχουν», λέει ο Danny. «Άρχισαν να την περιποιούνται. Και τότε σκέφτηκα: «Αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω να την φέρω στο σπίτι».
Η Σαρλότ άρχισε να περιγράφει τα πράγματα στον Ντάνι. «Άρχισε να μιλάει για τα λουλούδια», λέει ο Danny. «Λοιπόν, κοίταξα γύρω μου και ήξερα ότι δεν υπήρχαν λουλούδια σε εκείνο το δωμάτιο. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι δεν βρισκόταν σε αυτόν τον κόσμο όταν συνέβαινε αυτό».
Κλινικά νεκρή για 11 λεπτά
Τότε η καρδιά της Σάρλοτ σταμάτησε. Για τα επόμενα 11 λεπτά, ήταν κλινικά νεκρή. «Ήμουν πάνω από το σώμα μου. Μπορούσα να δω τον Danny να στέκεται στη γωνία», λέει.
«Είχε κάνει πίσω. Μπορούσα να τις δω, όλες τις νοσοκόμες γύρω μου. Και τότε άνοιξα τα μάτια μου. Κοίταξα γύρω μου την ομορφιά. Μπορούσα να δω τα δέντρα, μπορούσα να δω το γρασίδι. Και όλα λικνίζονταν από τη μουσική. Γιατί όλα στον Παράδεισο λατρεύουν τον Θεό. Δεν μπορώ να σας μεταφέρω πώς έμοιαζε ο Παράδεισος, γιατί είναι τόσο πάνω από αυτό που μπορούμε να φανταστούμε, ένα εκατομμύριο φορές».
Η Σαρλότ λέει ότι την οδήγησαν στον ουρανό άγγελοι. «Δεν υπάρχει φόβος. Είναι σαν καθαρή χαρά. Όταν αναλαμβάνουν οι άγγελοι, δεν υπάρχει φόβος. Όταν πηγαίνεις σπίτι, είναι καθαρή χαρά».
Τι είδε
Λέει ότι στη συνέχεια άρχισε να αναγνωρίζει αποθανόντα μέλη της οικογένειάς της.
«Είδα τη μαμά μου. Είδα τον πατέρα μου. Είδα την αδελφή μου. Είδα μέλη της οικογένειάς μου να στέκονται πίσω. Είδα παλιούς αγίους. Βλέπετε, δεν έμοιαζαν γέροι. Δεν έμοιαζαν άρρωστοι. Κανείς τους δεν φορούσε γυαλιά», θυμάται η γυναίκα «Έμοιαζαν σαν να ήταν γύρω στα 30 τους. Κι όμως, λέει στις γραφές: “Θα γίνουμε γνωστοί όπως γίναμε γνωστοί”. Τους ξέρω. Εκεί, στα νέα τους σώματα, έδειχναν υπέροχοι.» Αυτό που είδε η Σάρλοτ μετά από αυτό, ωστόσο, τη σόκαρε.
«Πίσω από τη μαμά και τον μπαμπά μου στεκόταν ένα φως τόσο φωτεινό. Δεν μπορούσα να το κοιτάξω. Τόσο φωτεινό. Αλλά ήξερα ότι ήταν ο Επουράνιος Πατέρας μου. Είδα ένα μικρό παιδί. Και θυμάμαι να σκέφτομαι: «Ποιος είναι αυτός;». Και άκουσα τον πατέρα μου να μου λέει: ‘Είναι το παιδί σου’. Έχασα αυτό το παιδί. Ήμουν 5,5 μηνών έγκυος. Θυμάμαι να κρατούν το μωρό και να μου λένε: «Σάρλοτ, είναι αγόρι». Και μετά έφυγε. Έτσι, όταν είδα αυτό το νήπιο, είπα: «Θεέ μου, πώς είναι δυνατόν;». Μου λέει, “Συνεχίζουν να μεγαλώνουν στον ουρανό}. Αλλά δεν υπάρχει χρόνος. Είναι η αιωνιότητα. Έτσι, 48 χρόνια, και εδώ το παιδί μου, το παιδί μας, είναι ένα νήπιο».
Η άλλη όχθη
Τότε ο Θεός επέλεξε να της δείξει ένα ακόμη πράγμα.
«Ο Θεός με πήγε στην άκρη της κόλασης και κοίταξα κάτω και η μυρωδιά -σάπια σάρκα. Έτσι μύριζε, και ουρλιαχτά», λέει.
«Αφού είδα την ομορφιά του Παραδείσου, η αντίθεση του να βλέπεις την Κόλαση είναι σχεδόν αφόρητη. Και λέει: ‘Σας το δείχνω αυτό για να σας πω ότι αν κάποιοι από αυτούς δεν αλλάξουν τρόπο ζωής, εδώ θα μείνουν. Άκουσα τον Πατέρα μου να λέει: ‘Έχετε χρόνο να επιστρέψετε και να μοιραστείτε’».
Το ίδιο γρήγορα όπως είχε πάει στον ουρανό, το πνεύμα της Σάρλοτ επέστρεψε. «Ένιωσα τον εαυτό μου να έλκεται μέσα στο σώμα μου. Ένιωσα τον πόνο, εκεί που δεν είχα νιώσει πόνο. Ένιωσα τη θλίψη».
«Ο Παράδεισος είναι αληθινός»
Η Σάρλοτ ανάρρωσε πλήρως και πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο μετά από δύο εβδομάδες.
Από τότε μοιράζεται την ιστορία της: σε δημόσιες εμφανίσεις και με όλους όσους έρχεται σε επαφή. «Οι άνθρωποι χρειάζονται ελπίδα. Θέλουν να ξέρουν ότι πραγματικά υπάρχει κάτι εκεί έξω. Θέλουν να ξέρουν ότι όλα είναι εντάξει», λέει .
«Είχα το προνόμιο να φέρω τους ανθρώπους στον Χριστό, όπως Εκείνος μου ζήτησε. Όλη την εξουσία που είχε Εκείνος, την έχει δώσει σε εμάς, στο όνομα του Ιησού Χριστού. Όχι εξαιτίας αυτού που είμαστε. Ο Θεός υπόσχεται, είπε ότι αν δεν ήταν έτσι, θα σας το είχε πει. Αλλά πήγε να μας ετοιμάσει έναν τόπο, και είναι πιο αληθινός απ’ ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Μπορώ να σας κοιτάξω κατάματα και να σας πω με σιγουριά: «Ο Παράδεισος είναι αληθινός».
