Η Pearl Curran δεν θεωρούσε τον εαυτό της προικισμένο. Πέρα από το να κυνηγήσει το όνειρό της στη μουσική ως τραγουδίστρια, ένιωθε τη ζωή της χωρίς ενδιαφέρον, την εμφάνισή της αδιάφορη και τη ζωή της κάθε άλλο παρά εξαιρετική.
Το 1913, μετά από ένα παιχνίδι Ouija – ένα παιχνίδι στο οποίο καλείς πνεύματα από τον άλλο κόσμο – η ίδια η Pearl Curran υποστήριζε πως μπήκε μέσα της ένα πνεύμα, η Patience Worth, ένα πνεύμα που τελικά θα τροφοδοτούσε την Pearl Curran με συγγραφικό υλικό για όλη της τη ζωή.
Δημιουργώντας μια σπλαχνική σχέση με το πνεύμα-συγγραφέα της Patience Worth, η Curran υποστήριζε πως η Patience Worth ηταν γύρω στα 30 της όταν πέθανε, με σκούρα κόκκινα μαλλιά. Είπε επίσης ότι τα μάτια της ήταν καστανά, μεγάλα και βαθιά, και το στόμα της σφιχτό, σαν να καταπιεζεσαι συναισθήματα.
Η σύνδεση της Curran με την Patience Worth φαινόταν να ξεπερνά τις δικές της δυνατότητες καθώς άρχισε να διοχετεύει στην Curran περίπλοκες ιστορίες, ποιήματα και θεατρικά έργα. Το λογοτεχνικό ύφος αυτών των έργων αντικατόπτριζε συχνά την αρχαϊκή γλώσσα και τις ιστορικές λεπτομέρειες στις οποίες η Curran δεν είχε καμία γνώση, με αποτέλεσμα πολλοί να αναρωτηθούν για την αληθινή πηγή αυτών των γραπτών.
Με τα χρόνια, τον πνεύμα της Patience κυκλοφόρησε ένα σύνολο έργων μέσω της Curran, συμπεριλαμβανομένου του The Sorry Tale, μιας λεπτομερούς απεικόνισης της εποχής του Χριστού, του Hope Trueblood, ενός μυθιστορήματος του 19ου αιώνα με περίπλοκους χαρακτήρες και πολυάριθμες συλλογές ποιημάτων και διηγημάτων που αποδεικνύουν τα λόγια της Worth και την ικανότητα της στη λογοτεχνική γλώσσα και την ποιητική μορφή.
Αν και πολλοί θεώρησαν την ιστορία της Curran ως τίποτα περισσότερο από μυθοπλασία στην αρχή, η ποιότητα του έργου της Worth γοήτευσε κριτικούς και μελετητές από όλο τον κόσμο, καλώντας πολλούς να εξετάσουν σοβαρά εάν αυτό ήταν πράγματι ένα πνεύμα που επικοινωνούσε μέσω της Curran ή εάν η Curran απλά έλεγε ψέματα για να εντυπωσιάσει.
Στο βιβλίο του, The Case of Patience Worth, ο Δρ Walter Franklin Prince διερεύνησε κάθε πιθανή εξήγηση για το φαινόμενο, μαζί με σκίτσα, απόψεις, κριτικές, αποσπάσματα από την ποίηση της Worth και μια λεπτομερή περιγραφή της υπόθεσης από την αρχή έως τα τέλη της δεκαετίας του 1920. Στο τέλος, ολοκλήρωσε την έρευνά του λέγοντας: «Είτε η αντίληψή μας για αυτό που ονομάζουμε υποσυνείδητο πρέπει να αλλάξει ριζικά, ώστε να συμπεριλάβει δυνάμεις για τις οποίες δεν γνωρίζαμε μέχρι τώρα, είτε κάποια αιτία που λειτουργεί αλλά δεν προέρχεται από το υποσυνείδητο της κυρίας Curran πρέπει να αναγνωριστεί».
Άλλες έρευνες έκριναν την περίπτωση της Curran και τα στοιχεία της για οποιαδήποτε πνευματική μεταθανάτια ζωή ως ασαφή, ενώ άλλες υποδηλώνουν ότι μπορεί να είχε μια απροσδιόριστη πάθηση ψυχικής υγείας, καθιστώντας την Worth ένα από τα πρόσωπα της ή μια εκδήλωση μεροληψίας μνήμης όπως η κρυπτομνησία. Ωστόσο, είτε θεωρηθεί ως μια γνήσια πνευματική σύνδεση είτε ως ένα μυστηριώδες ψυχολογικό φαινόμενο, τα έργα που αποδίδονται στην Patience Worth συνεχίζουν να εμπνέουν αμέτρητους συγγραφείς.
