Harrods: Η επέλαση των τρελαμένων καλά κρατεί

Είναι παραμονή Χριστουγέννων του 2019 και οι ορδές από τουρίστες και Άγγλους που έχουν πλημμυρίσει το Harrods για τα καθιερωμένα ψώνια ανεβοκατεβαίνουν τους ορόφους. «Νίκο δεν θα προλάβουμε», «Ελένη δες αυτό το δερμάτινο», «Γιώργο πάω στα γυναικεία, πάρε με τηλέφωνο να βρεθούμε στην είσοδο μετά» δείχνουν ότι το ελληνικό στοιχείο παραμένει σταθερό στα πιστεύω του όταν πάει Λονδίνο.
Δεν νοείται άλλωστε για κανέναν σχεδόν επισκέπτη της βρετανικής πρωτεύουσας να μην περάσει μια βόλτα από το εμβληματικό πολυκατάστημα, ένα από τα διασημότερα στον κόσμο.

Με τριακόσια καταστήματα και κάποιες χιλιάδες υπαλλήλων το δημιούργημα του Τσαρλς Χένρι Χάροντ συζητήθηκε πριν λίγα 24ωρα για τις τεράστιες ουρές που δημιουργήθηκαν όταν άνοιξε μετά το lockdown.

Στο πρώτο του opening το μακρινό 1824 το Harrods ήταν ένα δωμάτιο όλο κι όλο και απασχολούσε μόλις δύο υπαλλήλους, εις εκ των οποίων ήταν ο γιος του ιδιοκτήτη! Η μακραίωνη ιστορία του περιλαμβάνει την μετακόμιση στο Knighstbridge σε ένα τετραώροφο κτήριο που καταστράφηκε από φωτιά την νύχτα της 7ης Δεκεμβρίου του 1883. Ούτε αυτή στάθηκε ικανή να αναχαιτίσει την μυθική του πορεία στην ιστορία του καταναλωτισμού, αφού μεταφέρθηκε προσωρινά σε ένα απέναντι οίκημα μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες ανακατασκευής του και να αποκτήσει την μορφή που έχει σήμερα.

Οι κυλιόμενες σκάλες του δημιουργήθηκαν το 1898 και ήταν οι πρώτες στην Αγγλία, προσδίδοντας του μια αίσθηση ανωτερότητας απέναντι στον μεγάλο του αντίπαλο, το Selfridges. Ο ιδιοκτήτης του τελευταίου έβαλε δεκαεννιά χρόνια μετά ένα στοίχημα με τον γενικό διευθυντή του Harrods ότι εκείνα τα Χριστούγεννα θα έκανε μεγαλύτερες εισπράξεις.

Όταν έγινε ο τελικός απολογισμός έχασε και έκανε δώρο στον ανταγωνιστή του μια ασημένια ρέπλικα του καταστήματος, που είχε φτάσει να διαθέτει ακόμη και τμήμα που πούλαγε από συνηθισμένα κατοικίδια μέχρι μωρά ελέφαντες και λιονταράκια!

Ο 1985 ο Αιγύπτιος μεγιστάνας Μοχάμεντ Αλ Φαγιέντ αγόρασε το Harrods που συνέχισε με αμείωτη ένταση την λειτουργία του, πουλώντας από καραμέλες της μιας λίρας μέχρι δερμάτινα του Tom Ford αξίας δέκα χιλιάδων. Εκεί μπορεί να δει κανείς και δύο αφιερώματα στην μνήμη της αδικοχαμένης πριγκίπισσας Νταϊάνα και του Ντόντι Αλ Φαγιέντ, γιου του Μοχάμεντ που χάθηκαν στο αυτοκινητιστικό δυστύχημα που συγκλόνισε την υφήλιο.

Εικοσιπέντε χρόνια μετά την αγορά ο Φαγιέντ πούλησε το εμβληματικό πολυκατάστημα στην Qatar Holdings, αλλαγή που δεν επηρέασε την λειτουργία του. Εξακολουθεί να στέκεται στην ίδια θέση και να υποδέχεται κάθε μέρα χιλιάδες ανθρώπους που βυθίζονται στον ηδονικό του κόσμο, ξοδεύοντας όσα μπορεί να αντέξει η τσέπη τους.

Κάποιοι βγαίνουν με δύο ή τρεις σακούλες ενώ υπάρχουν και οι Rolls Royce που περιμένουν τις κυρίες που μπαίνουν μαζί με τις Φιλιππινέζες τους να βγουν από τον καταναλωτικό παράδεισο του Knightsbridge έχοντας ξοδέψει τεράστια ποσά. Ποσά που έχτισαν το μύθο που ακούει σε μια μόνο λέξη και έχει για μότο του την λατινική φράση «Omnia, Omnibus, Ubique» η οποία σημαίνει «Όλα τα πράγματα για όλους, παντού».