Το αεροπλάνο που εκτελούσε την πτήση 255 της Northwest, από το Ντιτρόιτ στην Καλιφόρνια με ενδιάμεσο σταθμό στο Φοίνιξ, πέφτει σε έναν αυτοκινητόδρομο, λίγο μετά την απογείωσή του. Στη συντριβή σκοτώνονται 154 άτομα που επέβαιναν στο αεροσκάφος καθώς και δύο ακόμα που βρίσκονταν σε αυτοκίνητα, στον δρόμο. Όμως από τα συντρίμμια θα βγει ζωντανό ένα άτομο: Πρόκειται για την 4χρονη Cecelia Cichan.
Όπως θα δείξουν αργότερα οι έρευνες που έγιναν γύρω από τα αίτια του δυστυχήματος, η συντριβή του αεροπλάνου ήταν αποτέλεσμα ανθρώπινου λάθους.
Ο πιλότος και ο συγκυβερνήτης δεν έκαναν όλους τους ελέγχους που προβλέπει η διαδικασία πριν από την πτήση, καθώς πιθανολογείται ότι βιάζονταν να προλάβουν να απογειωθούν πριν από την κακοκαιρία που ερχόταν.
Λόγω κακής επικοινωνίας ανάμεσα στους δύο, κανείς τους δεν άνοιξε τα πτερύγια στα φτερά του αεροπλάνου, με αποτέλεσμα το αεροσκάφος να μην πάρει το ύψος που έπρεπε κατά την απογείωση. Έτσι, στο τέλος του αεροδιαδρόμου, χτύπησε πάνω στις κολώνες φωτισμού και σε ένα γραφείο ενοικίασης αυτοκινήτων. Μετά, συνετρίβη σε έναν δρόμο, μισό μίλι μακριά, όπου και τυλίχθηκε στις φλόγες.
Στο δυστύχημα σκοτώθηκαν όλοι οι επιβάτες και το πλήρωμα της πτήσης καθώς και δύο άτομα στο έδαφος. Όμως όταν ο πυροσβέστης John Thiede πλησίασε στον τόπο της τραγωδίας εκείνη τη βροχερή νύχτα, άκουσε μουγκρητά και εντόπισε ένα μικρό χέρι μέσα στα χαλάσματα. Καθώς κινούνταν ανάμεσα σε συντρίμμια και πτώματα, με τον φακό του, βρήκε την Cecelia, δεμένη σε ένα αναποδογυρισμένο κάθισμα. Ήταν γεμάτη με αίματα, είχε υποστεί εγκαύματα και είχε σπάσει κόκκαλα, αλλά ήταν ζωντανή.
Από εκείνη τη στιγμή, η Cecelia Cichan (που πλέον έχει πάρει το όνομα του συζύγου της και ονομάζεται Crocker), έγινε «το ορφανό της Αμερικής», αφού στο δυστύχημα σκοτώθηκαν οι γονείς της και ο 6χρονος αδερφός της.
Στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε, άρχισαν να καταφτάνουν μαζικά κάρτες, αρκουδάκια, κούκλες, δώρα και ευχές για το μικρό «θαύμα».
Το κορίτσι μεγάλωσε στην Αλαμπάμα με την θεία και τον θείο της, οι οποίοι την κράτησαν μακριά από τα μέσα ενημέρωσης και όσους ενδιαφέρονταν για την μοναδική ιστορία της.
Μόνο όταν συμπλήρωσε τα 30 χρόνια της, η Cecelia μίλησε δημοσίως για πρώτη φορά, για την τραγωδία που άλλαξε τη ζωή της.
«Σκέφτομαι το δυστύχημα κάθε μέρα. Είναι δύσκολο να μην το σκέφτομαι όταν κοιτάζω στον καθρέφτη. Έχω εμφανείς ουλές, στα χέρια και στα πόδια, καθώς και στο μέτωπό μου», είπε.
Και ενώ δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτά τα σημάδια στο σώμα της, θέλησε να πάρει τον έλεγχο της εικόνας της –στον βαθμό που μπορούσε- κάνοντας τατουάζ ένα αεροπλάνο στο εσωτερικό του καρπού της.
Η Crocker δεν θυμάται τη συντριβή του αεροπλάνου και ομολογεί πως πέρασαν χρόνια για να κατανοήσει τι ακριβώς της είχε συμβεί.
«Όταν συνειδητοποίησα ότι ήμουν ο μόνος άνθρωπος που επέζησε από εκείνο το αεροπορικό δυστύχημα, ήμουν ίσως στο γυμνάσιο ή στο λύκειο», είπε. Και παραδέχθηκε ότι στην έτσι και αλλιώς δύσκολη περίοδο της εφηβείας ένιωσε θυμό και την λεγόμενη ενοχή του επιζώντα. «Γιατί δεν επέζησε ο αδερφός μου; Γιατί δεν επέζησε κανείς; Γιατί εγώ;», αναρωτιόταν.
Παρά την τραυματική αυτή εμπειρία της, η Crocker δεν διστάζει να ταξιδέψει με αεροπλάνο. «Το να πετάω δεν με τρομάζει. Έχω αυτή τη σκέψη ότι αν μου συνέβη κάτι κακό μια φορά σε ένα αεροπλάνο, δεν πρόκειται να ξανασυμβεί. Οι πιθανότητες είναι απλώς αστρονομικές».
Πώς σώθηκε η Cecelia Cichan
H 4χρονη Cecelia ήρθε να προστεθεί στη λίστα των παιδιών που έγιναν οι μοναδικοί επιζώντες σε παρόμοιες αεροπορικές τραγωδίες, ενισχύοντας την άποψη ότι τα παιδιά έχουν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης σε μια τέτοια περίπτωση.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα παιδιά είναι πιο υγιή και πιο ανθεκτικά από τους ενήλικες, η καρδιά τους είναι πιο ισχυρή, ενώ τα κόκκαλά τους αναπτύσσονται ακόμα, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να είναι πιο ελαστικά στα χτυπήματα.
Επιπλέον, λόγω του μικρού μεγέθους του σώματός τους, είναι πιο πιθανό να προστατευτούν από τα καθίσματα σε μία πρόσκρουση και να αποφύγουν τυχόν μοιραία χτυπήματα στο κεφάλι.
Τι μπορεί, όμως, να κάνει ο καθένας για να αυξήσει τις πιθανότητες να επιζήσει σε ένα αεροπορικό ατύχημα; Σύμφωνα με τον Ed Galea, καθηγητή μαθηματικών μοντέλων και μηχανικής στο University of Greenwich, ο οποίος πήρε συνεντεύξεις από 2.000 επιζώντες από 105 συντριβές αεροπλάνων, κανείς θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να παρακολουθήσει τις οδηγίες ασφαλείας που δίνουν οι αεροσυνοδοί πριν από την πτήση και να διαβάσει την σχετική κάρτα στο κάθισμά του, αντί να ξεφυλλίζει το περιοδικό της αεροπορικής εταιρείας.
Και εάν πράγματι το αεροπλάνο πρόκειται να συντριβεί, το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς είναι να πάρει τη θέση πρόσκρουσης στο κάθισμά του: Το κεφάλι κάτω, οι αστράγαλοι πιο πίσω από τα γόνατα. Η θέση αυτή έχει σχεδιαστεί για να μειώσει τις πιθανότητες να χτυπήσει κάποιος και να μείνει αναίσθητος κατά τη διάρκεια μιας ισχυρής πρόσκρουσης. Το να έχει τις αισθήσεις του είναι ένα καλό πρώτο βήμα για να μπορέσει στη συνέχεια να εκκενώσει το αεροπλάνο.
