Είναι προφανές ότι η επίγεια διέλευση του τρένου, μέσα από τον αστικό ιστό της πόλης μας, θα προκαλέσει πλήθος προβλημάτων που συνδέονται και με την αισθητική και με τη λειτουργικότητα της πόλης μας. Και οι δύο αυτές συνιστώσες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το επίπεδο της ποιότητας της ζωής μας.
Είναι, επίσης, προφανές ότι η εξαγγελία της υπογειοποίησης των 5,2 χιλιομέτρων από τον αρμόδιο, τότε, Υπουργό έλαβε υπόψη της όλες τις τεχνικές δυσκολίες κατασκευής αλλά και τις πιθανότητες ευρωπαϊκής χρηματοδότησης.
Η αρνητική απάντηση για την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση μας επιστρέφει πολλά χρόνια πίσω αλλά και εκθέτει, διότι όταν καλλιεργείς τη σκέψη της άμεσης υλοποίησης ενός έργου που τελικά δεν υλοποιείται, τότε συγκεντρώνεις στο πρόσωπό σου ακόμα και φίλια πυρά.
Η κυβέρνηση θα αιτηθεί εκ νέου την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και σύντομα θα έχουμε την απάντηση. Μέχρι τότε όλες οι προτάσεις για αλλαγή χάραξης του τρένου είναι άνευ ουσίας και ενέχουν τον κίνδυνο της παραπλάνησης. Οι συζητήσεις έχουν νόημα στην απευκταία περίπτωση αρνητικής, εκ νέου, εξέλιξης.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προτείνει λύσεις χωρίς να γνωρίζει το ακριβές κόστος αλλά και τη χρηματοδότηση. Δηλαδή, για παράδειγμα, πως θα υποστηρίξει κάποιος την περιμετρική διέλευση του τρένου, όταν δεν γνωρίζει το κόστος και το ύψος της χρηματοδότησης;
Στην Πάτρα ο καθένας ισχυρίζεται ότι θέλει και δεν φέρει καμία ευθύνη. Να θυμίσω ότι η Δημοτική Αρχή είχε δηλώσει το 2019 ότι το κόστος της πλήρους υπογειοποίησης (από το Ρίο) ανέρχεται σε 290.000.000 ευρώ. Ψέμα ή ανεύθυνη στάση; Σε κάθε περίπτωση ούτε το ψέμα ούτε η ανευθυνότητα τιμωρείται.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η πόλη έχει στερηθεί ενός σημαντικού έργου που θα μπορούσε να την έχει απογειώσει σε πολλά επίπεδα. Ένα έργο που θα έπρεπε, ήδη, να μη το συζητάμε.
