Ο σύζυγος κοίταξε την μπουγάδα, αλλά δε είπε τίποτα. Κάθε φορά που η γειτόνισσα άπλωνε την μπουγάδα, η γυναίκα έκανε τα ίδια σχόλια. Ένα μήνα αργότερα, ένιωσε μεγάλη έκπληξη όταν είδε ότι τα ρούχα που είχε απλώσει η γειτόνισσα ήταν πιο καθαρά από τις προηγούμενες φορές, και είπε στον άντρα της: «Για δες! Η γειτόνισσα έμαθε επιτέλους να πλένει! Αναρωτιέμαι ποιος την έμαθε». «Ξέρεις, ξύπνησα νωρίς σήμερα το πρωί και καθάρισα τα τζάμια μας!» γύρισε και της είπε ο άντρας της.
Αν ο Τσίπρας με το νέο του κόμμα δεν καθαρίσει τα …τζάμια με τα οποία η αντιπολίτευση βλέπει αφενός τα πεπραγμένα της κυβερνήσεως και αφετέρου τις ανάγκες της κοινωνίας και τα νέα καθήκοντα της κεντροαριστεράς, μάλλον θα αποτύχει. Τη σήμερον ημέρα χρειάζονται καθαρές θέσεις για τα αυξανόμενα -στα καθ’ ημάς, στην ΕΕ και διεθνώς-προβλήματα.
Η ίδια κασέτα
Αν από πρωΐας μέχρι εσπέρας σπαταλούν το χρόνο τους στις κατηγόριες και τις καταγγελίες για το πόσο κακός είναι ο Μητσοτάκης και άσχημη η κυβέρνησή του -που αλήθεια είναι-, πόσο μεγάλη είναι η διαφθορά και πως θησαυρίζουν οι ελίτ και οι ισχυροί φίλοι του πρωθυπουργού -που επίσης είναι αλήθεια- οι ψηφοφόροι θα συνεχίσουν να μην τους ακούνε, θα προτιμούν την αποχή αντί για τη συμμετοχή σε ένα παιχνίδι που δεν τους αρέσει και βαριούνται ολοένα και περισσότερο με τα τσαλίμια των πρωταγωνιστών του.
Ό,τι αυτή η τακτική δεν αποδίδει το καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, το διαπιστώνουν οι πολίτες στους ανά την επικράτεια καφενέδες, το ομολογούν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τα σοβαρά στελέχη της αντιπολιτεύσεως. Και ειδικά ο Τσίπρας -που τρώγεται για να επανέλθει- αν βλέπει παντού λερωμένα άπλυτα και παραπεταμένα και τον εαυτό του σε ρόλο mister forte ούτε τον Ανδρουλάκη ούτε τη Ζωή δεν θα καταφέρει να περάσει σε ποσοστά, όχι να νικήσει τον Μητσοτάκη. Δεν είναι δική μας αυθαίρετη εκτίμηση, αλλά περιέχεται στο rebranding κάθε παλαιού πολιτικού, που θέλει να επαναλανσάρει τον εαυτό του.
Και φυσικά εκτός από τις καινούργιες προσεγγίσεις, την διαφορετική ατζέντα, τις ρηξικέλευθες νέες προτάσεις και το εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο θα πρέπει, ειδικά ο πρώην πρωθυπουργός, να γνωρίζει πως αυτός που περιμένει πολύ για να αποφασίσει τι θα κάνει, δεν θα πρέπει να περιμένει και πολλά. Η Ιστορία έχει δείξει πως αυτός που αναβάλλει να κάνει τις επιλογές του, αναπόφευκτα θα του επιβληθούν οι επιλογές του από τις περιστάσεις. Ή, όπως μάς έλεγε βουλευτής εξ επαρχίας του ΣΥΡΙΖΑ «Οκτώβρη και δεν έσπειρε, στάρι μην περιμένει ο Αλέξης».
Χτίζουν άμυνες
Δεν ξέρουμε αν και πόσο στάρι θα μαζέψει ο Αλέξης, έγκυρες πηγές όμως μας επισημαίνουν πως όσο καθυστερεί η σπορά για το νέο κόμμα, τόσο οι Φάμελος, Χαρίτσης και Ανδρουλάκης βάζουν μπροστά τις …θεριζοαλωνιστικές μηχανές του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ. Επειδή κατανοούν πως οι πρώτοι που θα πληγούν από το «κόμμα Τσίπρα» είναι αυτοί και τα κόμματά τους είναι λογικό, για λόγους αυτοπροστασίας, να χτίζουν σιγά σιγά οργανωτικά και πολιτικά τείχη γύρω από την Κουμουνδούρου, την Πατησίων και τη Χαριλάου Τρικούπη.
Μέτωπο κατά ΠΑΣΟΚ
Εκ παραλλήλου, ανεβαίνουν και οι τόνοι απέναντι στην κυβέρνηση προκειμένου να μην κυριαρχήσει η εντύπωση ότι ο μόνος που μπορεί να ενώσει την διασπασμένη Αριστερά και να ασκήσει αποτελεσματική κριτική στον πρωθυπουργό είναι ο προκάτοχός του. Όπως εκτιμούν ορισμένοι η αντιπαράθεση με την κυβέρνηση παροξύνεται λόγω και της επανεμφάνισης Τσίπρα, αλλά και επειδή η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να ακούσει για αντικυβερνητικό και εκλογικό μέτωπο με τα κόμματα της Αριστεράς.
Ως εκ τούτου Φάμελος και Χαρίτσης φωνάζουν στον Μητσοτάκη και για έναν επιπρόσθετο λόγο: για να τ’ ακούσουν Τσίπρας και Ανδρουλάκης. Οι διαφορετικές προτάσεις για τις ευθύνες Καραμανλή στα Τέμπη, την προανακριτική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ καθώς και τον τροπολογία Πλεύρη για τους μετανάστες δείχνουν ότι ΠΑΣΟΚ και Αριστερά δεν μπορούν να συνταξιδέψουν στο ίδιο βαγόνι.
Ορισμένοι εισηγούνται να σκληρύνουν τη στάση τους έναντι του Ανδρουλάκη και αντί να απευθύνουν εκκλήσεις για ενότητα να τον κατηγορούν, ήδη το έκανε ο Χαρίτσης, ως «δεκανίκι του Μητσοτάκη», ενώ κάποιοι υποστηρίζουν πως θα πρέπει να το… τερματίσουν: Να τον καταγγείλουν όχι μόνον επειδή τους γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη, αλλά και γιατί, κατά τη γνώμη τους, «εξυπηρετεί αλλότριους σκοπούς, ταυτιζόμενος με συμφέροντα».
Διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων το μέτωπο κατά ΠΑΣΟΚ και ενός προσωπικού κόμματος Τσίπρα, που θα διαλύσει ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, θα γίνεται εναργέστερο. Όσο ο Αλέξης καθυστερεί να το ανακοινώσει ολοένα και περισσότερα στελέχη θα τοποθετούνται αρνητικά και απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Από τον λαϊκιστή Παύλο Πολλάκη μέχρι τον μεταρρυθμιστή Ευκλείδη Τσακαλώτο, από τον αριστερό σοσιαλδημοκράτη Νίκο Παππά μέχρι τον επιμένοντα να ομνύει στη ριζοσπαστική αριστερά Νίκο Φίλη. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και στελέχη, που ανέδειξε ο Τσίπρας, όπως ο ευρωβουλευτής Αρβανίτης ή ο βουλευτής Ηλείας Καλαματιανός, τάσσονται κατά της ιδρύσεως νέου κόμματος από τον πρώην πρωθυπουργό.
Όσο συνεχίζεται και εντείνεται η φιλολογία για το «κόμμα Τσίπρα» και τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ για αναδιοργάνωση Προοδευτικής Παράταξης τόσο θα απαξιώνονται οι ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς αφού θα κυριαρχεί, και λογικά, η εντύπωση ότι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν πολιτική και κοινοβουλευτική προοπτική στα κόμματα τους και περιμένουν να διασωθούν είτε από τον «Μεσσία» Αλέξη είτε από την αλλαγή στρατηγικής της Χαριλάου Τρικούπη για τις συνεργασίες. Και είναι λογικό Φάμελος και Χαρίτσης να αντιδρούν. Έχουν μάλιστα και έναν επιπλέον λόγο για να το κάνουν αφού το μεν ΠΑΣΟΚ θα παραμείνει στη γραμμή της αυτονομίας ο δε Τσίπρας θα κορφολογήσει τους μη «σημαδεμένους», αφήνοντας να πνίγουν στον Αχέροντα τους υπολοίπους, αυτούς που υποτίθεται ήταν τα βαρίδια στην περίοδο της διακυβέρνησής του (2015-2019) και κυρίως στην αντιπολίτευση 2019-2023.
Ακτιβιστικές δράσεις
Υπέρ όχι του σκληρού, ροκ αλλά του χέϊβι μέταλ -για να αποδώσουμε τιμή στον εκλιπόντα «πρίγκηπα του σκότους» Ozzy Osbourne – τάσσονται ολοένα και περισσότερα στελέχη της αριστερής αντιπολίτευσης ως σημείο διαχωρισμού από τον Τσίπρα και τον Ανδρουλάκη. Θέλουν να ανέβουν κατακόρυφα οι τόνοι για τα θέματα που φορτίζουν την επικαιρότητα, αλλά και να υπάρξουν και ακτιβιστικές δράσεις. Από τη διαφθορά στις επιδοτήσεις και τις αναθέσεις έργων μέχρι την ακρίβεια και τη γενοκτονία των Παλαιστίνιων στη Γάζα.
Κατά τη γνώμη τους οι ψηφοφόροι όταν βλέπουν πως η αντιπολίτευση περιορίζεται στο κοινοβούλιο ή εξαντλείται σε προσωπικές βεντέτες ανάμεσα σε Μητσοτάκη, Ανδρουλάκη και Τσίπρα απογοητεύονται. Και επειδή δεν έχουν που να ακουμπήσουν τα παρατάνε ή συμβιβάζονται. Όσο, λένε, οι πολιτικές ηγεσίες δεν βάζουν στο παιχνίδι τον λαό, ο πρωθυπουργός -παρά τα όσα αποκαλύπτονται- δεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Όταν η αντιπολίτευση γίνεται προσωπική αντιπαράθεση ευνοημένη είναι η κυβέρνηση. Και θυμίζουν πως διαχρονικά, σε όλες τις αναμετρήσεις, ο λαϊκός παράγων πάντα ήταν κυρίαρχος.
Καυτό φθινόπωρο
Ακόμη και ο Μητσοτάκης που προτιμά τους τεχνοκράτες και τους μηχανισμούς της εξουσίας είχε βάλει στο «κόλπο» το λαό (υποσχόμενος φορολογικές ελαφρύνσεις, αυξήσεις μισθών, δίνοντας αργότερα τις επιστρεπτέες προκαταβολές και τα επιδόματα, θυμίζοντας τον Βαρουφάκη, τις κλειστές τράπεζες και τις μνημονιακές «κωλοτούμπες» του αντιπάλου) για να κερδίσει τις εκλογές. Το 2019 για να φύγουν οι «ολετήρες» Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ και το 2023 για να μην επανέλθουν.
Και έχουν δίκαιο. Όταν από την πολιτική αντιπαράθεση απουσιάζει ο λαϊκός παράγων και η διακυβέρνηση γίνεται υπόθεση των τεχνικών της εξουσίας το εκλογικό σώμα θα συρρικνώνεται, όπως ήδη γίνεται, και το γκουβέρνο θα το κερδίζει το κόμμα που παραδοσιακά έχει τους περισσότερους ψηφοφόρους και τη μεγαλύτερη συσπείρωση. Και με τα σημερινά δεδομένα αυτή είναι η ΝΔ. Λέμε με τα σημερινά επειδή ουδείς μπορεί να αποκλείσει ότι δεν θα έχουμε ένα «καυτό Φθινόπωρο», που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.
Νέες δικογραφίες
Αν επαληθευτούν οι πληροφορίες ότι μετά τον Σεπτέμβριο θα αποσταλούν στη Βουλή και άλλες δικογραφίες είτε για τον ΟΠΕΚΕΠΕ είτε για προβληματική διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων σε έργα και αναθέσεις του δημοσίου, είναι λογικό να ανέβει κατακόρυφα το θερμόμετρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Σε συνδυασμό δε με την συγκρότηση της εξεταστικής επιτροπής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ που αποφασίστηκε την Τρίτη (οι προτάσεις για Προανακριτική, ως ήταν αναμενόμενο, δεν έγιναν δεκτές από την κυβερνητική πλειοψηφία) και θα αρχίσει να λειτουργεί από τον Σεπτέμβριο, αλλά και με τις δικαστικές εξελίξεις που θα έχουμε στο «έγκλημα» των Τεμπών (Δικαστικό Συμβούλιο για Τριαντόπουλο και Καραμανλή του Αχιλλέως), οι κομματικές συγκρούσεις θα εισέλθουν στη διακεκαυμένη ζώνη, έχοντας και ως υπόστρωμα την εποχική ακρίβεια, λόγω των σχολικών εξόδων, αλλά και των ανατιμήσεων από τη διεθνή αναστάτωση, λόγω των δασμών Τραμπ.
Πάμε λοιπόν σε «καυτό Φθινόπωρο», που ενδεχομένως θα αναδιατάξει το κομματικό σύστημα εάν όντως έχουμε πολιτική πύκνωση και ο Τσίπρας αποφασίσει να διαβεί τον Ρουβίκωνα, πειθόμενος από όσους του λένε πως «όταν έχεις να ανέβεις ένα βουνό, μη νομίζεις ότι θα γίνει μικρότερο αν περιμένεις». Μπορεί να στερείται τις ιστορικές γνώσεις του Βαγγέλη Καλπαδάκη -αφού ο διπλωματικός του σύμβουλος πήγε πρέσβης στον ΟΑΣΕ- όμως έχει σφηνωθεί στο μυαλό του η ρήση του Λίνκολν, που άκουσε σε ένα μάθημα στο Χάρβαρντ: «Τα καλά ίσως έρθουν σ’ αυτούς που περιμένουν, αλλά μόνο όσα περισσέψουν απ’ αυτούς που βιάζονται». Και βιάζονται πολλοί. Από τη Ζωή μέχρι την Καρυστιανού και ενδεχομένως τον Σαμαρά εάν ο Αντώνης, διαβλέποντας επιδείνωση των συνθηκών για την κυβέρνηση, ιδίως στα ελληνοτουρκικά, αποφασίσει να διαβεί κι αυτός τον Ρουβίκωνα…
