Όσο πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές, πληθαίνουν οι κινήσεις, κριτικές και καταγγελίες των θιασωτών μιας άλλης αντίληψης αντιμετώπισης των προβλημάτων της πόλης και των κατοίκων της. Δεν ασχολούνται με τα προβλήματα που έχουν σχέση με την πολιτική των κομμάτων που κυβερνούσαν τα μνημονιακά χρόνια. Ανεργία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, πληθωρισμός, εργασία για 399 ευρώ, υποβάθμιση των υγειονομικών υποδομών, αύξηση τιμολογίων ενέργειας και ζωή σημαντικού ποσοστού του λαού στα όρια της φτώχειας, δεν τους απασχολούν ΚΑΘΟΛΟΥ! Τους πονηρούληδες!!!
Πέραν τούτου, να ομολογήσω ταπεινά, ότι είμαι στριμωγμένος, σαν μέλος της παράταξης Πελετίδη και έχω χάσει τον ύπνο μου. Τι να απαντήσω σε κάποιες συγκλονιστικές καταγγελίες. Η κόρη μου με ενισχύει, προσπαθεί να με ηρεμήσει, μα είναι πολύ δύσκολο να τα καταφέρω. Ας αναφέρω κάποιες θέσεις των κριτών μας.
Αρχικά να αναφέρω την θετική αλλαγή μιας παράταξης, που δογματικά την καθόριζα ως μικροαστική, η οποία πέραν της ειδικής εμπειρίας στα καρναβαλικά, άκουσον- άσουσον, οργάνωσε ημερίδα για την …ανεργία! Μια ζωή φανατικός, εξεπλάγην, αλλά λίγο αργότερα πικράθηκα, καθώς επανήλθαν, κατηγορώντας τον Δήμον, ότι είναι άσχετος με την πολιτική προστασίαν (τι είναι τούτο, ιδιαίτερα τώρα, με αυτά που βιώνουμε), και επίσης κατήγγειλε ότι πήραμε….γάλατα χωρίς πανευρωπαϊκό διαγωνισμό, για ανάγκες πολιτών που πίνουν γάλα, τονίζοντας πως πρόκειται για ατιμία (ξεφτιλιστήκαμε), καθώς δεν μας καλύπτει η ανάρτηση στην σελίδα της Διαύγειας. Μας πήξανε τα γάλατα… Μέχρι και ο φίλος μου με τα 34 ακίνητα, προφανώς και θιασώτης του δικαιώματος της ατομικής ιδιοκτησίας, αποκάλεσε τον Δήμαρχο με νεολογισμό, ο αναθεσάκιας. Αυστηρή στάθηκε και η κόρη μου και είχα οικογενειακό πρόβλημα. Επίσης έτερος Δημοτικός Σύμβουλος, μας καθόρισε ως…άτιμους (για τα γάλατα και αυτός). Επιπλέον, η σπιρομετρική παράταξη (έτσι την αποκαλώ γιατί το σπιράλ, θυμίζει την ανάλογη συσκευή στείρωσης των γυναικών, ενώ το σπιρόμετρο αφορά πνευμονιολόγους), εξεμάνη όταν ο Δήμος, αιφνιδιαστικά αποφάσισε (χωρίς έγκαιρη ειδοποίηση του σπιράλ) να τιμήσει έναν άγνωστο Αμαλιαδέο, ονόματι Μπελογιάννη, όστις έζησε για λίγο στην Πάτρα, και τον εκτέλεσε η κυβέρνηση Πλαστήρα- Πιουριφόι (τι όνομα και αυτό), το 1952, γιατί όπως έμαθε η παράταξη, είχε ασύρματους και έλεγε στους Ρώσους τι κάνει ο στρατός μας, που είναι, πως περνάει και άλλες συγκλονιστικές λεπτομέρειες. Έχουν δίκιο τα παιδιά σκέφτηκα. Αλλά η κόρη μου διατείνονταν ότι καλώς τιμήθηκε, γιατί ήταν αγωνιστής του δικαίου και τον έκανε και ζωγραφιά και ένας Ισπανός ζωγράφος, άγνωστος σε μας, ονόματι Πικάσσο, μήπως και συγκινήσει την Φρειδερίκη και τον Πιουριφόι, αλλά δεν έκανε κάτι. Έχει δίκιο λοιπόν το σπιράλ, που σχίζει από αγανάκτηση τα αποκριάτικα ρούχα του.
Μια άλλη ομάδα καταγγελιών αφορά το πράσινο (άνθη, δέντρα και φυτά).
Ο Δήμαρχος, βέβαια, τονίζει ότι η Πάτρα έχει μήκος 60 χιλιόμετρα και πλάτος 15 και στο πράσινο απασχολούνται καμιά 10ριά άτομα, που κάνουν ό, τι μπορούν.
Άστα αυτά Δήμαρχε, του είπα, εδώ οι καταγγελίες…βοούν. Ανάστατοι οι κάτοικοι της γειτονιάς!!!! (σχόλιο στο διαδίκτυο). Η ανάπλαση του Δήμου, θα καταδικάσει τις …λεμονιές!!! Δεν γνωρίζω πόσο ανάστατοι είναι, από τις φάπες που τρώνε χρόνια τώρα, στα δικαιώματα, τις αμοιβές, την ασφάλειά τους και την ποιότητα της ζωής τους και τι κάνουν για αυτό. Ένας πολίτης της παράταξης ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε φωτογραφία στο πεζοδρόμιο σε κεντρική οδό της πόλης, δικό του ή του γείτονα δεν διευκρινίζει, με σκουπίδια, τρία φύλλα, 2 αποτσίγαρα και λίγη σκόνη, τονίζοντας ότι πληρώνει στον Δήμο ανταποδοτικά τέλη και δεν του διαθέτει προσωπικό σκουπιδιάρη. Η κόρη μου, πάντα επιθετική, μου πέταξε: «σιγά τα ανταποδοτικά που πληρώνει ο τύπος, 5-10 ευρώ το δίμηνο» και την συγκράτησα να μην χαρακτηρίζει αρνητικά τον πολίτη.
Έτερος δημοσίευσε φωτογραφία με κλαδιά να κρέμονται κάπως γραφικά και κατήγγειλε ότι πέρασε από κάτω και παρα τρίχα να του πέσουν τα κλαδιά στο κεφάλι και να πάθει ζημιά ο άμοιρος. Αλλά η πιο σοβαρή φυτολογική καταγγελία αφορούσε κριτική επιχειρηματία φυτών που δήλωσε ότι…ντρέπεται όταν περνά στην κεντρική πλατεία Γεωργίου, γιατί δεν έχει πολλά φυτά και τα λίγα που έχει…έχουν ζιζάνια και υπάρχει βέβαιη προοπτική, αν δεν κάνει κάτι ο Πελετίδης, να βγουν ΦΙΔΙΑ και να κυνηγούν τους πατρινούς, από καφέ σε καφέ, με απίθανες σκηνές τρόμου μέσα στην πόλη. Ο φυτοεπιχειρηματίας δήλωσε πως νιώθει βαθύτατα ντροπιασμένος και σε μια ενέργεια πρωτοφανούς αλληλεγγύης, αποφάσισε να χαρίσει 2.500, άκουσον-άκουσον, φυτά να φυτέψουν στην πλατεία. Η κόρη μου πάλι παρενέβη: «αυτά είναι βλακείες. Προηγούμενη δημοτική αρχή πλάκωσε την πλατεία με λευκά πλακάκια και δεν υπάρχει χώρος για φυτέματα». Ναι της πέταξα εγώ, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ευθύνη Πελετίδη, για τα ζιζάνια και την επέλαση των φιδιών (ελπίζω να μην πρόκειται για κολοβά, γιατί τότε…αλίμονό μας).
«Τα κόβουν τα φυτά, κάνουν πεζοδρόμους, δεν φυτεύουν», μου δήλωσε συμπαθής φίλος μου, της καθεστηκυίας αριστεράς, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να σχολιάσει το …φύτεμα του ελληνικού λαού με τα μνημόνια και τους αντιλαϊκούς νόμους της παράταξής του.
Για να σας φτιάξω την διάθεση, έπαθα πλάκα με την πρόταση παράταξης, που παλεύει για «σύγχρονη πόλη», που πρότεινε (αγορά ή νοίκιασμα δεν καθορίζει), να μπει κρουαζιερόπλοιο στην γραμμή, από Πάτρα σε Πάτρα, αφού βολτάρει στην Μεσόγειο με τουρίστες και στον γυρισμό να ψυχαγωγούνται, οι 2.500 (τόσους τους υπολογίζει) τουρίστες, σε 1 ή και 2 κηποθέατρα με συναυλίες, παραστάσεις κ.λπ. και να τους προσφέρει φαγητά ο Δήμος. Και όταν λέμε φαγητά δεν εννοούμε 1-2 προλεταριακά σουβλάκια που τρώνε οι Πατρινοί, στα μικτά πρόχειρα θεατράκια
500 θέσεων που φτιάχνει πρόχειρα ο Δήμος. Η πρόταση με συγκλόνισε, αλλά έχω ερωτηματικά. Οι 2.500 τουρίστες θα είναι Πατρινοί (που έχουν χοντρό κομπόδεμα ως γνωστόν), ξένοι, Καλαβρυτινοί, Τριταιίτες; Δεν το διευκρινίζει ο σύντροφος…
Τέλος, συγκλονίστηκα από ανάλυση- εξομολόγηση στελέχους αντιπολιτευόμενης (σε εμάς βέβαια) εφημερίδας, που δήλωσε περηφάνεια και υποβόσκουσα ευαισθησία ότι… όπου και να ταξιδέψει η Πάτρα…τον πληγώνει!!! Πράγματι, και ως γιατρός ένιωθα τις πληγές του. Με χρήση του σεφερικού στίχου της Μεταξικής περιόδου, μας έκανε γνωστό ότι πήγε στην Λάρισα και συνάντησε μια καθαρή, εντυπωσιακή, χαρούμενη, όμορφη πόλη με γελαστούς, χαρούμενους κατοίκους και όχι σκουντούφληδες σαν και εμάς. Δεν ανέλυσε, βέβαια, θεωρώντας το περιττό, πως τη βγάζουν εκεί, τι ανεργία βιώνουν και άλλα ασήμαντα. Βέβαια, φίλος μου, συνάδελφος και καθηγητής χειρουργικής που δουλεύει στην Λάρισα μου αντέτεινε ότι μένει 6 χιλιόμετρα έξω από την πόλη, που είναι μια κλασική μπετόδουλη πόλη. Το πιο συγκλονιστικό που με επηρέασε αφάνταστα, είναι ότι ο δημοσιογράφος δήλωσε ντροπιασμένος (και αυτός) που ζει στην Πάτρα, κάνει αναφορά στον Αριστοτέλη, που μας καλεί να ασχοληθούμε με τα κοινά (δεν το κατάλαβα, εμείς δεν ασχολούμαστε ρε φίλε;) και να φτιάξουμε την Πάτρα έτσι ώστε να μπορούμε να δούμε τα παιδιά μας κατάματα και όχι με φάλτσες ματιές!!! Έπαθα πλάκα και άρχισα να κοιτάζω την κόρη μου κατάματα, επίμονα και με σύγχρονες αναφορές στην Πάτρα και την δράση της παράταξης Πελετίδη. Την ρώτησα αν την πληγώνει η Πάτρα και πως θα ένιωθε στην…Λάρισα! «Ποια Λάρισα;» μου απάντησε, «σε πόλη δίχως θάλασσα θα πήγαινα μόνο αν με καταδίκαζαν σε διοικητική εκτόπιση. Μια χαρά είναι η Πάτρα.»
Μια χαρά είδα και το Κορωπί που πήγα σε έναν γάμο και πραγματικά δεν πληγώθηκα καθόλου. Αλλά δεν αλλάζω την Πάτρα γιατί γεννήθηκα εδώ.
Και η Δημοτική Αρχή, παρά το κυνήγι, την μείωση των κρατικών επιχορηγήσεων και του αριθμού εργαζομένων στον Δήμο (το 2020 το κράτος έδωσε 24 αντί για 90 εκατομμύρια ευρώ στον Δήμο για τις ανάγκες του), την απαγόρευση μόνιμων διορισμών, κάνει το καλύτερο που μπορεί. Ας παλεύουν οι αντιπρόσωποι των κομμάτων που έκαναν αποικία χρέους την Ελλάδα και οι κονδυλοφόροι τους να κάνουν το άσπρο μαύρο. Δεν θα τους περάσει. Ο Δήμος αλλάζει την πόλη, αναπλάθει γειτονιές, φτιάχνει πάρκα, αγωνίζεται για χώρους της πόλης και μαζί με τους πολίτες στην διεκδίκηση των αιτημάτων τους.
*Ο Ανδρέας Μάζης είναι Γιατρός χειρουργός, Μέλος της Λαϊκής Συσπείρωσης Πάτρας
