Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Ο ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους Εφραίμ, συνεχίζει απτόητος – ποιος άλλωστε τολμά να τον σταματήσει – την διάδοση της Εκκλησίας του Κοπιμισμού.
Η «Εκκλησία του Κοπιμισμού» (Εκκλησία του Αντιγραφισμού, σε ελεύθερη απόδοση ή Αντιγραφική Εκκλησία) κατάφερε να αναγνωριστεί, πριν κάμποσα χρόνια, ως επίσημη θρησκεία από την κυβέρνηση της Σουηδίας, μιας χώρας όπου το παράνομο κατέβασμα ταινιών και μουσικής είναι διαδεδομένη συνήθεια. Για τους κοπιμιστές, η πληροφορία είναι ιερή και το copy-paste είναι ένα είδος θρησκευτικού μυστηρίου. Μάλιστα, το CTRL+C και το CTRL-V, οι συντομεύσεις για αντιγραφή και επικόλληση στον υπολογιστή, είναι τα ιερά σύμβολα της παράξενης θρησκείας!
Ο ηγούμενος Εφραίμ έχει βάλει μπροστά εδώ και χρόνια την βιομηχανία αντιγράφων εικόνων, τα οποία πληρώνουν «ευσεβείς» επιχειρηματίες (κυρίως ρώσοι και ουκρανοί), και τα οποία ο Εφραίμ περιφέρει ανά τους ναούς της επικράτειας – με «προσκυνήματα» – παράτες και τα χαρίζει ως «ευλογίες» (sic).
Τώρα, το …επιχειρηματικό του δαιμόνιο επινόησε αντίγραφο του Σταυρού του Μ. Κωνσταντίνου, το οποίο επίσης περιάγει και «ενθρονίζει» ανά την Ελλάδα και όχι μόνο. Αυτές τις μέρες ο Βατοπαιδινός Εφραίμ μονοπωλεί την εκκλησιαστική – κουτσομπολίστικη – δημοσιογραφία, καθώς κατέβηκε στην Αθήνα με την κάρα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και στην Πάτρα με αντίγραφο του Σταυρού του Μ. Κωνσταντίνου. Κι ας έχει υποδείξει η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους να σταματήσει, επιτέλους, αυτή η παραγωγή αντιγράφων εικόνων.
Αυτά τα «προσκυνήματα» αποσκοπούν, φυσικά, στην δόξα και την κυριαρχία του Εφραίμ, που είναι μάλλον αδιαφιλονίκητη.
Στην Πάτρα ο Εφραίμ, ως προεστώς της Θ. Λειτουργίας, έκανε ό,τι και πέρυσι τέτοιες μέρες, στον Πειραιά. Στην Πάτρα λειτούργησε στον παλαιό Ι. Ναό του Αγίου Ανδρέου, όχι στην Αγία Τράπεζα, αλλά επί του τάφου του Αγίου – κάτι απολύτως καινοφανές για την Εκκλησία των Πατρέων, το οποίο εισήγαγε αυθαιρέτως ο μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος και προσπαθεί να το επιβάλει ετσιθελικά.
Στα Δίπτυχα της Θείας Λειτουργίας, λοιπόν, αμέσως μετά το «Εν πρώτοις μνήσθητι Κύριε…», ο διάκονος εκφώνησε τα ακόλουθα:
«Χρυσοστόμου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών και υπέρ του προσκομίζοντος τα Άγια Δώρα ταύτα Κυρίω τω Θεώ ημών πανοσιοτάτου πατρός ημών και καθηγουμένου Εφραίμ ιερομονάχου, του τιμίου πρεσβυτερίου της εν Χριστώ Διακονίας…».
Ως γνωστόν, η παραπάνω εκφώνηση ανήκει στα Πατριαρχικά και στα Αρχιερατικά Συλλείτουργα και δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο για λειτουργία ηγουμένου. Άλλωστε, είναι κοινός εκκλησιολογικός τόπος ότι ο ιερέας προσφέρει τα Δώρα εν ονόματι του Επισκόπου, του οποίου η υπογραφή υπάρχει στο αντιμήνσιο.
Κάποιοι «επικαλούνται» το «Ιερατικό» της Ι. Μονής Βατοπαιδίου, το οποίο αποτελεί κριτική έκδοση με βάση αρχαία χειρόγραφα της Θ. Λειτουργίας, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν αυτό το λειτουργικό καινοφανές του Εφραίμ. Όμως, ο τύπος της Θ. Λειτουργίας έχει παγιωθεί εδώ και αιώνες και δεν ανασύρουμε σήμερα χειρόγραφα για να μνημονεύεται ο Εφραίμ, οιονεί, ως αρχιερεύς. Θα μπορούσε, ενδεχομένως, να τηρεί το Ιερατικό του στη Μονή του, αλλά όχι στις Μητροπόλεις όπου κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Εκτός και οι μητροπολίτες που ανέχονται αυτή την μνημόνευση του Εφραίμ, την επεκτείνουν και στους ηγουμένους των μονών της επαρχίας τους. Στην δε Μονή Βατοπαιδίου, αν τηρείται αυτός ο τύπος, ο Εφραίμ μνημονεύεται μετά τον Οικουμενικό Πατριάρχη, που είναι ο κυρίαρχος επίσκοπος του Αγίου Όρους;
Σε κάθε περίπτωση η όλη περίπτωση του ηγουμένου της Μονής Βατοπαιδίου συνιστά κάτι το «αλλότριον» προς την παράδοση και του Ορθοδόξου Μοναχισμού και της παραδόσεως της Εκκλησίας. Κι ας καμώνεται τον «παραδοσιακό». Φυσικά ούτε λόγος για αληθινή πνευματικότητα. Εδώ μιλάμε για την απόλυτη ρηχότητα.
Ελπίζουμε, μόνο, να μην προχωρήσει και σε …αντίγραφο της κάρας του ιερού Χρυσοστόμου, γιατί και γι’ αυτό είναι ικανός.
