To Νetflix “αγαπάει” τις ιστορίες με αληθινά εγκλήματα κι αυτή τη φορά, σε συνεργασία με το RTI, ετοίμασε μια ταινία που θα συγκλονίσει. Το φιλμ “Yara” βασίζεται στην αληθινή ιστορία της 13χρονης Yara Gambirasio και θα κάνει πρεμιέρα στις 5 Νοεμβρίου.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, αφού αφορά ένα έγκλημα που σόκαρε την Ιταλία το 2010 και αποτελεί μία από τις πιο περίπλοκες έρευνες φόνου στην ιστορία της χώρας.
Την Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010, στις 5:15 μ.μ., η 13χρονη Yara Gambirasio έφυγε από το σπίτι για να πάει στο γυμναστήριο, που βρισκόταν 700 μέτρα μακριά. Το κορίτσι προετοιμαζόταν για την επίδειξη της ρυθμικής γυμναστικής που είχε την επόμενη Κυριακή και ήταν ενθουσιασμένο. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να αφήσει ένα στερεοφωνικό στον προπονητή της και θα επέστρεφε αμέσως. Αποχαιρέτισε την οικογένειά της, που ήξερε πού πήγαινε και έφυγε από το σπίτι.
Στις 19:00, η Yara δεν είχε ακόμη γυρίσει σπίτι και οι γονείς της άρχισαν να ανησυχούν. Η κοινότητα Brembate di Sopra όπου ζούσαν, ήταν ένα ήσυχο μέρος, με πληθυσμό 8.000 κατοίκων, μεταξύ των ποταμών Brembo και Adda.
Στις 19:11, η μητέρα της Yara τηλεφώνησε στην κόρη της, αλλά η κλήση πήγε κατευθείαν στον τηλεφωνητή. Είκοσι λεπτά αργότερα, ο πατέρας της Yara κάλεσε την αστυνομία. Η κλήση εστάλη στο γραφείο του εισαγγελέα, όπου απαντήθηκε από τη Letizia Ruggeri, μία δυναμική πρώην αστυνομικό που τα είχε βάλει με την Κόζα Νόστρα στη Σικελία. Ήταν δικαστής για σχεδόν 15 χρόνια και ήξερε τι έπρεπε να γίνει. Μέσα σε λίγα λεπτά είχε στείλει αστυνομικούς και καραμπινιέρους, στο Brembate di Sopra.
Η καθηγήτρια γυμναστικής της Yara επιβεβαίωσε ότι είχε δει την έφηβη νωρίτερα εκείνη την ημέρα και ότι είχε κάνει μια σύντομη προπόνηση προτού φύγει. Η αστυνομία διαπίστωσε ότι η τελευταία επαφή με τη Yara ήταν ένα μήνυμα κειμένου που είχε στείλει σε μια φίλη της, τη Martina, στις 6:44 μ.μ., συμφωνώντας να συναντηθούν στις 8 το πρωί της επόμενης Κυριακής. Αυτό ήταν και το τελευταίο σημάδι από εκείνην.
Η Ruggeri κάλεσε αμέσως μετά, ειδικούς σκύλους της αστυνομίας. Τα κυνηγόσκυλα Σεγκούτζιο αντί να ακολουθήσουν την αναμενόμενη διαδρομή της επιστροφής στο σπίτι της Yara, πήγαν προς την αντίθετη κατεύθυνση, σε ένα μικρό χωριουδάκι που ονομάζεται Mapello. Όταν η ομάδα ανέλυσε τα τελευταία σήματα από το κινητό τηλέφωνο του κοριτσιού, το αποτέλεσμα έδειξε ότι το στίγμα είχε καταχωρηθεί στο Mapello στις 18:49.
Τις επόμενες μέρες, η Ruggeri και η ομάδα της ανέκριναν κάθε μέλος της οικογένειας Gambirasio, αναζητώντας σημάδια διχόνοιας ή σκοτεινά μυστικά. Οι γονείς της Yara όμως ήταν σεβαστά μέλη της κοινότητας και ο γάμος τους φαινόταν ευτυχισμένος. Είχαν τέσσερα παιδιά: η Yara είχε μια μεγαλύτερη αδερφή, την Keba, 15 ετών, και δύο μικρότερα αδέρφια, τον Natan και τον Gioele.
Η Ruggeri έβαλε να εξεταστούν εκατοντάδες τηλέφωνα και η έμπειρη ομάδα της προσπάθησε να εντοπίσει τους κατόχους όλων των κινητών –περίπου 15.000– που είχαν περάσει από το Mapello την ημέρα της εξαφάνισης της Yara. Ένα από αυτά ανήκε σε έναν Μαροκινό που ονομαζόταν Mohammed Fikri. Σε μια τηλεφωνική συνομιλία, στα τέλη Νοεμβρίου, ο διερμηνέας άκουσε τη φράση: «Συγχώρεσέ με Θεέ μου, δεν τη σκότωσα». Ο Fikri εργαζόταν σε μια οικοδομή στο Mapello, αλλά τη στιγμή που οι ανακριτές είχαν συναρμολογήσει τα κομμάτια, λίγες μέρες αργότερα, βρισκόταν σε ένα πλοίο με προορισμό την Ταγγέρη. Στις 4 Δεκεμβρίου, οι ιταλικές αρχές αναχαίτησαν το σκάφος και συνέλαβαν τον Fikri. Έψαξαν το βαν που χρησιμοποιούσε και ανακάλυψαν ότι περιείχε ένα αιματοβαμμένο στρώμα. «Ο κόσμος τον ήθελε ένοχο, επειδή ήταν ξένος» όπως αναφέρθηκε στα μέσα ενημέρωσης, όμως τελικά αποδείχθηκε πως δεν είχε σκοτώσει το μικρό κορίτσι.
Ο χειμώνας πλησίαζε και η 13χρονη Yara δεν είχε βρεθεί ακόμα. Η κοινότητα Brembate di Sopra βρέθηκε στο επίκεντρο ενός μυστηρίου που είχε αιχμαλωτίσει τη φαντασία της χώρας. Η ιταλική τηλεόραση ασχολιόταν συνεχώς με την εξαφάνιση της μικρής και η οικογένεια Gambirasio τρομοκρατήθηκε από την ξαφνική δημοσιότητα. Οι τηλεοπτικές κάμερες εγκαταστάθηκαν μόνιμα έξω από το σπίτι και όλη η Ιταλία έκανε εικασίες για το πού βρισκόταν το παιδί.
Απελπισμένοι να ανακαλύψουν πού βρίσκεται η κόρη τους, οι γονείς της μικρής μοιράστηκαν μερικές φωτογραφίες της Yara στον Τύπο αλλά και μια τηλεοπτική έκκληση, μερικές μέρες μετά τα πρώτα τους Χριστούγεννα χωρίς εκείνη, όπου έδειχναν αμήχανοι. Η μητέρα της ένιωθε τόσο άβολα που, άθελά της, γούρλωσε τα μάτια της και ο πατέρας της, διάβασε διστακτικά μια έκκληση: «Βοηθήστε μας να επιστρέψουμε στην κανονικότητα». Εξήγησε επίσης πως οι οικογενειακές αξίες του ήταν «αγάπη, σεβασμός και ειλικρίνεια» και ότι δεν θα έδιναν συνεντεύξεις.
Το απόγευμα της 26ης Φεβρουαρίου 2011, ακριβώς τρεις μήνες μετά την εξαφάνιση της Yara, ένας μεσήλικας ονόματι Ilario Scotti πετούσε με το ραδιοελεγχόμενο αεροπλάνο του στη μικρή πόλη Chignolo d’Isola, 10 χιλιόμετρα νότια του Brembate di Sopra. Το Chignolo περιβάλλεται από βιομηχανικές συνοικίες και η θαμνώδης περιοχή της Via Bedeschi φαινόταν σαν ένα ασφαλές, ακατοίκητο μέρος για τον Scotti να δοκιμάσει το μικρό του αεροσκάφος. Ωστόσο, δεν λειτουργούσε όπως ήθελε κι έτσι ο Scotti το προσγείωσε. Αυτό που ακολούθησε, θα τον στοίχειωνε για την υπόλοιπη ζωή του. Ο άνδρας αντίκρισε μερικά κουρέλια στο έδαφος και μετά είδε τα παπούτσια…
Η Ruggeri επέστρεφε από ένα ημερήσιο σκι με την κόρη της όταν της τηλεφώνησαν ότι βρέθηκε ένα πτώμα. Άφησε την κόρη της στο σπίτι και έτρεξε κατευθείαν στον τόπο του εγκλήματος. Το σώμα βρισκόταν σε προχωρημένη αποσύνθεση, αλλά μπορούσε να διακρίνει το μαύρο μπουφάν που φορούσε η Yara όταν έφυγε από το σπίτι τον Νοέμβριο. Εκεί ήταν και το αγαπημένο φούτερ της “Hello Kitty”. Οι ερευνητές της σκηνής του εγκλήματος βρήκαν το iPod και τα κλειδιά του σπιτιού της Yara, καθώς και την κάρτα sim και την μπαταρία για το τηλέφωνό της, αλλά η συσκευή έλειπε.
Η αυτοψία διενεργήθηκε από την πιο διάσημη ιατροδικαστή της Ιταλίας, την καθηγήτρια Cristina Cattaneo. Ανακάλυψε ίχνη ασβέστη στις αναπνευστικές οδούς της Yara και μια φυτική ίνα που χρησιμοποιείται για την κατασκευή σχοινιού, στα ρούχα της. Η Yara δεν είχε βιαστεί, αν και το μωβ σουτιέν της ήταν κατεστραμμένο. Είχε υποστεί πολλαπλά τραύματα από αιχμηρό όπλο που είχε τρυπήσει τα ρούχα της σε διάφορα σημεία. Φαινόταν ότι της είχαν επιτεθεί και την είχαν εγκαταλείψει.
Η κηδεία της Yara πραγματοποιήθηκε ένα ζεστό πρωινό στα τέλη Μαΐου του 2011. Ο κόσμος χειροκροτούσε το λευκό φέρετρο, το οποίο ήταν πάνω από ένα τεράστιο μπουκέτο λευκών λουλουδιών, καθώς η νεκροφόρα οδηγούσε αργά προς το γυμναστήριό της. Η τελετή έγινε στο αθλητικό κέντρο όπου είχε περάσει τόσες ώρες προπόνησης και όπου την είχαν δει για τελευταία φορά ζωντανή. Έξω, ένα μεγάλο πλήθος παρακολούθησε την κηδεία σε μια γιγαντιαία οθόνη και άκουσε τα συλλυπητήρια του Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, του προέδρου της Δημοκρατίας.
Έναν χρόνο μετά τη δολοφονία της Yara, η ομάδα της Ruggeri βρισκόταν υπό έντονη πίεση για να βρει τον δολοφόνο. Χιλιάδες άνθρωποι υποβλήθηκαν σε τεστ DNA και η εισαγγελέας είχε βάλει σκοπό της ζωής της να εντοπίσει τον δολοφόνο της μικρής.
Εμείς θα σταματήσουμε κάπου εδώ την αφήγηση, καθώς δεν θέλουμε να αποκαλύψουμε περισσότερα, αφού αξίζει να δείτε την εξέλιξη της υπόθεσης στην ταινία στο Netflix.
