Στό πλαίσιο τού εορτασμού τών 200 ετών από τήν Επανάσταση τού 1821 καί μέ τήν συμπλήρωση 190 ετών από τήν δολοφονία τού Ιωάννη Καποδίστρια, ετελέσθη τήν Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021, Ιερό Μνημόσυνο γιά τήν ανάπαυση τής ψυχής τού αοιδίμου καί μαρτυρικού Κυβερνήτου τής Ελλάδος, στόν Ιερό Ναό τού Αγίου Νικολάου Πατρών.
Τής Θείας Λειτουργίας καί τού Ιερού Μνημοσύνου προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος.
Πλήθος Λαού κατέκλυσε τόν Ιερό Ναό, ενώ εκκλησιάσθησαν ο Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Ανδρέας Κατσανιώτης, οι Βουλευτές Αχαίας κα Χριστίνα Αλεξοπούλου, κ. Άγγελος Τσιγκρής καί κ. Ιάσων Φωτήλας, ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Παναγιώτης Σακελλαρόπουλος, ο Αστυνομικός Διευθυντής κ. Ανδρέας Γκίζας, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Νικόλαος Τζανάκος, ο Πρόεδρος τού Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, κ. Νικόλαος Νικολόπουλος καί άλλοι εκπρόσωποι Αρχών καί Φορέων.
Στό μέσον τού Ιερού Ναού είχε τοποθετηθεί η προσωπογραφία τού Ιωάννου Καποδίστρια επί ηυτρεπισμένου τετραποδίου, τήν οποία επλαισίωσαν άνδρες καί γυναίκες τού Πολιτιστικού Συλλόγου «Πύλη Πολιτισμού εν Πάτραις».
Μετά τήν Θεία Λειτουργία ετελέσθη επιμνημόσυνη δέηση πρό τής προτομής τού Ιωάννου Καποδίστρια, κατετέθησαν στέφανοι, παρουσιάσθησαν εθνικοί καί παραδοσιακοί χοροί από τόν ως είρηται Σύλλογο καί εψάλη ο Εθνικός Ύμνος.
Photo Gallery
Ο Σεβασμιώτατος στήν ομιλία του ανέφερε:
«Πέρασαν 190 χρόνια από τήν δολοφονία τού πρώτου Κυβερνήτου τής Ελλάδος τού Ιωάννου Καποδίστρια, ο οποίος εκλήθη σέ μιά ιστορική καμπή τής Ελλάδος, εξαιρετικά δύσκολη, νά αναλάβη τί τύχες τής τόσο ταλαιπωρημένης καί καθημαγμένης από τόν τουρκικό ζυγό Πατρίδος μας.
Πέρασαν από τότε 190 χρόνια, πού χέρι δυστυχώς ελληνικό έξω από τόν Ιερό Ναό τού Αγίου Σπυρίδωνος Ναυπλίου, τής πόλεως πού έμεινε στήν ελληνική καί παγκόσμια ιστορία, ως η πρώτη τής Ελλάδος πρωτεύουσα μετά τήν Επανάσταση τού 1821 καί τήν ανασυγκρότηση τού Ελληνικού κράτους, αλλά καί ως η πόλις πού ποτίστηκε μέ τό αίμα τού μεγάλου Έλληνα πατριώτη, πού πάνω από τή ζωή του έθεσε τήν Πατρίδα, γιά νά μείνη στήν ιστορία ως ο πολιτικός ηγέτης καί Kυβερνήτης πού όχι μόνο τήν περιουσία του γιά τήν πατρίδα διέθεσε, όχι μόνο τόν μισθό αρνήθηκε, αλλά καί μέ τό αίμα του επεσφράγισε τήν αγάπη του γιά τήν Ελλάδα.
Σήμερα από τόν ιστορικό αυτό Ιερό Ναό τού Αγίου Νικολάου τών Πατρών,όπου τελέσαμε τήν Θεία Λειτουργία καί προσευχηθήκαμε εξαιρέτως, τελέσαντες τό ιερό μνημόσυνο τού Κυβερνήτου, αφού κατά τό μήνα Σεπτέμβριο τού 1831, έπεσε από δόλια σφαίρα καί μαχαίρι φονικό.
Από αυτό τόν Ναό θεώμεθα τήν πόλη τών Πατρών, πού φέρει τήν σφραγίδα τής αγάπης καί τής σκέψεως καί φροντίδος τού μεγάλου καί μαρτυρικού Κυβερνήτου τής Ελλάδος. Έτσι ήθελε ο Θεός καί ο Απόστολος Ανδρέας νά συνδέση τό όνομά του ο Ιωάννης Καποδίστριας μέ τήν μεγαλώνυμο καί Αποστολική πόλη τών Πατρών. Οραματίστηκε καί εργάστηκε γιά μιά Πάτρα, μέ θαλάσσιο μέτωπο, οργανωμένες δομές, οικονομική, κοινωνική, πολιστική καί πολεοδομική αυτάρκεια.
Περί αυτής τής σχέσεως τού αοιδίμου Κυβερνήτου καί τού σχεδίου τής πόλεως τών Πατρών, έχουν πολλά γραφή καί ειπωθή καί δικαίως. Μνημονεύομε τήν ωραία προσπάθεια καί τά πονήματα τού συμπολίτου μας, Νικολάου Τζανάκου, ο οποίος είναι μάλιστα παρών.
Όταν έφθασε ο Καποδίστριας στό Ναύπλιο, έπρεπε νά αρχίση από τό μηδέν ή καλύτερο κάτω τού μηδενός. Καί όμως, ο ζήλος του γιά τήν Ελλάδα κατέτρωγε τά σωθικά του, ίνα χρησιμοποιήσωμεν εις παράφρασιν τά γραφικά λόγια καί διά τούτο επτερώθη ο εσωτερικός του κόσμος καί μέ νεανικό καί ιερό σφρίγος καί μέγα ενθουσιασμό, όμοιον μέ εκείνον τού Ιησού τού Ναυή, άρχισε τήν ανοικοδόμηση τής νεωτέρας Ελλάδος.
Παρά τίς ποικίλες καί μεγάλες δυσκολίες, ξεπέρασε κάθε προσδοκία καί διεύψευσε όσους από εμπάθεια ήθελαν τήν πορεία του αβεβαία καί ατυχή. Πολλά δέ εποίησαν κυρίως οι ξένες δυνάμεις, αλλά καί ημέτεροι γιά νά δυσχεράνουν τό μέγα έργο τής ανορθώσεως τής Πατρίδος εκ τού πτώματός της. Δέν θά ήτο υπερβολή, εάν ελέγαμε ότι η έλευση τού Καποδίστρια στήν Ελλάδα, ήτο τού Θεού πρόνοια.
Ο μέγας αυτός Έλλην έθεσε τά θεμέλια τού εκπαιδευτικού συστήματος, εφρόντισε γιά τήν σύνταξη βιβλίων, εδημιούργησε τό αλληλοδιδακτικό Σχολείο, ίδρυσε τό πρώτο Ελληνικό Γυμνάσιο, έκαμε στήν Αίγινα τό κεντρικό Σχολείο, εφρόντισε γιά τήν ανόρθωση τής οικονομίας τής χώρας. Γιά τόν σκοπό αυτό ίδρυσε τό εθνικό νομισματοκοπείο, καθιέρωσε τόν «φοίνικα» ως εθνικό νόσμιμα, ίδρυσε τήν εθνική Χρηματιστηριακή τράπεζα. Ενδιεφέρθη γιά τήν Εκκλησιαστική εκπαίδευση καί γι αυτό τήν Εκκλησιαστική Σχολή στόν Πόρο. Ίδρυσε ορφανοτροφείο, αρχαιολογικό μουσείο στήν Αίγινα καί Γεωργική Σχολή. Ίδρυσε τό πρώτο φαρμακείο. Εθέσπισε τό νομικό πλαίσιο τής Πολιτείας. Έδωσε δάνεια στούς νησιώτες γιά τήν αγορά πλοίων καί κατασκευή ναυπηγείων στόν Πόρο καί στό Ναύπλιο. Ίδρυσε τήν Σχολή Ευελπίδων.
Σέ συνεργασία μέ τόν Μιαούλη, αγωνίστηκε γιά νά κατααστείλη τήν πειρατεία. Συνέχισε τόν πόλεμο μέ τήν Οθωμανική Αυτοκρατορία, φοβούμενος ότι οι Άγγλοι ήθελαν τόν περιορισμό τών συνόρων τής Ελλάδος. Ήτο τόσο οξυδεκρής, πού ασφάλισε πολλά κτήρια από πυρκαϊά σέ οίκο τής Τεργέστης.
27 Σεπτεμβρίου 1821. Ξυπνάει ο Κυβερνήτης ένδακρυς. Δέν θέλει νά χάση δεύτερη Κυριακή τήν Θεία Λειτουργία. Τήν προηγούμενη Κυριακή ο αδελφός του Αυγουστίνος, τόν εμπόδισε μετά πολλής πιέσεως νά εκκλησιασθή φοβούμενος, όχι αδίκως, ότι κινδύνευε η ζωή τού Κυβερνήτου.
Αυτή τήν Κυριακή, πρέπει νά βιώση τήν Ανάσταση. Ο Μέτερνιχ τόν ονόμαζε περιπαιχτικά, « ο Άγιος Ιωάννης τής Αποκαλύψεως». Ο Καποδίστριας ήτο όντως μιά αποκάλυψη. Τήν Κυριακή εκείνη μετέστη πρός τά άφθαρτα καί αιώνια, ένθα ήχος καθαρός εορταζόντων καί βοώντων απαύστως τό, «Κύριε δόξα σοι».
Ο ίδιος είχεν είπει: « Δέν φοβούμαι τόν θάνατο. Ο θάνατός μου μάλλον είναι απαραίτητος γιά τήν Ελλάδα καί υπέρ τής Ελλάδος».
Πόσο τόν αγάπησε ο Λαός, εφάνη από τό ότι πέταξαν νεκρό τόν ένα εκ τών φονέων του στή θάλασσα, τόν Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη. Ο άλλος ο Γεωργάκης Μαυρομιχάλης, δικάστηκε καί κατεδικάσθη εις θάνατον.
Ο Εισαγγελέας στή δίκη πού έγινε στό Ναύπλιο στό στρατοδικείο είπε χαρακτηριστικά γιά τόν Καποδίστρια. «Είς ανήρ πίπτει καί όλη η Ελλάς κλονείται».
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, πληροφορήθηκε γιά τήν δολοφονία τού Καποδίστρια ευρισκόμενος στήν Τριπολιτσά καί μάς πληροφορεί. «Τήν αυγή όπου τό μάθουν οι πολίτες τής Τριπολιτσάς, γιά τήν δολοφονία τού Κυβερνήτου έμειναν σάν νεκροί».
Τόσο αγάπησαν τόν Καποδίστρια πού μετά τήν δολοφονία του έτρεχαν οι Αναπλιώτες καί μετά μαντήλια τους μάζευαν τό αίμα του.
Πάνω στά χέρια τού κεκοιμημένου μεγάλου καί πρώτου καί αριθμητικά, αλλά καί χωρίς όμοιό του Κυβερνήτη τής Ελλάδος, τοποθετήθηκε τό ιερό τής Παναγίας τής Γλυκοφιλούσης εικόνισμα, δώρο σ αυτόν τής Μαρίας Θεοδώρεβνας, από τή Ρωσία.
Από τήν ιδιόχειρη σημείωση τού Κυβερνήτου πίσω από αυτό τό σεβάσμιο εικόνισμα φαίνεται πώς ο Κυβερνήτης σέ ώρες δύσκολες προσηύχετο γιά τήν Πατρίδα. Γράφει λοιπόν:
«Γλυκοφιλούσα Μαριάμ, τόν Υιόν σου αίτησαι υπέρ εμού τού δούλου σου Ιωάννου, βραβεύσαι μετά σοφίας κυβερνάν τόν ευσεβή λαόν σου καί βασιλείας με Αυτού τυχείν δι έλεος Του». 1829…)
Μνημονεύομε σήμερον τού Κυβερνήτου, ο οποίος ομολογούσε ευκαίρως ακαίρως ότι, «η χριστιανική πίστη εσυντήρησε καί τούς Έλληνες καί τή γλώσσα καί τήν πατρίδα καί τάς αρχαίας ενδόξους αναμνήσεις καί εξαναχάρισεν εις αυτούς τήν πολιτικήν ύπαρξιν τής οποίας είναι στύλος καί εδραίωμα». Συνδύαζε δηλ, ο αοίδιμος Κυβερνήτης τήν ανάσταση καί ανεξαρτησία τού Έθνους, μέ τήν παράδοση τού Γένους καί τά πνευματικά του αποθέματα.
Ο ίδιος είχε δηλώσει: «Πρώτα είμαι Έλληνας, γιατί γεννήθηκα σ αυτή τή χώρα. Είμαι Έλληνας από πατέρα καί μητέρα. Είμαι μέ τή χάρη τού Θεού, πού μού ανέθεσε τήν Κυβέρνηση αυτού τού Λαού. Είμαι Έλληνας, εκ γενετής, από καθαρή αγάπη, από αίσθημα, από καθήκον καί από θρησκεία».
(Γ. Μεταλληνού, Ιωάννης Καποδίστριας, ο Πολιτικός Μάρτυρας τής Ρωμηοσύνης, 1992.)
Μελετώντας κανείς τήν ιστορία τής Πατρίδος μας καί φθάνοντας στόν Ιωάννη Καποδίστρια εύλογα διερωτάται: «Πώς θά ήτο η Πατρίδα μας άν δέν εδολοφονείτο ο Ιωάννης Καποδίστριας» καί ελεύθερα συλλογάται: «Μόνο μέ τέτοιους σάν τόν Καποδίστρια Κυβερνήτες η χώρα μας, θά βρή τόν ιστορικό καί σωτήριο βηματισμό της, τήν θέση της μέσα στό ιστορικό γίγνεσθαι καί τήν πορεία της στό μέλλον. Μέ τήν διατήρηση τής ιδιοπροσωπίας της, τής Ορθοδόξου πίστεώς της, τής παραδόσεώς της, τής γλώσσας της καί απαραχάρακτης ιστορίας της, τής παιδείας πού θά τής ταιριάζει καί τής αγάπης πού τής αξίζει καί η οποία πρέπει νά φτάνει μέχρι θυσίας».
Ο Καποδίστριας γιά τήν διακυβέρνηση πού ανελάμβανε εσημείωνε πρός τόν φίλο του Ελβετό Τραπεζίτη Ιωάννη Εϋνάρδο. «Αγωνιώ να προγνωρίσω τί θέλει απογίνει καί άν μού έχει ορισθεί νά σηκώσω τόν ουρανόθεν επικαταβαίνοντα εις εμέ σταυρόν μέ τήν ψήφον τής Συνελεύσεως τής Τροιζήνος. Η κάθοδός μου εις τήν Ελλάδα σημαίνει άνοδον εις τόν Γολγοθάν μου».
Μέγα τό πνευματικό καί θυσιαστικό ήθος τού πολιτικού ανδρός, μοναδικός ίσως στά χρονικά , ώστε νά ξεκινάη τόν πολυεύθυνο πολιτικό του δρόμο μέ τήν αίσθηση ότι δέν τόν περιμένουν, δόξες καί τιμές, υλικές απολαβές καί κοσμικές απολαύσεις, αλλά σταυρός καί μαρτύριο.
Ένα παιδί, η Ευαγγελία Λάππα, μαθήτρια Λυκείου ετών 16, έγραψε ένα ποίημα στίς 15 Ιουνίου 2020 γιά τόν «άγιο» όπως τόν αποκαλεί τής Πολιτικής, Ιωάννη Καποδίστρια». Γράφει λοιπόν, μεταξύ τών άλλων:
Χαίρε τού γένους υψιπέτη
τής Ελλάδας γνήσιε ηγέτη
μάχησες μέ θάρρος τήν Φραγκιά
πού θέλε τής μάνας (τής Ελλάδος δηλαδή) τή σκλαβιά.
Χαίρε, εθνάρχη μας λαμπρέ
κυβερνήτη, μόνε αληθινέ
τής Ελλάδος σφράγισες τή λευτεριά
πολέμησες τής προδοσίας τά θεριά.
Χαίρε άγιε τής πολιτικής
αγνής καρδιάς ελληνικής
πρόσφερες όσο κανείς
στίς καρδιές μας πάντα ζείς.
Χαίρε, φήμη αληθινή
τόλμη ψυχή, ηρωική
δέν λόγισες καμιά στιγμή
δόξα καί πλούτη στή ζωή.
Χαίρε Μεγάλης Ιδέας ποιητή
Ελλάδος, ακτίνα φωτεινή
βόλι σέ πήρε, «ελληνικό»
ενός Εφιάλτη, προδοτικό.
Χαίρε άγιε κυβερνήτη
τού 21 αξίας μαργαρίτη
υπόσχεση δίνουμε ψυχής
αιώνια μή λησμονηθείς.
Εμείς καταλήγομε ως εξής:
«Αιωνία σου η μνήμη μεγαλόπνοε άρχοντα, δεξιοτέχνη διπλωμάτη καί πολιτικέ, απαράμιλλε διοργανωτή, μεγάλε ονειροπόλε, ασκητικέ κυβερνήτη, έντιμε καί αδιάφθορε αγωνιστή.
Αιωνία σου η μνήμη, μεγάλε Έλληνα πού μέ κόπους καί μέ απαράμιλλο αγώνα, εθεμελίωσες τό νέο Ελληνικό κράτος καί τού έδωσες τήν δύναμη νά ορθοποδήση καί νά ακολουθήση τόν δρόμο τών πεπρωμένων του.
Αιωνία σου η μνήμη Ιωάννη Καποδίστρια, πού η θυσία σου υπήρξε θυσία ήρωος καί ο θάνατός σου τραγωδία γιά τήν Ελλάδα».(Καποδίστριας, Τετράδια ευθύνης 5 (1978), σ.18)
