Τη δράση των διαβόητων κλεφτών της πολυπλόκαμης συμμορίας των «Ροζ Πανθήρων» θυμίζει η κινηματογραφική κλοπή στο Μουσείο του Λούβρου επαναφέροντας με αυτό τον τρόπο στο προσκήνιο μια από τις πιο εντυπωσιακές υποθέσεις οργανωμένου εγκλήματος που έχει και ελληνικό αποτύπωμα.
Πάνω από εκατό κλοπές και διαρρήξεις σε διάστημα δύο ετών περιλαμβάνει η πλούσια δράση της διεθνούς αυτής συμμορίας στη χώρα μας. Η Ελληνική Αστυνομία είχε καταφέρει να συλλάβει μέλη της ομάδας, η οποία είχε απασχολήσει σχεδόν όλες τις αστυνομικές υπηρεσίες του κόσμου. Το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται όταν συνελήφθη επ’ αυτοφώρω ένας εκ των κατηγορουμένων, μετά από πληροφορίες που είχαν φτάσει στις ελληνικές αρχές από την Interpol και τις γερμανικές αρχές σχετικά με τη μεθοδολογία και τη δράση της σπείρας.
Σύμφωνα με τη δικογραφία που είχε σχηματιστεί από τις ελληνικές αρχές, οι δράστες προτιμούσαν κυρίως καταστήματα επωνύμων ειδών στην Αθήνα, όπως τα Enny di Monaco, VARDAS, τα οπτικά Αράθυμος, αλλά και το κατάστημα πώλησης χαλιών της Δέσποινας Μοιραράκη, απ’ όπου αφαίρεσαν εμπόρευμα αξίας άνω των 250.000 ευρώ, σύμφωνα με την κατάθεση της παθούσας.
Μέθοδος «καρμπόν» σε όλες τις κλοπές
Η δράση τους ακολουθούσε συγκεκριμένο, επαναλαμβανόμενο πρότυπο. Ορισμένα μέλη εντόπιζαν και στοχοποιούσαν τα καταστήματα, άλλα αναλάμβαναν την αφαίρεση οχημάτων με τη χρήση αυτοσχέδιων κλειδιών-πασπαρτού, τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιούσαν για τη μεταφορά της λείας. Κάποιοι είχαν ρόλο οδηγών ή τσιλιαδόρων, εξασφαλίζοντας τη γρήγορη και ασφαλή διαφυγή της ομάδας.
Οι «Ροζ Πάνθηρες» προσέγγιζαν τα καταστήματα τις πρώτες πρωινές ώρες, σταθμεύοντας πλησίον των στόχων με ενοικιαζόμενα ή κλεμμένα αυτοκίνητα. Ένας ή δύο δράστες επιβιβάζονταν στα κλεμμένα οχήματα και, με αστραπιαία ταχύτητα, εμβόλιζαν τις βιτρίνες ή, με τη χρήση ιμάντων, σχοινιών και συρματόσχοινων που προσαρμόζονταν στους κοτσαδόρους, τραβούσαν και παραβίαζαν τα ρολά ασφαλείας.
Από τις παραβιασμένες πόρτες εισέρχονταν στα καταστήματα, άρπαζαν τη λεία και διέφευγαν είτε με τα ίδια οχήματα, τα οποία στη συνέχεια εγκατέλειπαν, είτε με μοτοσυκλέτες ή ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα.
«Πολιορκητικοί κριοί» και κορμοί δέντρων στα χέρια των δραστών
Κατά διαστήματα, τα μέλη της συμμορίας ταξίδευαν στο εξωτερικό είτε για να διαθέσουν τα κλοπιμαία, είτε για να συνεχίσουν τη δράση τους σε άλλες χώρες, είτε για να εφοδιαστούν με νέα πλαστά έγγραφα – διαβατήρια, ταυτότητες και άδειες οδήγησης – με διαφορετικά στοιχεία. Έτσι καθιστούσαν εξαιρετικά δύσκολο τον εντοπισμό και τη σύλληψή τους.
Από την Αθήνα στο Παρίσι – ο θρύλος συνεχίζεται
Η πρόσφατη κλοπή στο Λούβρο υπενθυμίζει ότι οι «Ροζ Πάνθηρες» παραμένουν ενεργοί ή, τουλάχιστον, ότι η «σχολή» τους εξακολουθεί να εμπνέει νέες γενιές επαγγελματιών του εγκλήματος. Οι διωκτικές αρχές σε όλη την Ευρώπη παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις, εξετάζοντας εάν πίσω από τη νέα αυτή υπόθεση βρίσκονται τα ίδια πρόσωπα που, πριν από χρόνια, είχαν απασχολήσει και την ελληνική Δικαιοσύνη.
Η υπόθεση των «Ροζ Πανθήρων» συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς για τον διεθνή οργανωμένο εγκληματικό κόσμο — μια ιστορία όπου η πολυτέλεια, η τόλμη και η παρανομία συναντώνται με κινηματογραφική ακρίβεια.
Ο γνωστός ποινικολόγος Σάκης Κεχαγιόγλου, που είχε αναλάβει την υπεράσπιση κατηγορουμένων στη λεγόμενη «ελληνική πτέρυγα» των Ροζ Πανθήρων, σχολιάζει:
«Η υπόθεση των Ροζ Πανθήρων έχει εξελιχθεί σε έναν παγκόσμιο θρύλο του οργανωμένου εγκλήματος. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 μέχρι σήμερα, η ονομασία αυτή έχει ταυτιστεί με κινηματογραφικές κλοπές, εντυπωσιακή μεθοδολογία και διεθνή συντονισμό — στοιχεία που ενισχύουν τον μύθο, όχι όμως πάντοτε και την αλήθεια.
Πίσω από τον θρύλο υπάρχουν πραγματικοί άνθρωποι, με δικαιώματα που πρέπει να προστατεύονται και με υποθέσεις που αξίζουν νηφάλια και αντικειμενική κρίση. Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργεί υπό την πίεση της δημοσιότητας ούτε να παρασύρεται από τον μύθο μιας πολυσυζητημένης συμμορίας. Κάθε κατηγορούμενος δικαιούται να κρίνεται με βάση τα πραγματικά περιστατικά της δικής του υπόθεσης και όχι με προκαταλήψεις ή επικοινωνιακές εντυπώσεις.
Από τις βιτρίνες της Αθήνας έως τις αίθουσες του Λούβρου, ο θρύλος των Ροζ Πανθήρων εξακολουθεί να προκαλεί δέος και ανησυχία στις διωκτικές αρχές όλου του κόσμου· όμως πίσω από τις κινηματογραφικές εικόνες και τις διεθνείς επιχειρήσεις, παραμένει μια σταθερή αλήθεια:
η Δικαιοσύνη οφείλει να απονέμεται μακριά από τον θόρυβο της δημοσιότητας, με νηφαλιότητα, σεβασμό στα δικαιώματα του κατηγορουμένου και πίστη στον θεσμικό της ρόλο.»
