26 Ιουλίου 1956
Ο Αιγύπτιος πρόεδρος Gamal Abdel Nasser ανακοινώνει την κρατικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ, που από την ολοκλήρωσή της, το 1869, βρισκόταν κυρίως υπό βρετανικό και γαλλικό έλεγχο. Στην απαγόρευση των ισραηλινών πλοίων από τη διώρυγα, το Ισραήλ απαντά με εισβολή στα τέλη του Οκτωβρίου, ενώ στα τέλη του Νοεμβρίου φθάνουν στην περιοχή βρετανικά και γαλλικά στρατεύματα που καταλαμβάνουν τη Διώρυγα.
Η λεγόμενη «κρίση του Σουέζ» ήταν εκείνη που εκτίναξε τον μύθο του Αριστοτέλη Ωνάση και μετέτρεψε τον Έλληνα πλοιοκτήτη στον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου. Ο ίδιος, άλλωστε, λέγεται ότι συνήθιζε να λέει τη φράση «οι κρίσεις γεννούν κροίσους».
Την εποχή εκείνη, ο Ωνάσης απειλούνταν με χρεοκοπία, καθώς έπειτα από μία συμφωνία που έκλεισε με τον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, η οποία του έδινε το αποκλειστικό δικαίωμα στη μεταφορά του πετρελαίου της χώρας, ανοίχτηκε υπερβολικά, αγοράζοντας μία σειρά από τάνκερ.
Όμως, η συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία δεν άρεσε καθόλου στους Αμερικανούς, με δεδομένο ότι οι δικές τους εταιρείες είχαν προηγουμένως τα δικαιώματα αυτά. Κατόπιν παρέμβασης της Ουάσιγκτον, το Ριάντ αναγκάστηκε να ακυρώσει τη συμφωνία, αφήνοντας τον Ωνάση με πολλά πλοία, να κάθονται άπραγα στην Ερυθρά Θάλασσα.
Βλέποντας ότι δεν μπορούσε να πληρώσει τα δάνεια που είχε πάρει για να τα αγοράσει, ο Ωνάσης σκέφτηκε να πουλήσει τα πλοία. Όμως η τύχη του άλλαξε όταν η Αίγυπτος έκλεισε τη Διώρυγα του Σουέζ.
Ένα από τα σημαντικότερα θαλάσσια περάσματα του παγκόσμιου εμπορίου παρέμεινε κλειστό για έξι μήνες. Τα πλοία έπρεπε να κάνουν τον κύκλο της Αφρικής, κάτι που σημαίνει ότι τα ταξίδια τους έπαιρναν πολύ περισσότερο χρόνο, με αποτέλεσμα τα πλοία να μην αρκούν για την κάλυψη της ζήτησης και τα ναύλα να εκτιναχθούν.
Καθώς η παγκόσμια αγορά ήταν αντιμέτωπη με ένα «έμφραγμα», ο Ωνάσης βρέθηκε με έναν μεγάλο αριθμό πλοίων να κάθονται ανεκμετάλλευτα στα λιμάνια, έτοιμα να καλύψουν τη ζήτηση. Ξαφνικά, ο Έλληνας επιχειρηματίας μπορούσε να ζητήσει όσα ήθελε για τα δρομολόγια αυτά.
Έτσι, ενώ ένα ταξίδι για τη μεταφορά πετρελαίου από τη Σαουδική Αραβία στην Ευρώπη κόστιζε περίπου 4 δολάρια ανά τόνο πριν από την κρίση του Σουέζ, πλέον, ο Ωνάσης ζητούσε πάνω από 60 δολάρια ανά τόνο.
Σε κάθε ταξίδι, λέγεται ότι έβγαζε κέρδος 2 εκατ. δολαρίων. Μέχρι να ανοίξει η διώρυγα ξανά, μετά από έξι μήνες, είχε βγάλει μια ολόκληρη περιουσία. Σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς, μόνο το 1957 έβγαλε 70 εκατ. δολάρια ή περίπου 750 εκατ. δολάρια σε σημερινά χρήματα.
Και αυτό, ενώ πριν από την κρίση του Σουέζ πνιγόταν στα χρέη.
