Περισσότερες ομάδες, περισσότεροι αγώνες, περισσότερα ντέρμπι, περισσότερα λεφτά. Με λίγα λόγια, το νέο Τσάμπιονς Λιγκ. Η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου ποδοσφαίρου εισέρχεται στη νέα εποχή στην 70η επέτειό της από την πρώτη σεζόν του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και την 33η από τη μετεξέλιξή του σε Τσάμπιονς Λιγκ.
Η μεγάλη αλλαγή έρχεται σε μία χρονική περίοδο όπου είχαν ενταθεί οι πιέσεις και η αμφισβήτηση για την κραταιότητα του ρόλου της UEFA στη διεξαγωγή της διοργάνωσης. Η Ευρωπαϊκή Σούπερ Λιγκ δεν είναι πλέον ένα σχέδιο επί χάρτου αλλά ένα εν εξελίξει πρότζεκτ που απειλεί ανοιχτά την κυρίαρχη θέση της UEFA αλλά και τη συμμετοχή των μικρομεσαίων συλλόγων.
Ο αντιπρόεδρος της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, Τζόρτζιο Μαρκέτι, πιο γνωστός στους φιλάθλους από τον ρόλο του στις κληρώσεις των Κυπέλλων Ευρώπης, τονίζει πως οι αλλαγές στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν έχουν καμία σχέση με τη Σούπερ Λιγκ.
Οι ημερομηνίες τον δικαιώνουν εν μέρει. Οι συζητήσεις του πρότζεκτ της μετεξέλιξης του Τσάμπιονς Λιγκ ξεκίνησαν το 2018 ενώ η ιδρυτική διακήρυξη της Σούπερ Λιγκ έγινε τον Απρίλιο του 2021.
Ωστόσο δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως η τελευταία επηρέασε ως έναν βαθμό το τελικό αποτέλεσμα των διεργασιών της UEFA. Οι εμπνευστές της Σούπερ Λιγκ ήθελαν περισσότερες ομάδες και παιχνίδια και το νέο Τσάμπιονς Λιγκ το κάνει πράξη. Στη φάση των ομίλων οι ομάδες αυξάνονται από 32 σε 36. Οι όμιλοι αντικαθίστανται από ένα ενιαίο πρωτάθλημα στο οποίο θα ακολουθείται το ελβετικό σύστημα. Κάθε ομάδα έχει κληρωθεί με οκτώ διαφορετικούς αντιπάλους, δύο από κάθε γκρουπ δυναμικότητας και θα δώσει τους μισούς αγώνες εντός και τους υπόλοιπους εκτός έδρας. Ο αριθμός των αγώνων αυξάνεται στους οκτώ φτάνοντας συνολικά τους 144 από τους 96 που ήταν μέχρι πέρυσι. Μέχρι τον τελικό ο αριθμός των αγώνων εκτοξεύεται από τους 125 στους 189.
Πολλά ντέρμπι
Η Σούπερ Λιγκ ήθελε περισσότερες αναμετρήσεις μεταξύ των ισχυρών και το νέο Τσάμπιονς Λιγκ επίσης το έκανε πράξη, αφού πλέον οι ισχυρές ομάδες χάνουν το πλεονέκτημα να μην έχουν αντιπάλους από το ίδιο γκρουπ δυναμικότητας. Ετσι έχουν προκύψει πολλά ντέρμπι που θα μπορούσαν να αποτελούν το ζευγάρι του τελικού. Μπαρτσελόνα – Μπάγερν, Μάντσεστερ Σίτι – Ιντερ, Λίβερπουλ – Ρεάλ Μαδρίτης, Μπάγερν – Παρί, Παρί – Μάντσεστερ Σίτι, Αρσεναλ – Παρί, Λίβερπουλ – Λεβερκούζεν, Ρεάλ – Ντόρτμουντ, Ρεάλ – Μίλαν.
Από τα πιο βασικά αιτήματα των εμπνευστών της Σούπερ Λιγκ ήταν η αύξηση των χρημάτων που θα βάζουν οι ομάδες στα ταμεία τους. Με το νέο Τσάμπιονς Λιγκ θα υπάρξει άμεση αύξηση 21% στα 2,470 δισ. ευρώ που αντιπροσωπεύει περίπου μισό δισ. ευρώ.
Για τη συμμετοχή τους τα κλαμπ θα λάβουν 670 εκατ. ευρώ (170 εκατ. περισσότερα), για τα αποτελέσματα 950 εκατ. ευρώ (αυξημένα κατά 350 εκατ.) και από το market pool και τη θέση τους στο ranking της UEFA επιπλέον 850 εκατ. ευρώ (50 εκατ. λιγότερα).
Κάθε ομάδα θα λάβει 18,6 εκατ. ως μπόνους συμμετοχής. Η νίκη πληρώνει 2,1 εκατ. (2,8 εκατ.) και η ισοπαλία 700.000 ευρώ (από 900.000). Ανάλογα με τη θέση που θα καταταγούν στη βαθμολογία οι ομάδες θα λάβουν επιπλέον χρήματα. Η «μετοχή» αντιστοιχεί σε 275.000 ευρώ. Η πρώτη στην κατάταξη θα λάβει 275.000Χ36 (9,9 εκατ.) και η τελευταία φυσικά 275.000 ευρώ.
Κάθε πρόκριση στα νοκάουτ («16», προημιτελικά, ημιτελικά, τελικός, νικητής) θα πληρώνει αντίστοιχα 11 εκατ., 12,5 εκατ., 15 εκατ., 18,5 εκατ. και 25 εκατ. ευρώ.
Εχει υπολογιστεί πως μόνο από τα μπόνους, χωρίς σ’ αυτά να περιλαμβάνονται τα έσοδα από τους κερδισμένους βαθμούς, μία ομάδα μπορεί να βάλει στα ταμεία της 85 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με τις θέσεις στο market pool, το ranking στην κλήρωση και στον δεκαετή κύκλο της UEFA τα περισσότερα χρήματα κατά την εκκίνηση της διοργάνωσης έχει εξασφαλίσει η Παρί, 63,351 εκατ. ευρώ. Ακολουθούν η Μάντσεστερ Σίτι με 63,762 εκατ. και η Μπάγερν με 61,583 εκατ. ευρώ. Τα λιγότερα χρήματα ως μπόνους εκκίνησης έχει εξασφαλίσει η Σλόβαν Μπρατισλάβας, 21,284 εκατ. ευρώ. Χωρίς φυσικά να περιλαμβάνονται και τα έσοδα από τα εισιτήρια.
Το «αγκάθι»
Εκεί που τα «χάλασαν» Σούπερ Λιγκ και Τσάμπιονς Λιγκ είναι ο τρόπος επιλογής των ομάδων. Η UEFA είναι πάντοτε υπέρ των ανοιχτών διοργανώσεων στις οποίες συμμετέχουν οι ομάδες βάσει αγωνιστικών κριτηρίων. Η βασική ιδέα της Σούπερ Λιγκ ήταν ακριβώς το αντίθετο, η κλειστή λίγκα. Βέβαια σήμερα έχει αλλάξει σχεδιασμό, αφού διαπίστωσε πως ο σύμμαχοί της δεν ήταν διατεθειμένοι να ακολουθήσουν το συγκεκριμένο μοντέλο που ουσιαστικά θα κατέστρεφε τις εθνικές διοργανώσεις.
Με το νέο Τσάμπιονς Λιγκ η πρόκριση στα νοκάουτ εξασφαλίζεται από τη θέση που θα κατακτήσει κάθε ομάδα στη βαθμολογία. Οι οκτώ πρώτες συνεχίζουν απευθείας στους «16», οι ομάδες από την 9η μέχρι την 24η θέση θα παίξουν αγώνες μπαράζ και οι υπόλοιπες 12 πηγαίνουν σπίτι τους.
Οι θέσεις στις οποίες θα πλασαριστούν οι ομάδες στην πρώτη φάση θα παίξουν καθοριστικό ρόλο και για τα ζευγαρώματα μέχρι τον τελικό, αφού ουσιαστικά θα ακολουθηθεί ένα σύστημα που θα προσομοιάζει με το ταμπλό στα μεγάλα τουρνουά τένις. Αν για παράδειγμα η Ρεάλ κατακτήσει την πρώτη θέση και η Μάντσεστερ Σίτι τη δεύτερη οι δύο ομάδες θα βρεθούν αντίπαλες μόνο στον τελικό.
Κερδισμένοι και χαμένοι
Το νέο σύστημα έχει βέβαια τα ελαττώματά του. Από τη στιγμή που δεν παίζουν όλοι με όλους προκύπτει μια αγωνιστική ανισορροπία που κάποιους τους ευνοεί και κάποιους άλλους τους επιβαρύνει από τη στιγμή που θα υπάρχει κοινή βαθμολογία.
Σύμφωνα λοιπόν με την Opta Analyst το πιο εύκολο πρόγραμμα το έχει η Σέλτικ με τον μέσο όρο δυναμικότητας των αντιπάλων της (Σλόβαν Μπρατισλάβας, Ντόρτμουντ, Αταλάντα, Λειψία, Μπριζ, Ντιναμό Ζάγκρεμπ, Γιουνγκ Μπόις, Αστον Βίλα) να βρίσκεται στο 87,7 (μέγιστο το 100). Ακολουθεί η Μπάγερν με 88, η Ντόρτμουντ με 88,4 και η Μπαρτσελόνα με 88,6. Το πιο δύσκολο πρόγραμμα το έχει η Παρί με τον μέσο όρο δυναμικότητας των αντιπάλων της να βρίσκεται στο 92,4. Και όχι άδικα αφού έχει κληρωθεί με τις Τζιρόνα, Αρσεναλ, Αϊντχόφεν, Ατλέτικο, Μπάγερν, Ζάλτσμπουργκ, Μάντσεστερ Σίτι και Στουτγάρδη.
