Στα τέλη Μαΐου 1951 ο Αλέξανδρος Παπάγος, μετά τη νίκη του στον εμφύλιο πόλεμο και τον τίτλο του Στρατάρχη που έλαβε, παραιτήθηκε από το στράτευμα επικαλούμενος προσβλητική συμπεριφορά προς το πρόσωπό του ανθρώπων της βασιλικής Αυλής.
Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 ο Παπάγος με τον «Συναγερμό» συγκέντρωσε ποσοστό 36,53%. Η κυβέρνηση Πλαστήρα η οποία σχηματίστηκε ήταν βραχύβια.
Η περιοδεία στην Πελοπόννησο
Το 1952, στο πλαίσιο της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, ο Παπάγος κάνει περιοδείες ανά τη χώρα και στο πλαίσιο της περιοδείας του στην Πελοπόννησο επισκέπτεται στις 19 Ιανουαρίου 1952 την Πάτρα, όπου σύμφωνα με το δημοσίευμα της 20ης Ιανουαρίου 1952 του «Νεολόγου», έγινε δεκτός από τους πατρινούς με ενθουσιώδη αποδοχή, παρά το γεγονός ότι το απόγευμα πού έφτασε στην πόλη έβρεχε καταρρακτωδώς.
Τον Αλέξανδρο Παπάγο συνοδεύουν οι Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Στέφανος Στεφανόπουλος και Σπύρος Μαρκεζίνης.
Να σημειωθεί ότι εξαιτίας της ακυβερνησίας και της συχνής εναλλαγής κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια, ακόμα και εφημερίδες του φιλελεύθερου κεντρώου χώρου υποστήριξαν τον Παπάγο, ενώ εναντίον της καθόδου του Παπάγου στη πολιτική ήταν η βασιλική οικογένεια των Γκλύξμπουργκ.
Οι Αχαιοί του φιλούν ακόμη και το παλτό!
Ο Στρατάρχης Παπάγος, έρχεται στην Αχαΐα από την Ηλεία όπου έχει περιοδεύσει νωρίτερα. Σύμφωνα με τις περιγραφές της εφημερίδας, η υποδοχή που επιφυλάσσουν οι Αχαιοί στον Παπάγο είναι ενθουσιώδης, παρά το γεγονός ότι έβρεχε διαρκώς. Όπως αναφέρει ο «Νεολόγος»: «Παρά την συνεχή και καθόλη την ημέρα και ιδίως το απόγευμα πίπτουσα ραγδαία βροχήν, η υποδοχή του Στρατάρχου Παπάγου και των επιτελών του εις τον νομόν Αχαΐας υπήρξε, όχι απλώς ενθουσιώδης, υπήρξε κυρίως η πλέον στερεά και η πλέον αδιαμφισβήτητον εκδηλώσις πίστεως ενός λαού προς τον εθνικόν ηγέτη ο οποίος ενσαρκώνει τας ελπίδας του για το μέλλον.
Μόνον ούτω η μπορεί να εξηγηθεί το φαινόμενο των ανθρώπων που υφίσταντο επί ώρας υπό βροχήνεις στο ύπαιθρο καθόλη τη διαδρομή μέχρι Πατρών, εις πείσμα και αυτών των στοιχείων της φύσεως, δια να δουν και να επεφημήσουν τον Αλέξανδρον Παπάγον, να μεταδώσουν εις αυτόν των παλμών της ψυχής των και να αντλήσουν αυτοπεποίθηση από εκείνον που γνωρίζει να οδηγεί εις την νίκην.
Καμπάνες εκκλησιών εκρούωντο χαρμόσυνως, ιαχαί: «όλοι μαζί σου», «σώσε την Ελλάδα», εδόνουν την ατμόσφαιραν, η κραυγή «έρχεται» ήτο ο ηλεκτρικός σπινθήρ που ηλεκτρίζε τα πλήθη που είχον αφίσει την σκαπάνη του μόχθου και είχον κατακλύσειτη δημόσια οδών Πύργου – Πατρών. […] νέοι, γέροντες με κατάλευκον την κεφαλήν και ρόζους εις τα χέρια, γυναίκες, παιδιά. Ένας συναγερμός χωρίς προηγούμενον, εις την κυριολεξία.
[…] Εις εκάστιν πόλιν, κάθε κωμόπολιν, κάθε χωρίον, αλλά και ανά 100 μέτρατης διαδρομής αυτής ακόμη, ένας κόσμος ήθελετ ον ηγέτην δικον του, διότι τον πιστεύει δικό του. Άλλοι εζητωκραύγαζαν, άλλοι επεχείρουν,να σηκώσουνκαι το αυτοκίνητο ακόμηεις χείρας, άλλοι εφιλούσαν τα χέρια του Στρατάρχου, άλλοι και το παλτό του ακόμη.»
Η είσοδος στην Αχαΐα
Η υποδοχή του Παπάγου στην Αχαΐα γίνεται από τους βουλευτές του «Συναγερμού» και πλήθος κόσμου στο χωριό Λάππα. Σε κάθε χωριό ο Παπάγος γίνεται δεκτός με εκδηλώσεις λατρείας προς το πρόσωπό του. Όπως αναφέρει ο «Νεολόγος» της 20ης Ιανουαρίου 1952:
«Εις την κοινότητα Σαγεΐκων ανέμενεν τον κ. Παπάγον επιβλητική συγκέντρωσις των κατοίκων όλης της γύρω περιοχής, οι οποίοι είχον φθάση με κάθε μεταφορικόν μέσον και παίζη ακόμη, ηνάγκασαν δε τον Στατάρχην να κατέλθη το αυτοκίνητό του και να τους ομιλήσει δι΄ολίγον.
Εις στην Κάτω Αχαΐα ένας πραγματικός συναγερμός των κατοίκων, έδιδε το μέτρον του συναγερμού των ψυχών του λαού του νομού μας και της αποφάσεώς του να βαδίση παρά το πλευρόν του Στρατάρχου δια μίαν ακόμη φοράν προς την νίκην, δια τη σωτηρίαν της Ελλάδας. […]
Εις στα Βραχναίικα νέα επιβλητική συγκέντρωσις ανέμενεν, έχουσα φράξει την οδόν και με ένα παραλήρημα ηξίωσεν από το Στρατάρχην να κατέλθη του αυτοκινήτου του με έκδηλον την συγκίνησιν».
Η άφιξη του Παπάγου στην Πάτρα
Ο Παπάγος φτάνει στην Πάτρα το απόγευμα και, παρά τη βροχή, οι Πατρινοί βγαίνουν στους δρόμους για να τον προϋπαντήσουν. Όπως αναφέρει ο «Νεολόγος»:
«Η άφιξις του Στρατάρχου Παπάγου την 7.30΄ εσπερινήν, συνηγείρε, κυριολεκτικώς, την πόλιν. Ο ενθουσιασμός του πατραϊκού λαού υπήρξε καταφανής από της πρώτης στιγμής, ότε η συνοδεία εισήρχετο εις την οδό Αγίου Ανδρέου, παρά τον ναό του Πολιούχου πυκνά πλήθη, παρά την συνεχώς πίπτουσαν ραγδαίαν βροχήν, είχουν κατακλύσει κάτωθι υπόστεγων ή ομβρελλών (σ.σ. ομπρελών) ή και τελείως ακάλυπτατα πεζοδρόμια των οδώνΑγίου Ανδρέου και Μαιζώνος, την περιμετρικήν της πλατείας Γεωργίου και την οδόν Αγίου Νικολάου, οπόθεν ο Στρατάρχης και η συνοδεία του υπό πραγματικήν φρενίτιδα ενθουσιασμού, κατηυθύνθη εις το ξενοδοχείον «Σεσίλ», όπου και κατέλυσε.
[…] Μετά ολίγο χρόνονανάπαυσιν, ο κ. Παπάγος, εξήλθε του ξενοδοχείου εν μέσω επευφημιών και κατηυθύνθη εις το Δημοτικόν Θέατρον, από του εξώστου του οποίου επρόκειτο να εκφωνήση τον μετά τόσης ανυπομονησίας αναμενόμενο λόγο.
Εν τω μεταξύ και πάρα την επίμονως συνεχιζόμενην βροχήν, τα πλήθη προσήρχοντο συνεχώς και ελάμβανον θέσιν εις την πλατεία, προστατευόμενα υπό τα ομβρέλλας των.
[…] Ο ενθουσιασμός εξεδηλώθη εντονότερος όταν ο Στρατάρχης ενεφανίσθη κατερχόμενος του αυτοκινήτου, η ατμόσφαιρα εξέσπασαν ως καταιγίς, αναδίδουσα όλον το βάθος των αισθημάτων του πλήθους υπέρ του ηγέτου του. Ο Στρατάρχης Παπάγος ανήλθε την κλίμακα βραδέως, χαιρετώντα πλήθη, από του εξώστου του Δημοτικού Θεάτρου, διακοπτόμενος συνεχώς υπό του ενθουσιώντος πλήθους, εξεφώνησε τον βαρυσήμαντο λόγον.»
