Σε μια νέα πραγματικότητα οδηγούνται οι διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες. Ανώτατα διπλωματικά κλιμάκια από τις ΗΠΑ και την Κίνα τα οποία συναντήθηκαν στην πρόσφατη Σύνοδο Ασφαλείας στο Μόναχο, τόνισαν πως καμία από τις δύο υπερδυνάμεις δεν αναζητά τη δημιουργία ενός νέου ψυχρού πολέμου. Παρά τις διαβεβαιώσεις τους, όμως, οι «παγερές» γεωπολιτικές σχέσεις τους έχουν ήδη αρχίσει να επηρεάζουν την παγκόσμια κοινότητα.
Η συνάντηση κορυφής αυτή του Μονάχου αποτελεί, σύμφωνα με το zerohedge, μία ευκαιρία για την «σφυγμομέτρηση του γεωπολιτικού παλμού». Το φετινό αποτέλεσμα της συνάντησης, όμως, δεν προκαλεί αισιοδοξία. Αν και η Δύση απέδειξε πως είναι πιο ενωμένη απ’ ό,τι ήταν τα προηγούμενα χρόνια, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την Ουκρανία, φαίνεται πως δεν καταλαβαίνει τις ανάγκες του υπόλοιπου κόσμου ενώ δεν συνειδητοποιεί πως η ζημιά που προκλήθηκε από τονπόλεμο στην Ουκρανία είναι ανεπανόρθωτη.
Το Πεκίνο, από την πλευρά του, υποστηρίζει πως η Δύση παραπαίει, κάτι το οποίο θεωρεί και ως ευκαιρία για την ενίσχυση της δικής της γεωπολιτικής ισχύος.
Ο Κινέζος ανώτατος διπλωμάτης Γουάνγκ Γι τόνισε πως η Κίνα ενδέχεται να προτείνει τη δική της ειρηνευτική λύση στον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ κατηγόρησε τις ΗΠΑ πως τροφοδοτούν τις φλόγες της σύγκρουσης. Από την πλευρά του, ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, υποστήριξε πως η Κίνα ενδέχεται να είναι έτοιμη να παρέχει οπλισμό στη Ρωσία, κάτι το οποίο θα εντείνει τη σινορωσική συμμαχία. Σημειωτέον πως, αν και το Πεκίνο έχει αγνοήσει τις κατηγορίες, δεν τις έχει αρνηθεί.
Όσο για τον Ουκρανό Πρόεδρο, Βολοντιμίρ Ζελένσκι, τόνισε πως η παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού από την Κίνα στη Ρωσία είναι πιθανό πως θα προκαλέσει ένα «νέο παγκόσμιο πόλεμο».
Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, δεν έχουν διπλωματικούς μοχλούς πίεσης προς την Κίνα, ενώ οι μελλοντικές κινήσεις του Πεκίνου όσον αφορά τη σινορωσική συμμαχία δεν είναι ακόμα ξεκάθαρες.
Από την άλλη, οι Αμερικανοί προσεγγίζουν την ιδέα μίας ειρηνευτικής πρότασης της Κίνας με αμφιβολία αφού, όπως τονίζουν, η χώρα θέλει να προωθήσει το αφήγημα πως η Δύση είναι πολεμοχαρής, προσελκύοντας τις χώρες του παγκόσμιου Νότου.
Η υπερδύναμη Κίνα
Τις τελευταίες δεκαετίες η Κίνα έχει μετατραπεί σε παγκόσμια υπερδύναμη και δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου. Η άνοδός της αυτή έχει αποτελέσει το επίκεντρο πολλών αναλύσεων ενώ βασίστηκε σε πολλούς παράγοντες.
Ο πρώτος εξ αυτών είναι η οικονομική πολιτική της χώρας. Από τη δεκαετία του ‘70, η Κίνα έχει αναδιοργανώσει και εκσυγχρονίσει την ανταγωνιστικότητα αλλά και την οικονομία της, προσελκύοντας πακτωλό ξένων επενδύσεων, ιδιωτικοποιώντας πλήθος δημοσίων εταιρειών και μεταρρυθμίζοντας τις αγορές της.
Μία από τις κυριότερες προσπάθειές της ήταν η δημιουργία του «One Belt, One Road Initiative» το οποίο διευκολύνει το εμπόριο μεταξύ της Κίνας και πληθώρας ξένων χωρών. Η πρωτοβουλία αυτή έχει συνοδευτεί από μεγάλο αριθμό κατασκευής νέων υποδομών όπως λιμάνια, σιδηροδρομικές συνδέσεις και λεωφόρους σε πολλές χώρες ανά τον πλανήτη.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι η τεχνολογική εξέλιξη της Κίνας, η οποία θεωρείται, πια, πρωτοπόρος σε τομείς όπως τις τηλεπικοινωνίες, την τεχνητή νοημοσύνη και τη ρομποτική, ενώ επενδύει αδρά και στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ο τρίτος και τελευταίος παράγοντας σύμφωνα με τον αναλυτή Ντάνιελ Χολ του πρακτορείου BBN Times, είναι ο εκσυγχρονισμός των στρατιωτικών δυνάμεων και του οπλισμού της χώρας. Η Κίνα έχει, παράλληλα, αυξήσει την παρουσία της στη Νότια Σινική Θάλασσα, ενώ έχει επενδύσει και στη λεγόμενη και «soft power», δη την πολιτιστική διπλωματία η οποία αυξάνει την επιρροή της στο παγκόσμιο στερέωμα.
Η οικονομία
Σύμφωνα με το Centre for Economics and Business Research (CEBR), το κινεζικό ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 5,7% ετησίως μέχρι και το 2025, με περαιτέρω αύξηση της τάξης του 4,7% από το 2026 και ύστερα. Η έρευνα του CEBR, με την οποία συμπλέουν και τα ευρήματα παρόμοιας έκθεσης της Euler Hermes, υποδεικνύει πως η κινεζική οικονομία θα ξεπεράσει την αμερικανική μέχρι το 2030.
Σημειωτέον πως η κινεζική οικονομία είχε μέγεθος $15,92 τρισ. το 2020, ενώ η αντίστοιχη αμερικανική κυμάνθηκε στα $23 τρισ.
Δεδομένου του ελέγχου που ασκεί το Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας στις ιδιωτικές κινεζικές επιχειρήσεις αλλά και τον εγχώριο τραπεζικό τομέα, η Κίνα έχει την ευκαιρία να προσηλωθεί σε συγκεκριμένα σημεία της οικονομίας της πολύ περισσότερο από τις αντίστοιχες δυτικές οικονομίες οι οποίες διέπονται από τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς.
Παράλληλα, οι κινεζικές αρχές, σε μια προσπάθεια απαγκίστρωσης της χώρας από τη «Δυτική» τεχνολογία έχουν αυξήσει τις επενδύσεις στον τομέα.
Σύμφωνα με τον Ζένον Καπρόν, ιδρυτή και επικεφαλής της εταιρείας ερευνών Kapronasia, «εάν η χώρα καταφέρει και ανεξαρτητοποιηθεί τεχνολογικά και καταφέρει να εξάγει τεχνολογία και υπηρεσίες οι οποίες βασίζονται σε αυτή, η οικονομία της θα δεχτεί τεράστια ώθηση, όπως ακριβώς είχε γίνει και με τις ΗΠΑ».
Ο κινητήριος μοχλός πίσω από την ανάπτυξη αυτή είναι οι αυξημένες δαπάνες των Κινέζων καταναλωτών, κάτι το οποίο φάνηκε ξεκάθαρα μετά από την πρόσφατη άρση των lockdowns στη χώρα και το «άνοιγμα» της οικονομίας. Παράλληλα, η κινεζική κυβέρνηση αποσκοπεί στη δημιουργία 11 εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας σε αστικά κέντρα, ενώ σκοπεύει να ενισχύσει τις επενδύσεις της τόσο στην εγχώρια αγορά όσο και στις αγορές του εξωτερικού.
Τέλος, εάν η χώρα καταφέρει και αρπάξει τα «σκήπτρα» των ΗΠΑ θα μπορέσει να προωθήσει περαιτέρω την πρωτοβουλία «One Belt, One Road», ασκώντας μεγαλύτερη γεωπολιτική και οικονομική επιρροή στην Ασία, την Ευρώπη και την Αφρική την οποία θα χρησιμοποιήσει για την αντιστάθμιση της αντίστοιχης αμερικανικής.
