Τον Φεβρουάριο του 1822 οι Έλληνες επαναστάτες υπό τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη πολιορκούσαν την Πάτρα.
Μέσα στο κάστρο της πόλης ήταν οχυρωμένοι χιλιάδες Τούρκοι, με τους μόλις 600 Έλληνες να έχουν δημιουργήσει έναν ασφυκτικό κλοιό.
Ο Τούρκος αντιναύαρχος Καρά Πεπέ Αλή μαζί με τον Αιγύπτιο υποναύαρχο Ισμαήλ Γιβραλτάρ ηγούνταν του τουρκικού στόλου που βγήκε από τον Ελλήσποντο και κατευθύνονταν προς την Πάτρα, προκειμένου να εφοδιάσουν τους πολιορκημένους.
Ωστόσο, οι Έλληνες θαλασσομάχοι βρέθηκαν στο κατόπι τους με σκοπό να ανακόψουν την πορεία τους και να τους εμποδίσουν να πλησιάσουν την Πάτρα.
Ο Νικολής Αποστόλης, ο Ανδρέας Μιαούλης και ο Γκίκας Τσούπας με έναν στόλο 63 πλοίων τον θρυλικό «Τρινήσιο» από τα Ψαρά, την Ύδρα και τις Σπέτσες, βρέθηκαν στο κατόπι τους.
Ακολούθησε μια σφοδρή κακοκαιρία που οδήγησε τον τουρκικό στόλο στο λιμάνι της Πάτρας, όπου αποβιβάστηκαν 4.000 Τούρκοι. Τότε, ο Ανδρέας Μιαούλης έδωσε εντολή στα ελληνικά πλοία για επίθεση κατά παράταξη.
Ήταν η πρώτη φορά που ο ελληνικός στόλος έκανε επίθεση κατά μέτωπο, δίχως να γίνει χρήση πυρπολικών. Εν μέσω τρομερής θαλασσοταραχής τα ελληνικά πλοία άρχισαν να κανονιοβολούν τον εχθρό.
Η ναυμαχία της Πάτρας διήρκεσε πέντε ώρες και προκάλεσε απώλειες στους Τούρκους.
Μια φρεγάτα καταστράφηκε ολοσχερώς και τα πλοία τους υπέστησαν ζημιές. Αμέσως μετά οι Τούρκοι αναχώρησαν από την Πάτρα και κατευθύνθηκαν στη Ζάκυνθο. Οι Έλληνες τους πήραν στο κυνήγι και επιχείρησαν να επιτεθούν ξανά, ωστόσο οι Άγγλοι τους εμπόδισαν με πρόφαση την ουδετερότητα του νησιού.
Η ναυμαχία της Πάτρας ήταν μια από τις μεγάλες νίκες των Ελλήνων στη θάλασσα που αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων επαναστατών.
Σημειώνεται ότι η νίκη στη ναυμαχία οφειλόταν στον πολυμήχανο Ανδρέα Μιαούλη, ο οποίος μετά από εκείνη την επιτυχία αναγνωρίστηκε από όλους ως αρχηγός του ελληνικού στόλου.
