Του Σπύρου Ν. Σκιαδαρέση Θεολόγου M.A.Th. Περιφερειακού Συμβούλου Αχαΐας
Από την πρώτη στιγμή που άρχισα να καταλαβαίνω το τι συμβαίνει γύρω μου, από τα παιδικά μου χρόνια, έως και σήμερα, λίγα χρόνια πριν συμπληρώσω μισό αιώνα ζωής, μετά από κάθε δυσάρεστο γεγονός εντός της πατρίδας μου, αλλά και εκτός αυτής, το μόνο που άκουγα, ακούω και μάλλον θα ακούω, είναι ευχές!
Η γενιά μου θα μπορούσα να πω ότι τα έχει ζήσει όλα! Ευχάριστα αλλά και δυσάρεστα γεγονότα! Εγχώρια και παγκόσμια! Τα δυσάρεστα όμως είναι εκείνα που μας πληγώνουν και μένουν στη μνήμη μας. Τι να θυμηθώ; Ενδεικτικά: Τσέρνομπιλ, πόλεμος του Κόλπου, πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, Δίδυμοι πύργοι, επιθέσεις αυτοκτονίας και άλλα πολλά, τα οποία εάν αναλυτικά τα καταγράψουμε, ίσως να χρειάζεται ένα ολόκληρο φύλλο εφημερίδας.
Τις τελευταίες δύο ημέρες η χώρα μας και ο κόσμος όλος θα τολμούσα να πω, είναι συγκλονισμένος από το τραγικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, όπου επισήμως έχασαν την ζωή τους 79 ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ μας. 79 ΑΔΕΛΦΟΙ μας! Τονίζω τις λέξεις αυτές: «συνάνθρωποι» και «αδελφοί» μας, γιατί δυστυχώς, ακόμα και σήμερα υπάρχουν ορισμένοι οι οποίοι τις αγνοούν! Τις αγνοούν είτε γιατί δεν τις εννοούν, είτε δυστυχώς επειδή στον βωμό του προσωπικού τους οφέλους, τεχνηέντως τις αποσιωπούν.
Το μεταναστευτικό είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα παγκοσμίως. Ενώ στην παγκοσμιοποιημένη ανθρωπότητα όλα «λύνονται», με τα κράτη να επικοινωνούν και να εναρμονίζονται σε χρόνους τάχιστους (βλέπε πρόσφατη πανδημία), δυστυχώς στο θέμα αυτό υστερούμε οι πάντες!
Αλήθεια το τραγικό ναυάγιο της Πύλου είναι το μοναδικό;
Πόσα ναυάγια καθημερινά με μετανάστες έχουμε στη Μεσόγειο και το Αιγαίο;
Πόσους μικρούς «Αϊλάν», «Χασάν» ή «Αϊσά» έχουμε θρηνήσει και πόσους ακόμα – το απεύχομαι – θα θρηνήσουμε;
Δεν μπορώ να «χωνέψω» ως απλός σκεπτόμενος άνθρωπος ότι ένα σαπιοψαροκάϊκο έπλεε πέντε ολόκληρες ημέρες στην Μεσόγειο και κανένα sonar δεν το εντόπισε! Δεν μπορώ να «χωνέψω» τί είδους ναυτικές οδηγίες και πρωτόκολλα έχουν όλες οι ναυτικές υπηρεσίες διεθνώς! Για ποιο; Για το εξόφθαλμο; Το λιμενικό σταματάει για έλεγχο τους πάντες. Πολυτελείς θαλαμηγούς κ.ά. Ένα σαπιοκάραβο δεν μπορεί να σταματήσει; Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι να το σταματήσει μεσοπέλαγα. Το ζητούμενο είναι να μην ξεκινήσει ποτέ! Αλήθεια, από όποιο σημείο έγινε ο απόπλους του πλοιαρίου, δεν έγινε αντιληπτό; Μάλλον δεν έγινε… Και δεν έγινε γιατί «είναι πολλά τα λεφτά…». Διάβασα ότι από το συγκεκριμένο «φορτίο» (έτσι ονομάζουν τις ανθρώπινες ψυχές οι διακινητές) το οικονομικό όφελος θα ήταν περίπου 4,5 εκ. ευρώ!
Επομένως εδώ μιλάμε για μια οργανωμένη κατάσταση! Το τελευταίο 24ωρο βγήκαν στο φως της δημοσιότητας ηχογραφημένες συνομιλίες ακτιβιστών με μετανάστες που επέβαιναν στο πλοιάριο. Θα ήθελα ταπεινά να ρωτήσω: πώς αισθάνονται τώρα μετά την τραγική κατάληξη του δρομολογίου «σωτηρίας»;
Κλείνοντας θα ήθελα να εξωτερικεύσω μια προσωπική μου διαπίστωση, η οποία καταδεικνύει ακόμα και μέσα σε αυτή την τραγικότητα άλλες ριζωμένες απάνθρωπες καταστάσεις και σημάνσεις έλλειψης σεβασμού στον άνθρωπο: Στα αμπάρια ήταν κλειδωμένες γυναίκες και παιδιά. «Ων ουκ έστιν αριθμός». Αλήθεια, ακόμα και στο ταξίδι της ελπίδας γίνονται διακρίσεις; Στα αμπάρια οι γυναίκες και τα παιδιά. Στην πρώτη δυσκολία (βύθιση), οι πρώτοι που θα χαθούν…
Δυστυχώς η βεβυθισμένη ανθρωπιά της ανθρωπότητας επιπλέει…
Αιωνία τους η μνήμη!
