Έρχονται μερικές στιγμές στη ζωή σου, πάρα πολύ λίγες, σπάνιες, όπως όταν μπαίνεις στο πανεπιστήμιο ή όταν γεννιέται το παιδί σου ή όπως, όταν βγήκα πρώτη φορά βουλευτής, που τα συναισθήματα που σε πλημμυρίζουν απότομα είναι τόσο καινούργια και τόσο έντονα που οι λέξεις χάνουν το νόημά τους, κι εσύ, χάνεις τις λέξεις. Που μόνο μπορείς να νιώσεις. Που, μπορεί έξω να φαίνεται ότι μιλάς , αλλά μέσα σου έχεις μείνει άφωνος. Χωρίς λόγια. Φως, χαμόγελο, ενέργεια… Αυτά τα δώδεκα λεπτά που χρειάστηκαν για να φτάσω στο βήμα.
Μία τέτοια στιγμή.
Δεν θα την ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.
Ευχαριστώ για τη μαγεία. Δε βγαίνει σε φωτογραφίες.
