Το συμπέρασμα της ιατροδικαστικής έκθεσης της κυρίας Ασπασίας Δεληλίγκα, που μπήκε στον φάκελο της υπόθεσης στις 5/9/2024, δέκα μήνες μετά τον θάνατο του Νίκου Γκάτση, έχει ως εξής: «Από τα παραπάνω προκύπτει ότι το πτώμα του Γκάτση Νικολάου του Αριστείδη, ετών 26, φέρει τις ανωτέρω κακώσεις στο πλαίσιο χειρουργικής επέμβασης αντιμετώπισης καρκίνου του θυρεοειδούς. Ο θάνατος οφείλεται σε αιμάτωμα τραχηλικής χώρας, συνεπεία ρήξεως και αιμορραγίας αγγείων της περιοχής».
Στο ίδιο συμπέρασμα είχε ουσιαστικά καταλήξει στην έκθεσή του και ο ιατροδικαστής-τεχνικός σύμβουλος της οικογένειας Δημήτρης Γαλεντέρης, που είχε διαπιστώσει ότι ο θάνατος του Νίκου Γκάτση είχε επέλθει από εσωτερική αιμορραγία. Ειδικότερα, είχε διαπιστωθεί ότι μία φλέβα ήταν διπλοραμμένη, ενώ είχε κοπεί και αρτηρία, η οποία δεν ήταν καν ραμμένη.
Η αποκάλυψη
Η υπόθεση, την οποία είχε φέρει στο φως το «ΘΕΜΑ» τον περασμένο Μάρτιο, έχει πλέον διαβιβαστεί στη στρατιωτική Δικαιοσύνη, λαμβάνονται συμπληρωματικές καταθέσεις και στο επόμενο στάδιο αναμένεται να ασκηθούν ποινικές διώξεις.
Η αντίστροφη μέτρηση για τη ζωή του Νίκου Γκάτση ξεκίνησε στις 22 Οκτωβρίου πέρυσι. Ο νεαρός είχε πάρει το πτυχίο του από το Τμήμα Μηχανικών Σχεδιασμού Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στη Σύρο, είχε αρχίσει να εργάζεται και σκεφτόταν μαζί με την κοπέλα του να φύγουν για μεταπτυχιακά στο εξωτερικό. Για εκείνον υπήρχε η υποχρέωση του στρατού και έτσι κατατάχθηκε για να λήξει η εκκρεμότητα και να πάει παρακάτω. Στις 22 Οκτωβρίου ο πατέρας του Αρης Γκάτσης ενημερώθηκε από τη μονάδα όπου υπηρετούσε στα Τρίκαλα ότι ο γιος του είχε διακομιστεί στο 404 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Λάρισας και από εκεί είχε παραπεμφθεί στο 424 της Θεσσαλονίκης για εξετάσεις.
Του μίλησαν για πρόβλημα στον λαιμό και σε λεμφαδένες, ενώ ακολούθως ενημερώθηκε ότι ίσως χρειαζόταν επέμβαση για την αφαίρεση του θυρεοειδούς. Εντέλει, όπως είπε στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Γκάτσης, διαπιστώθηκε ότι ήταν καρκίνος του θυρεοειδούς και στις 31 Οκτωβρίου εισήχθη εκ νέου στο 424 με προγραμματισμένο χειρουργείο για τις 3 Νοεμβρίου, προκειμένου να αφαιρεθεί ο θυρεοειδής και να καθαριστούν οι λεμφαδένες.
Ολοι τον καθησύχαζαν ότι τα πράγματα θα πήγαιναν καλά. «Η μονάδα είναι οργανωμένη, δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα-», του είχε πει ο διευθυντής της μονάδας. Πράγματι, ενημερώθηκε ότι η επέμβαση εξελίχθηκε καλά και στις 13.30 της 3ης Νοεμβρίου, ο Νίκος Γκάτσης βγήκε από την ανάνηψη. Οδηγήθηκε σε απλό θάλαμο και ο πατέρας του τον άκουσε να παραπονείται στη νοσηλεύτρια ότι είχε δύσπνοια. «Αυτή δεν έδωσε σημασία και του είπε ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Επειτα από τρεις ώρες, το παιδί κατέληξε. Οταν ειδοποίησαν τον χειρουργό, που είχε φύγει από το νοσοκομείο προτού καν ανανήψει ο γιος μου, ήταν ήδη αργά».
Η οικογένεια του Νίκου δεν έχει πάρει απαντήσεις και χρειάστηκε να περάσουν δέκα μήνες για να ολοκληρωθεί η ιατροδικαστική έκθεση, αφού ναι μεν είχε γίνει η νεκροτομή, παρουσία και του τεχνικού συμβούλου της οικογένειας και συμβούλου που είχαν ορίσει οι γιατροί, όμως εκκρεμούσαν οι απαντήσεις για τις ιστολογικές εξετάσεις που είχαν παραγγελθεί και ήταν απαραίτητες για να υποβληθεί η έκθεση από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία της Θεσσαλονίκης.
Κι αυτό γιατί η υπηρεσία δεν είχε σύμβαση με εργαστήρια που κάνουν τέτοιες εξετάσεις κι έτσι τα δείγματα από το σώμα του Νίκου Γκάτση παρέμεναν επί μήνες στο ψυγείο, μαζί με αναρίθμητα άλλα.
Ο πατέρας
Παράλληλα, πρότεινε μάρτυρες, ενώ κατήγγειλε ότι την κρίσιμη ώρα που το παιδί του βρισκόταν μεταξύ ζωής και θανάτου στο νοσοκομείο δεν υπήρχε προσωπικό, π.χ., στο τμήμα των ανακοπών. «Οπως πληροφορήθηκα», λέει στο «ΘΕΜΑ», «γίνονταν επανειλημμένες κλήσεις στο συγκριμένο τμήμα, χωρίς αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των λαθών και των παραλείψεων ήταν να πεθάνει το παιδί μου», λέει ο κ. Γκάτσης.
Σύμφωνα με την οικογένεια, η ΣΜΥ Τρικάλων, όπου υπηρετούσε ο Νίκος Γκάτσης, είχε αναλάβει τη διενέργεια ΕΔΕ, που έως τώρα δεν ήταν ανακοινώσιμη, με δεδομένο ότι δεν είχε ληφθεί η επίσημη ιατροδικαστική έκθεση του Δημοσίου, ενώ στο νοσοκομείο, όπως έχει καταγγείλει ο πατέρας στο «ΘΕΜΑ», είχε γίνει προσπάθεια, διά της πειθούς, να αποποιηθεί ο πατέρας το δικαίωμά του να γίνει νεκροψία-νεκροτομή, με δεδομένο ότι θα μπορούσε να εκδοθεί πιστοποιητικό θανάτου, αφού το μοιραίο είχε συμβεί εντός του νοσοκομείου. Με τον τρόπο αυτό, σύμφωνα με την οικογένεια, έγινε προσπάθεια συγκάλυψης, αλλά ευτυχώς ο πατέρας δεν υπέγραψε το έγγραφο.
