Καλάβρυτα 1943 ★★
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΡΑΜΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Νικόλας ∆ηµητρόπουλος
Ερμηνείες: Μαξ φον Σίντοφ, Αστριντ Ρους, ∆ανάη Σκιάδη
Εχοντας προκαλέσει αρκετό θόρυβο ακόμα και πριν από την κυκλοφορία του, το φιλμ του Νικόλα Δημητρόπουλου ασχολείται με το (προφανώς) ευαίσθητο θέμα της σφαγής των Καλαβρύτων. Σύμφωνα με την πλοκή, ογδόντα χρόνια μετά τη ναζιστική Κατοχή, η Ελλάδα αξιώνει ακόμα τις πολεμικές αποζημιώσεις και, κατά τα φαινόμενα, βρίσκεται κοντά στο να τις πετύχει.
Η γερμανική κυβέρνηση από την πλευρά της αναθέτει, μεταξύ άλλων, την υπόθεση σε μια δυναμική δικηγόρο (Αστριντ Ρους), η οποία ταξιδεύει στη χώρα μας προκειμένου να εξετάσει από πρώτο χέρι τα στοιχεία. Εκεί θα συναντήσει τον Νικόλα Ανδρέου (Μαξ φον Σίντοφ), έναν ηλικιωμένο επιζώντα της σφαγής, ο οποίος την πηγαίνει μια τρομακτική όσο και συγκινητική νοερή βόλτα πίσω στο 1943.
Αν υπήρχε οποιαδήποτε αμφιβολία για τη μυθοπλαστική φύση του σεναρίου του Δημήτρη Κατσαντώνη, αυτή εξαφανίζεται και μόνο με την υποψία ότι η Γερμανία του 2021 θα πλήρωνε ποτέ 160 δισ.(!) ευρώ πολεμικών αποζημιώσεων στην Ελλάδα. Από εκεί και έπειτα το συγκεκριμένο εύρημα χρησιμοποιείται προκειμένου το σήμερα να συνδεθεί με την εποχή της Κατοχής, εκεί όπου βλέπουμε τον μικρό Νικόλα να αντιλαμβάνεται με τον δικό του παιδικό τρόπο όσα συμβαίνουν στην οικογένεια και στο χωριό του με την άφιξη των κατακτητών.
Ο αντιστασιακός πατέρας του αναγκάζεται να φιλοξενήσει στο σπίτι του τον Γερμανό επικεφαλής της φρουράς των Καλαβρύτων, ο οποίος μάλιστα είναι πολύ ευγενικός με τον μικρό, πριν τον στείλει μαζί με τη μητέρα του να καεί στο σχολείο, ενώ την ίδια ώρα οι άνδρες του χωριού οδηγούνται στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Αυτό που πρέπει να αναγνωρίσει κανείς στην ταινία του Δημητρόπουλου είναι ότι δημιουργεί αρκετά πειστικά τη δραματική ατμόσφαιρα προκειμένου να απεικονίσει την ανείπωτη τραγωδία που ακολουθεί, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις καταφέρνει να καλύψει και την κάπως φτωχή παραγωγή της με έξυπνες λύσεις, όπως η σκηνή αγωνίας με τον Νικόλα να κρύβεται από τους Γερμανούς στρατιώτες.
Επιπλέον, έχει φυσικά την τύχη να διαθέτει τον σπουδαίο Μαξ φον Σίντοφ, στον τελευταίο ρόλο της καριέρας του, ο οποίος αν και έχει σχετικά μικρή συμμετοχή, επιβάλλεται και μόνο με τη χροιά της φωνής του.
Από την άλλη πλευρά το φιλμ έχει αρκετές αδυναμίες, με πρώτη την έλλειψη ενός πιο πειστικού σεναρίου αλλά και περισσότερης συνοχής, αφού κάποιες σκηνές μοιάζουν –δεν λέμε ότι έτσι συνέβη– σαν να έχουν προστεθεί εκ των υστέρων, δίχως να συνδέονται οργανικά με το υπόλοιπο σύνολο.
