Μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου κράτησε η περίοδος της ωοτοκίας στο εθνικό πάρκο της Στροφυλιάς και στην παραλία της Καλόγριας.
Οι φωλιές που εντόπισαν οι ειδικοί και οι επιστήμονες από τις αρχές του καλοκαιριού έως και στην καρδιά του φθινοπώρου, έφτασαν για φέτος τις 100.
Πρόκειται για ένα σημαντικό νούμερο που δείχνει ότι η περιοχή του εθνικού πάρκου μπορεί να προσφέρει πολλά στην προστασία της θαλάσσιας χελώνας καρέτα – καρέτα.
Οι φωλιές αυτές αφορούν μία απόσταση που ξεκινάει από την παραλία της Καλόγριας (λίγο μετά τα μαγαζιά) και συνεχίζεται δυτικά, περνώντας από την Αχαΐα στο νομό Ηλείας, φτάνοντας στην παραλία των Αλυκών στα Λεχαινά.
Είναι μία απόσταση συνολικά 20 περίπου χιλιομέτρων που έχουν αναλάβει τμηματικά να διαχειρίζονται ο φορέας διαχείρισης του εθνικού πάρκου και ο σύλλογος για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας «Αρχέλων».
Η περίοδος της ωοτοκίας έτσι για φέτος ήταν αρκετά γόνιμη στην όλη περιοχή, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το 2015 την χρονιά που ξεκίνησε το όλο πρόγραμμα οι φωλιές που είχαν εντοπιστεί ανέρχονταν συνολικά στις 45. Συγκριτικά αυξήθηκαν έτσι οι φωλιές φέτος κατά 55 στον αριθμό.
Aυτό που μένει για να προχωρήσουν σε ολοκληρωμένα συμπεράσματα οι επιστήμονες είναι η καταγραφή για το πόσα από τα χελωνάκια που βγήκαν από τα αβγά των φωλιών αυτών κατάφεραν να φτάσουν από την ακτή στη θάλασσα και να επιβιώσουν, ξεκινώντας έτσι το δύσκολο θαλάσσιο ταξίδι τους.
Ωστόσο, σίγουρα η προσπάθεια των επιστημόνων, αλλά και των εθελοντών που ασχολήθηκαν αυτούς τους μήνες με την ωοτοκία της θαλάσσιας χελώνας και τη διαιώνιση του είδους, κρίνεται επιτυχημένη. «Είναι μία προσπάθεια που θα πρέπει να συνεχιστεί και θα συνεχιστεί αφού υπάρχει σχετικό πρόγραμμα έως και το 2023» τονίζει ο περιβαλλοντολόγος, Διονύσης Μαμάσης για το ζήτημα.
Σύμφωνα με τον ίδιο η προστασία της θαλάσσιας χελώνας είναι ένα σημαντικό θέμα με πολλές πτυχές που ξεκινάει από την διατήρηση της ισορροπίας του οικοσυστήματος έως και την προστασία του εθνικού πάρκου.
«Το εθνικό πάρκο αποτελεί έναν εθνικό πλούτο για την περιοχή που θα πρέπει να προστατεύσουμε και να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Αυτή είναι η ουσία του ζητήματος και θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όλοι. Προστατεύοντας την θαλάσσια χελώνα, προστατεύουμε ένα οικοσύστημα που έχει τις δικές του ισορροπίες.
Προστατεύουμε έτσι παράλληλα τα θαλασσοπούλια, τους φυτικούς οργανισμούς που υπάρχουν στην παραλία, αλλά και τις περίφημες αμμοθίνες, κάτι που αποτελεί και υποχρέωση μας προς την ευρωπαϊκή ένωση σύμφωνα με αντίστοιχη σύμβαση που έχουμε υπογράψει για τη διατήρηση της σπανιότητας και τη μη αλλοίωση του οικοσυστήματος της περιοχής».
Τα τρία βασικά προβλήματα
Όμως παρόλα αυτά υπάρχουν ζητήματα στην προστασία της θαλάσσιας χελώνας και στην προσπάθεια που κάνουν οι επιστήμονες.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η είσοδος των τροχοφόρων οχημάτων στην παραλία, αγροτικών κυρίως και τζιπ που καταστρέφουν τις φωλιές, αλλά και τις αμμοθίνες, παρανομώντας και κάνοντας μεγάλη ζημιά σε μια προστατευόμενη περιοχή.
Πρόβλημα όμως υπάρχει και με τη διάβρωση της ακτής, το πλάτος της οποίας έχει μειωθεί σε πολλά σημεία της παραλίας τα τελευταία χρόνια εξαιτίας του φαινομένου. Τέλος, σημαντικό ζήτημα υπάρχει και με τα διαφόρων ειδών σκουπίδια που αφήνουν οι λουόμενοι που πηγαίνουν κάθε τόσο στην παραλία.
Προβλήματα που θα πρέπει να λυθούν με κάθε τρόπο, με αντίστοιχες αποφάσεις και μεγαλύτερη αυστηρότητα των εμπλεκόμενων φορέων, αλλά κυρίως με την αλλαγή της νοοτροπίας μας και τη συνειδητοποίηση της μεγάλης οικολογικής αξίας που έχει η περιοχή.
