Ποίημα από την Σοφία Καυκοπούλου
- Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΓΝΩΜΗ
Μικρό ξωκκλήσι στο χωριό
Χριστούγεννα σημαίνει.
Ήχος καμπάνας γλυκερός,
που τις καρδιές ζεσταίνει.
Αδέρφια όλοι γινόμαστε
στην θαλπωρή της μέρας,
με μια ψυχή ολόθερμη
που δεν παγώνει ο αέρας.
Στο Θείο Βρέφος ψάλλουμε
επίγειες μελωδίες,
που απλώνονται στον ουρανό
και σμίγουν με τις θείες!
Εκείνες που οι άγγελοι
προσφέρουν στον Σωτήρα,
όπως οι μάγοι κάποτε,
χρυσό, λιβάνι, σμύρνα!
