Ανακοίνωση σχετικά με τη στοχοποίηση συντρόφων στους εργασιακούς τους χώρους
Πριν λίγες μέρες, ασφαλίτες επικοινωνούν με τον εργοδότη συντρόφου, μέλους της ομάδας μας, και τον προτρέπουν να τον απολύσει καθώς «κάνει φασαρίες επειδή είναι αναρχικός και θα δημιουργήσει πρόβλημα στο μαγαζί». Μερικούς μήνες πριν, είχε προηγηθεί προτροπή της ασφάλειας προς τον εργοδότη ενός ακόμα συντρόφου, και αυτός μέλος της ομάδας μας, ώστε να τον απολύσει επειδή «είναι μπλεγμένος με διάφορα και είναι επικίνδυνος». Στις 4 Οκτωβρίου, ημέρα που ήταν προγραμματισμένη ομιλία του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Οικονόμου, ενώ ταυτόχρονα είχε καλεστεί συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στον νέο σωφρονιστικό-ποινικό κώδικά, ένας ασφαλίτης κάθεται επιδεικτικά στην είσοδο του εργασιακού χώρου ενός από τους συντρόφους. Τελικά ο άντρας της ασφάλειας αποχωρεί όταν αντιλαμβάνεται ότι φωτογραφίζεται.
Από τα παραπάνω περιστατικά είναι φανερό ότι καθιερώνεται από την πλευρά της αστυνομίας μια νέα -τουλάχιστον για τα δεδομένα της πόλης- τακτική στοχοποίησης αγωνιστών. Μια τακτική που στοχεύει στην άσκηση «κοινωνικής πίεσης» και στη δημιουργία προβλημάτων στον εργασιακό χώρο συντρόφων. Μια τακτική που προσβλέπει-προφανώς σε συνδυασμό και με το υπόλοιπο κατασταλτικό οπλοστάσιο του κράτους- στη δημιουργία ενός ασφυκτικού πλαισίου γύρω από τους αγωνιστές. Ενός πλαισίου που μπορεί να επηρεάσει ακόμα και τον τρόπο βιοπορισμού τους.
Η στοχοποίηση αγωνιστών και η προσπάθεια εξόντωσής τους -με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο- δεν μπορεί να ιδωθεί ξέχωρα από την ευρύτερη επίθεση που δέχεται ο κόσμος του αγώνα. Προεξέχουσα θέση στην ατζέντα του κράτους έχει η προσπάθεια επιβολής σιγής νεκροταφείου στην κοινωνία και εξολόθρευσης αυτού που ορίζει το ίδιο ως «εσωτερικό εχθρό». Για να μπορέσουν να υλοποιηθούν οι αντεργατικοί-αντικοινωνικοί σχεδιασμοί κράτους και κεφαλαίου πρέπει να τσακιστούν οι κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις, να διαλυθούν τα μέτωπα και οι εστίες αγώνα, να χτυπηθούν όλες οι μορφές πολιτικής, κοινωνικής και συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης, να ανατραπούν οι κατακτήσεις αιώνων.
Τα καθημερινά περιστατικά αστυνομικής βίας, η αστυνομοκρατία, η όξυνση της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, ο ξυλοδαρμός αγωνιστών, τα χτυπήματα στις διαδηλώσεις, η εκκένωση καταλήψεων, η παρανομοποίηση της συνδικαλιστικής οργάνωσης και της απεργίας, οι στημένες διώξεις, οι σκευωρίες, τα κατασκευασμένα κατηγορητήρια, οι εξοντωτικές ποινές και φυλακίσεις είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα που συνθέτουν την ολοκληρωτική επίθεση πάνω σε όποιον αγωνίζεται. Άλλωστε, οι κρατούντες δεν έχουν να υποσχεθούν τίποτα περισσότερο από φτώχεια, εξαθλίωση, καταστολή, πόλεμο και θάνατο, για αυτό και επενδύουν πάνω στο δόγμα «νόμος και τάξη».
Η δημοσιοποίηση από την πλευρά μας της στοχοποίησης των συντρόφων στους εργασιακούς τους χώρους αποτελεί μια πρώτη κίνηση θωράκισης και προστασίας απέναντι στις όποιες βλέψεις έχει η αστυνομία. Αντιλαμβανόμαστε τη συγκεκριμένη τακτική ως κομμάτι της ευρύτερης προσπάθειας της αστυνομίας -που περιλαμβάνει διώξεις, υποτιθέμενες αναγνωρίσεις, διαρροές και δημοσιεύματα σε τοπικές εφημερίδες- για να περιορίσει και να καταστείλει τη δράση των αγωνιστών. Ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζει η ασφάλεια, ότι η πολιτική μας ταυτότητα και δράση δεν είναι κάτι που κρύβουμε στους εργασιακούς μας χώρους αλλά ούτε και κάπου αλλού. Είναι η ίδια μας η πολίτικη ταυτότητα που οδηγεί την δράση μας, μέσα στο χώρο της δουλειάς, μέσα στο σωματείο, όπως και σε κάθε άλλο πεδίο που παρεμβαίνουμε και συμμετέχουμε. Η ίδια η διεισδυτικότητα της δράσης και της παρέμβασης είναι αυτή που γειώνει κοινωνικά τα προτάγματά μας και δημιουργεί δεσμούς ευρύτερα κοινωνικά-ταξικά κομμάτια και αγωνιζόμενους.
Μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται για την εργατική τάξη και την πληττόμενη κοινωνική βάση οφείλουμε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα, σε κάθε εργασιακό χώρο, σχολείο, σχολή, γειτονιά οργανώνοντας την κοινωνική αυτοάμυνα και την ταξική αντεπίθεση, διεκδικώντας ότι μας ανήκει. Γιατί κανένα «τέλος της ιστορίας» δεν ήρθε, γιατί η κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν αποτελεί αναπόδραστη συνθήκη. Γιατί η προοπτική δεν βρίσκεται στον ατομικό αγώνα δρόμου για επιβίωση αλλά στον συλλογικό αγώνα και στην αλληλεγγύη. Γιατί για να ανασάνουμε πρέπει να αντισταθούμε. Γιατί για να ζήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια πρέπει να αγωνιστούμε.
Απέναντι στην κρατική καταστολή, την φτώχεια, την εξαθλίωση, τον πόλεμο
Ραντεβού στους δρόμους, εκεί που αναπνέει η ζωή…
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»
Νοέμβριος 2023
