Με την εξέταση δύο νοσηλευτριών από τη μονάδα εντατικής θεραπείας του ΠΓΝΠ συνεχίστηκε η δίκη της 34χρονης μητέρας από την Πάτρα.
Τα όσα είπε η νοσηλεύτρια Γεωργία Παπανίκου για τη συμπεριφορά της κατηγορούμενης προκάλεσαν αίσθηση μέσα στη δικαστική αίθουσα.
«Δεν την είδα να ρωτάει, να ανησυχεί, να έχει απορίες. Εμείς, οι νοσηλευτές, είμαστε ο συνδετικός κρίκος. Όλα αυτά τα ζούμε με τους γονείς. Δεν την είδα να κάνει τίποτα από αυτά. Από τον κ. Δασκαλακη είδα διαφοροποίηση. Να το αγκαλιάζει το παιδί, να το φιλάει, να πέφτει πάνω στο παιδί, να του βάζει διάφορα λαδάκια, να σπάει να κλαίει. Φαινόταν ο άνθρωπος ότι πονάει. Η μητέρα όχι», είπε σε ένα σημείο της κατάθεσης της η μάρτυρας.
Η νοσηλεύτρια της εντατικής έδωσε απαντήσεις για τις αναρτήσεις της κατηγορούμενης αλλά και για τη συζήτηση που είχαν σχετικά με τα σεμινάρια εγκληματολογίας που έκανε.
«Κάποια στιγμή το καλοκαίρι είδα σε μια ανάρτηση της κατηγορούμενης ότι ξεκινά μαθήματα εγκληματολογίας στο Πάντειο. Επειδή ενδιαφερόμουν κ εγώ για κάποια σεμινάρια, ήθελα να τη ρωτήσω για τη διαδικασία πως ήταν και την συνεχάρην. Μου είπε ότι δεν είναι μεταπτυχιακό, αλλά κάποια σεμινάρια. Μου είπε ότι παρακολουθεί τα σεμινάρια ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, λόγω του παιδιού, και ότι είχε μια προσφορά το Πάντειο που πλήρωνες για ένα και σου έκαναν δώρο άλλο ένα και έτσι σαν δεύτερο επέλεξε αυτό. Όταν ολοκληρώθηκε αυτή η συζήτηση σκεφτόμουν γιατί μια μητέρα, με ένα παιδί σε αυτήν την κατάσταση, ανήρτησε στον λογαριασμό της τα σεμινάρια εγκληματολογίας και όχι τα σεμινάρια ειδικής αγωγής», επεσήμανε σε σημείο της κατάθεσης της.
«Δεν την είδα ποτέ να κλαίει»
Η μάρτυρας δέχθηκε «βροχή» ερωτήσεων τόσο από την Πρόεδρο, όσο και από την εισαγγελέα σχετικά με τη συμπεριφορά της 34χρονης.
«Ήταν μια μητέρα που ερχόταν σε όλα τα επισκεπτήρια. Ήταν τυπική με τη μορφή της διεκπεραίωσης. Έχω συνηθίσει από την εμπειρία μου στη μονάδα να βλέπω τους γονείς να θέλουν να μείνουν έστω και ένα λεπτό παραπάνω με τα παιδιά τους. Στην κατηγορούμενη δεν το είδα αυτό. Είχε ιατρικές γνώσεις μου είχε πει ότι ήταν νοσηλεύτρια. Δεν εξέλαβα ποτέ φόβο, ή αγωνία για την κατάσταση του παιδιού της. Η μητέρες έχουν αγωνία για το παιδί τους, για την εξέλιξη του παιδιού τους. Τη συγκεκριμένη δεν την είδα ποτέ αναστατωμένη, δεν την είδα ποτέ να κλαίει, δεν είδα τίποτα απολύτως.»
Μάλιστα συνέκρινε τις αντιδράσεις της με άλλες μητέρες που χάνουν τα αγέννητα παιδιά τους.
«Έχω δει γονείς να είναι πιο σκληροί αλλά δεν έχω δει γονιό να μην λυγίζει. Έχω εμπειρία σε μαιευτήρια και έχω δει γυναίκες να κλαίνε για αγέννητα παιδιά, όχι για ολόκληρο παιδί 8 χρόνων».
