από την Κατερίνα Σολωμού
Μπορεί, σύμφωνα με τα στοιχεία, να υπάρχει μείωση τα τελευταία χρόνια, που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην πανδημία του κορωνοϊού και στον αντίκτυπο που είχε στην κινητικότητα, αλλά ο στόχος της μείωσης 50% που είχε τεθεί, για την τελευταία δεκαετία, δεν έχει επιτευχθεί
1.350.000 νεκροί και μέχρι και 50.000.000 σοβαρά τραυματίες κάθε χρόνο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Π.Ο.Υ. δεν βρίσκουν χώρο μετά θάνατον ούτε για να Μνημονευτούν…
Ήταν, είναι, οι περιττοί: πεζοί, ποδηλάτες, οδηγοί μηχανής, επιβάτες αυτοκινήτων, παιδιά, ηλικιωμένοι… Και νέοι, νέοι, τόσο νέοι!
Μια ημέρα μνήμης για τα εκατομμύρια νεκρών και τραυματιών, που προκαλούν τα τροχαία εγκλήματα, συμβολική υπόμνηση για τις ζωές που χάθηκαν βίαια και παράλογα.
Οι υπόλοιπες 364 ημέρες ανήκουν σ αυτούς που παραβιάζουν τα όρια ταχύτητας, που οδηγούν υπό την επήρεια αλκοόλ ή (και) ουσιών, που παραβιάζουν το κόκκινο, που εγκαταλείπουν τα θύματα τους που δεν πληρώνουν ποτέ το τίμημα της εγκληματικής τους πράξης.
Και η Αχαΐα, δυστυχώς, «πληρώνει» βαρύ φόρο αίματος στην άσφαλτο κάθε χρόνο, κυρίως στην εθνική καρμανιόλα της Πατρών-Πύργου, αλλά και στο επαρχιακό οδικό δίκτυο.
Τόσο τα έργα που καθυστερούν, όσο και η μη τήρηση των κανόνων της ενδεδειγμένης οδηγικής συμπεριφοράς μας φέρνουν αντιμέτωπους με τραγικές ιστορίες απωλειών.
Η προσπάθεια για την εξάλειψη μιας από τις πρώτες αιτίες θανάτου στους νέους ανθρώπους παγκοσμίως είναι διαρκής και μας αφορά όλους.
Κατά συνέπεια, πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την επίτευξη του «οράματος μηδενικών απωλειών», ως το 2050.
