Ο πρώην πρωθυπουργός σε συνέντευξή του, στο περιοδικό «Πατρινόραμα», κάνει λόγο για την ανάγκη μιας προοδευτικής διακυβέρνησης και σημειώνει ότι μπορεί να υπάρξει προγραμματική συμφωνία «με συγκεκριμένες δεσμεύσεις, επιλογές, πολιτικές, χρονοδιαγράμματα». «Υπάρχει ανάγκη, πράγματι, για μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης, ριζοσπαστικής, οραματικής αλλά και ρεαλιστικής, που να συμβάλει στη συγκρότηση μιας συμμαχίας προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα λειτουργήσει ως καταλύτης για την πραγματοποίηση της μεγάλης στροφής που πρέπει να γίνει» είχε δηλώσει.
Η συνέντευξη Παπανδρέου προκάλεσε αίσθηση εντός και εκτός ΚΙΝΑΛ. Μάλιστα, ο βουλευτής και τομεάρχης Εσωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης σε συνέντευξή του, είπε ότι όσα δήλωσε ο πρώην Πρωθυπουργός είναι αυτονόητα και εξέφρασε την ελπίδα ολοένα και περισσότεροι να λένε τα ίδια μέσα στο ΚΙΝΑΛ. «Tο περίεργο δεν είναι αυτό που είπε ο πρώην Πρωθυπουργός, αλλά αυτό που δεν λένε όλοι όσοι μεγάλωσαν και πορεύτηκαν σε άλλες εποχές με το σύνθημα και το περιεχόμενο «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Αυτό, όπως όλοι θυμούνται, δεν ήταν σύνθημα ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε του Συνασπισμού», είχε δηλώσει ο κ. Ζαχαριάδης.
Από το ΚΙΝΑΛ σημείωναν την διαφορά με όσα έλεγε η Φώφη Γεννηματά στη Βουλή περί αλλαγή συσχετισμών και τα περί συμμαχίας που ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός, κάτι που δεν έχει εντάξει στη ρητορική της η επικεφαλής του κόμματος.
Ο Λοβέρδος λέει «όχι» στα περί προοδευτικής διακυβέρνησης με ΣΥΡΙΖΑ
Πρώτος σήκωσε το γάντι στα λεγόμενα Παπανδρέου ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ Ανδρέας Λοβέρδος λέγοντας «όχι» στα σενάρια προοδευτικής συμμαχίας -για την οποία μίλησε ο Γ. Παπανδρέου- αλλά και προοδευτικής διακυβέρνησης, όπως το διατύπωσε στη Βουλή η Φώφη Γεννηματά, αν τα σενάρια περιλαμβάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Συνομιλητές του υπενθύμιζαν με νόημα ότι «από το 2012 ο Ανδρέας Λοβέρδος υποστηρίζει σθεναρά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση με την προοδευτική διακυβέρνηση και ότι είναι το κόμμα του λαϊκισμού και της δημαγωγίας».
Στην υπεράσπιση Παπανδρέου
Σε άρθρο του ο Γ. Ελενόπουλος, συντονιστής του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών (ΚΙΔΗΣΟ), τονίζει ότι «δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις για να εξηγήσει κανείς το «αυτονόητο» της πολιτικής πρότασης Παπανδρέου, ούτε και να διευκρινίσει τα ήδη γνωστά και χιλιοειπωμένα για να προσθέσει ότι η συνέντευξη Παπανδρέου, «αποδεικνύεται αρκετή για να αποδειχθεί και η αναγκαιότητα του μηνύματος που εκπέμπει. Δηλαδή, την υπέρβαση, την πλήρη αλλαγή των υφισταμένων όρων διεξαγωγής του πολιτικού παιχνιδιού, σε συνδυασμό με τη συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις που τους αφορούν. Πέρα από την απλή αλλαγή συσχετισμών».
Επιπλέον, ο Γ. Ελενόπουλος σημειώνει ότι «όσοι προσέγγισαν τη συνέντευξη του Γιώργου Α. Παπανδρέου, αδιαφορώντας επιδεικτικά για αυτά στα οποία επί της ουσίας τοποθετείται ο πρώην Πρωθυπουργός, το έπραξαν με εμφανέστατο άγχος και σε κάποιες περιπτώσεις με επιχειρήματα που δεν αντέχουν σε οποιαδήποτε λογική διεργασία. Είτε γιατί ήθελαν να βάλουν εναντίον του, κατανοώντας ότι, αποτελεί απειλή η σκέψη του και η πρότασή του για την εγχώρια και αμετανόητη δεξιά, που τα δίνει όλα τα λεφτά, όπως παλιά και όπως ξέρει από τη φύση της, για την εκ νέου εκλογική στήριξη της ΝΔ από συμφέροντα και κατεστημένα, είτε από την άλλη πλευρά, για να «ενσωματώσουν» την πρότασή του στις δικές τους κοντόφθαλμες επιδιώξεις, είτε και για να απομακρύνουν από την πόρτα τους, να ξορκίσουν, την «τοξική» για τις στοχεύσεις τους πρόταση.
Κατά τον Γ. Ελενόπουλο, βασικός εκπρόσωπος του συστήματος «είναι ιστορικά η δεξιά», ενώ «οι ηγεσίες των κομμάτων της αριστεράς, είτε κινούνται εκτός ρεαλιστικής προσέγγισης της πραγματικότητας, είτε μετέρχονται των πελατειακών αντιλήψεων και πρακτικών, στερούμενες αρχών και αξιών, είτε αδυνατούν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις των καιρών».
Με σαφείς αιχμές κατά ενός συγκεκριμένου ρεύματος εντός του ΚΙΝΑΛ, ο Γ. Ελενόπουλος σημειώνει ακόμη: «Το ζήτημα δεν είναι αν είναι κάποιος αριστερός, κεντροαριστερός, κεντρώος ή ακόμη και συντηρητικός. Το πρόβλημα είναι, να δηλώνει προοδευτικός, και να θέλει, το λέει ή όχι, συνεργασία με τη δεξιά, στο όνομα δήθεν της διακυβέρνησης της χώρας».
Επιμένει ότι «η κεντροαριστερά, αναζητά και ιστορικά έχει αποδείξει ότι μπορεί, να διαμορφώσει την προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης, που θα αποτελέσει την απάντηση στη συντηρητική».
Ενώ σημειώνει ότι «η ανασυγκρότηση και αναδιάταξη του προοδευτικού χώρου, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό και πολύ πιο δύσκολο από τη συνεργασία δύο ή και περισσοτέρων κομμάτων» και πως «η διαμόρφωση μιας ισχυρής συμμαχίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, που θα οικοδομήσει μια αξιόπιστη προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συμμετοχή των προοδευτικών πολιτών, και σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί, πολύ περισσότερο υπό τις κρατούσες συνθήκες, να γίνει με συνεννοήσεις κορυφής […] Με απλά λόγια, μια τυπική συνεργασία κομμάτων με αποφάσεις κορυφής, δεν μπορεί να δώσει αξιόπιστη απάντηση στις ανάγκες της χώρας, επομένως και στις ανάγκες του προοδευτικού χώρου».
Μιλά επίσης για «εκ βάθρων αλλαγή του προοδευτικού χώρου» καθώς «οι συγκολλήσεις ή οι συνεργασίες κομμάτων ή οι άνευ αρχών, αξιών, ιδανικών, προγραμματικών προτάσεων και χρονοδιαγραμμάτων, συνεργασίες για την κατάληψη της εξουσίας για την εξουσία, δεν έχουν καμιά σχέση με την αριστερά και την πρόοδο. Γι’ αυτό και οποιαδήποτε προσέγγιση του ζητήματος με την απλή λογική της πρόσθεσης δυνάμεων και ποσοστών, είναι και αφελής και επικίνδυνη, γιατί τελικά, θα έχει και πάλι ως άθροισμα τις παθογένειες που ταλανίζουν και τον προοδευτικό χώρο και τη χώρα. Και το συμπέρασμα θα είναι ότι, ο προοδευτικός χώρος δεν έχει πάρει ακόμη το μήνυμα από την πρόσφατη οικονομική κρίση».
Επίσης, ο Γ. Ελενόπουλος σημειώνει πως «όσοι επιχειρούν να φέρουν στα μέτρα των αναγκών του υφιστάμενου πολιτικού σκηνικού και να ερμηνεύσουν υπό το πρίσμα των αναγκών των βασικών παικτών του, το ζήτημα της συγκρότησης μιας μεγάλης Προοδευτικής Παράταξης, προσφέρουν μέγιστες υπηρεσίες στη συντήρηση, όποιο χρώμα και αν έχει» υποστηρίζοντας πως αυτά τα αναφέρει «για αποκλειστούν δήθεν επιχειρήματα, δήθεν δικαιολογίες και δήθεν εκτιμήσεις, ως άλλοθι για προβοκάτσιες από όποιο σημείο του πολιτικού σκηνικού και αν εκπορεύονται».
Τέλος, προειδοποιεί: «Για να μιλήσουμε, κλείνοντας, με τη μόνη γλώσσα που κάποιοι καταλαβαίνουν: ό,τι κι αν πουν, ό,τι και αν γράψουν, όποιο «επιχείρημα» και αν εφεύρουν, όσο και αν υβρίσουν, ειρωνευτούν ή επιχειρήσουν να απαξιώσουν, δεν θα μας αναγκάσουν να σιωπήσουμε, να «κλείσουμε το μάτι» στη συντήρηση, να ιδιωτεύσουμε και εντέλει, να μην υπάρχουμε. Θέλουμε και παλεύουμε για αυτό, να εκπροσωπήσουμε έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό. Γι’ αυτό, για εμάς, η αντιπαράθεση, δεν είναι προσωπική αλλά είναι και θα είναι πάντα ιδεολογική και πολιτική».
Εξάλλου, ο πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Γ. Παπανδρέου Μιχ. Καρχιμάκης, σε συνέντευξή του στο iEidiseis δήλωσε ότι «ο βασικός ιδεολογικός και πολιτικός αντίπαλος του Κινήματος Αλλαγής είναι η Δεξιά». Τάσσεται μάλιστα, υπέρ ενός σοβαρού προγραμματικού διαλόγου του συνόλου των προοδευτικών δυνάμεων ώστε να διαπιστωθούν κοινές αιχμές, ανεξαρτήτως εάν αυτές οδηγήσουν σε κυβερνητική συνεργασία».
