Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας: “Το αγαπημένο μου γλυκό” στις 20 Ιανουαρίου

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Μάριαμ Μογκαντάμ, Μπεχτάς Σαανέχα
Ηθοποιοί: Lily Farhadpour, Esmail Mehrabi..
Φωτογραφία: Μοχαμάντ Χανταντί.
Μοντάζ: Ata Mehrad, Behtash Sanaeeha, Ricardo Saraiva
Μουσική: Henrik Nagy
Κοστούμια: Maryam Moghaddam, Amir Hivand
Χώρα: Ιράν, Γαλλία, Σουηδία, Γερμανία.(Έγχρωμη)
Διάρκεια: 97΄

Πρώτη προβολή:     Ώρα 7.00 μμ.
Δεύτερη προβολή:   Ώρα 9.30 μμ.

Διακρίσεις:  6 Βραβεία και 5 υποψηφιότητες

Berlin International Film Festival 2024,  2 Βραβεία, Οικουμενικής Επιτροπής και FIPRESCI.
Chicago International Film Festival 2024, Βραβείο Silver Hugo.
Calgary International Film Festival 2024, 2  Βραβεία, Καλύτερης διεθνούς ταινίας και Βραβείο Κοινού.
Asian Film Festival Barcelona 2024, Βραβείο Σεναρίου.
Βραβείο Κριτικών στο Φεστιβάλ Βερολίνου για ένα ζεστών συναισθημάτων δράμα, το οποίο διαθέτει πολιτικοκοινωνική ευαισθησία, αλλά και σεναριακές εκπλήξεις.

Παραλειπόμενα

Με το πέρας των γυρισμάτων, οι δύο δημιουργοί της ταινίας θέλησαν να ταξιδέψουν στο Παρίσι για το στάδιο του post-production. Τα διαβατήρια τους όμως κατασχέθηκαν από τις ιρανικές αρχές και τους απείλησαν με φυλάκιση. Ακολούθησε εισβολή στο σπίτι του μοντέρ, όπου η αστυνομία άρπαξε κάθε υλικό που είχε σχέση με την ταινία. Τα ΜΜΕ συνέδεσαν το γεγονός με το ότι οι αρχές ήταν οργισμένες με την προηγούμενη ταινία τους, το Η Μπαλάντα της Λευκής Αγελάδας (2020), με 30 οργανισμούς, φεστιβάλ, κινηματογραφιστές και μη κυβερνητικές οργανώσεις να στέλνουν μήνυμα στις ιρανικές αρχές ώστε να αποσύρει κάθε κατηγορία και να τους αφήσει να ταξιδέψουν. Παρά όμως και τη συμμετοχή της ταινίας στο φεστιβάλ Βερολίνου (δίχως φυσικά την παρουσία των δημιουργών), τον Δεκέμβριο του 2024 οι Moghaddam και Sanaeeha καταδικάστηκαν για προπαγάνδα κατά του καθεστώτος με πολλαπλές συνέπειες.

Ήταν μία από τις 6 πρώτες ταινίες που χρηματοδοτήθηκαν από ευρωπαϊκά κεφάλαια για την ενίσχυση της πολυπολιτισμικότητας στο σινεμά.

«Κάποτε φορούσαμε τακούνια και μεγάλα ντεκολτέ, ούτε χιτζάμπ ούτε αθλητικά» λέει η 70χρονη Μαχίν, δυσφορώντας με το σήμερα και αναφερόμενη στα χρόνια πριν από την Ιρανική Επανάσταση του 1979. Η σημερινή πραγματικότητα στο Ιράν αποτυπώνεται και από διαλόγους που ακούμε λίγο αργότερα, όταν γίνεται μάρτυς ενώ η Αστυνομία Ηθικής προσπαθεί να συλλάβει τρεις γυναίκες των οποίων η χιτζάμπ δεν έχει φορεθεί «σωστά» και διακρίνεται ότι έχουν βάψει τα μαλλιά τους.

«Τα γράφετε στο βίντεο και τα ανεβάζετε», «δεν είμαι βαμμένη, δεν θα ξαναβάψω τα μαλλιά μου», «θα τις σκοτώσεις για δύο τρίχες;» και «και το δικό σου χιτζάμπ δεν είναι σωστό, μην συλλάβω κι εσένα», είναι διάλογοι που ανταλλάσσονται μεταξύ του αστυνομικού και των γυναικών συμπεριλαμβανομένης της Μαχίν, στην ταινία των Μάριαμ Μογκαντάμ και Μπεχτάς Σαανέχα, «Το αγαπημένο μου γλυκό/ My favourite cake» (2024), που έκανε ελληνική πρεμιέρα στο πλαίσιο του 65ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Παραπέμπτοντάς μας (σ.σ οι φράσεις) στα όσα εκτυλίσσονται στη χώρα, στη δολοφονηθείσα Μαχσά Αμινί καθώς και σε ταινίες όπως η «Persepolis».

Γι’ αυτό και η ταινία καταδεικνύεται πολυεπίπεδα απελευθερωτική σχετικά με τη γυναικεία χειραφέτηση, καταγράφοντας, μεταξύ άλλων, την Μαχίν να περπατά μόνη της στους δρόμους της Τεχεράνης, να φροντίζει διαρκώς τον εαυτό της βάφοντας τα μάτια και τα νύχια της και βάζοντας κραγιόν, όπως και να κάθεται στη θέση του συνοδηγού ενώ σε εκείνη του οδηγού βρίσκεται εκείνος για τον οποίο σκίρτησε η καρδιά της.

Μόνο που ένα καθεστώς όπως αυτό στο Ιράν, δεν παύει να περιορίζει ακόμη και εάν οι κάτοικοι της χώρας μπορούν να ονειρευτούν, κι αυτό υπογραμμίζεται με το τέλος της ταινίας, προσγειώνοντας απότομα το κοινό της αλλά και τους πρωταγωνιστές της. Σαν το καθεστώς να «τιμωρεί» τα πρόσωπα που έζησαν κάποιες στιγμές όπως τις θέλησαν και όπως θα ήθελαν να συνεχιστούν.

Το αραγές μέτωπο της μοναξιάς ενσωματώνεται – μεταξύ άλλων – με στοιχεία/ πληροφορίες που διαμεσολαβούν μέσω της ταινίας: όπως η δημιουργία ανθρώπου ρομπότ για το οποίο η Μαχίν πληροφορείται από το ραδιόφωνο, οι στιγμές που περνά τα βράδια της μπροστά στην τηλεόραση παρακολουθώντας ρομαντικές κομεντί ενώ πλέκει.

Η ταινία μας παραδίδει το πορτραίτο μίας γυναίκας που αναζητά τη ζωή, η κάμερα καταγράφει με τρυφερότητα τον δεσμό που χτίζεται. Βαθιά ανθρώπινη ταινία με τον τίτλο να απαντάται επίσης στο δεσμό που χτίζεται, μιας και τα πρόσωπα συν-τρέφονται κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Νεκταρία Μαραγιάννη

Maryam Moghadam
Ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, γεννήθηκε το 1970 στην Τεχεράνη, Ιράν. Σπούδασε στη Σχολή Παραστατικών Τεχνών του Γκέτεμποργκ στη Σουηδία. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός σε διάφορα  θέατρα της Σουηδίας και έχει πρωταγωνιστήσει σε διάφορες ιρανικές ταινίες, συμπεριλαμβανομένης της Closed Curtain (2013) των Τζαφάρ Παναχί και Καμπούζια Παρτόβι, το οποίο απέσπασε την Αργυρή Άρκτο Καλύτερου Σεναρίου στην Μπερλινάλε του 2013.  Για τις ταινίες της έχει κερδίσει 9 βρααβεία και 20 υποψηφιότητες.  Φιλμογραφία:  2018 The Invincible Diplomacy of Mr Naderi (ντοκ 2018), Ballad of a White Cow (2020), My Favourite Cake (2024), Bouran (pre-production).

Όλο το πρόγραμμα των 13 ταινιών του Β! Κύκλου

Δείτε το Πρόγραμμα Προβολών της Κινηματογραφικής Λέσχης Πάτρας στο Odeon VesoMare για το Β! Κύκλο της περιόδου 2024-25, δηλαδή από τις 20 Ιανουαρίου μέχρι το Πάσχα 2025 με 13 εξαιρετικές ταινίες κάθε Δευτέρα.

Πρώτη προβολή:      Ώρα 19.00

Δεύτερη προβολή:    Ώρα 21.30

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2024-25 B!  ΚΥΚΛΟΣ