Καλημέρα και Χρόνια Πολλά!!!!
Νοσταλγική αναδρομή, σε μια Πρωτοχρονιά των παιδικών μου χρόνων, σημειώνει σε ανάρτησή του ο πρώην πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πατρέων Κωνσταντίνος Μπουρδούλης και σημειώνει:
Αφιερωμένο με πολύ αγάπη στους χωριανούς μου.
Άνω Καστρίτσι Πάτρας, τέτοιες γιορτινές μέρες, μιας άλλης εποχής.
Κατά τη διάρκεια των γιορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, στα χωριά γινόταν χαμός από τα παράνομα τυχερά παιχνίδια.
Τα ζάρια και το πόκερ είχαν την τιμητική τους.
Επειδή, επί χούντας, στο χωριό μου το Άνω Καστρίτσι, υπήρχε σταθμός χωροφυλακής και κινδύνευαν οι παίχτες να συλληφθούν, κάθε βράδυ άλλαζαν στέκι.
Συνήθως τέτοιες μέρες το χωριό ήταν γεμάτο χιόνι. Αυτό όμως δεν τους πτοούσε.
Είχαν ένα κομμάτι κόντρα πλακέ, για να ρίχνουν πάνω του τα ζάρια, φακούς για να βλέπουν τις ζαριές και πήγαιναν μόλις βράδιαζε, σε διάφορα μέρη που πίστευαν ότι δεν κινδύνευαν από τους χωροφύλακες. Όπως στην κοίτη του ποταμού Σέλεμνου, στην κεντρική πόρτα της εκκλησίας των Αγίων Σαράντα, στην πόρτα του δημοτικού σχολείου, σε μισοερειπωμένα σπίτια, μέχρι και στο Νεκροταφείο.
Φυσικά και τα ευτράπελα πολλά. Σας μεταφέρω ένα.
«’ΠΕΣΑΝ ΑΡΚΟΥΔΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ»
Ήταν θυμάμαι παραμονή Πρωτοχρονιάς, έριχνε πολύ χιόνι και έπαιζαν ζάρια στο καφενεδάκι της γειτονιάς μου.
Συνήθως το παιχνίδι κράταγε ως τα χαράματα.
Ο καφετζής, κοντά το πρωί νύσταξε, έβγαλε τα άρβυλά του και ξάπλωσε, τυλιγμένος με τη χλαίνη του, στο δάπεδο δίπλα στον πάγκο.
Σε λίγο έκαναν ντου οι χωροφύλακες.
Οι παίχτες την κοπάνησαν από τα παράθυρα, αλλά έπιασαν τον κοιμισμένο καφετζή και όπως ήταν ξυπόλητος (δεν του επέτρεψαν να φορέσει τα άρβυλα και τις κάλτσες) τον οδήγησαν στο σταθμό της χωροφυλακής, που ήταν στο κέντρο του χωριού.
Επειδή το χιόνι ήταν φρέσκο, το πρωί φαινόντουσαν τα αποτυπώματα από τις πατημασιές των χωροφυλάκων, αλλά ξεχώριζαν αυτές από τα ξυπόλυτα πόδια του καφετζή.
Οι χωριανοί που έμαθαν τι έγινε, βλέποντας τα αποτυπώματα των ποδιών του καφετζή, που μισοέμοιαζαν με αρκούδας και διακωμωδώντας το γεγονός έλεγαν: «’Πέσαν αρκούδες στο χωριό».
Τότε μπορεί να μην υπήρχαν τηλέφωνα στα χωριά, όμως τα νέα κυκλοφορούσαν αστραπιαία, με ταχύτητες «μεγαλύτερες» του σημερινού ίντερνετ 5G, και μάλιστα διανθισμένα με την απαραίτητη κοινωνική κριτική (κουτσομπολιό).
