Διαπιστώθηκε ότι όσοι πήραν μόνο μια δόση της πεγκιντερφερόνης-λάμδα, είχαν τουλάχιστον τέσσερις φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να «καθαρίσουν» τη λοίμωξη Covid-19 μέσα σε μία εβδομάδα, σε σχέση με όσους πήραν πλασίμπο. Οι ασθενείς με το μεγαλύτερο ιικό φορτίο ήταν πολύ πιθανότερο (79%) να καθαρίσουν τη λοίμωξη, σε σχέση με την ομάδα του πλασίμπο (38%). Μεταξύ των 60 συμμετεχόντων στην κλινική δοκιμή, πέντε χρειάστηκαν εισαγωγή στα επείγοντα νοσοκομείου λόγω επιδείνωσης των αναπνευστικών προβλημάτων τους και, από αυτούς, οι τέσσερις είχαν πάρει πλασίμπο και μόνο ένας το κανονικό φάρμακο.
«Η θεραπεία αυτή έχει μεγάλες θεραπευτικές δυνατότητες, ιδίως αυτό τον καιρό που βλέπουμε επιθετικές παραλλαγές του κορονοϊού να εξαπλώνονται στον κόσμο και οι οποίες είναι λιγότερο ευαίσθητες τόσο στα εμβόλια όσο και στις θεραπείες με αντισώματα», δήλωσε ο δρ Φελντ, ο οποίος είχε εμπειρία από τη χρήση του ίδιου φαρμάκου κατά της ιογενούς ηπατίτιδας. «Οι άνθρωποι που πήραν την πεγκιντερφερόνη-λάμδα, καθάρισαν τον ιό γρήγορα και το αποτέλεσμα ήταν πιο αισθητό σε εκείνους με τα υψηλότερα ιικά επίπεδα. Επίσης είδαμε μια τάση για ταχύτερη βελτίωση των αναπνευστικών συμπτωμάτων», πρόσθεσε.
Η γρήγορη μείωση του ιικού φορτίου θεωρείται σημαντική τόσο για την αποτροπή της επιδείνωσης των ασθενών, όσο και για τη μείωση του κινδύνου μετάδοσης του κορωνοϊού σε άλλους. «Αν μπορούμε να μειώσουμε το ιικό φορτίο γρήγορα, οι άνθρωποι θα είναι λιγότερο πιθανό να εξαπλώσουν τη λοίμωξη στους γύρω τους και ακόμη ίσως καταφέρουμε να συντομεύσουμε τον απαιτούμενο χρόνο για αυτό-απομόνωση»,
τόνισε ο δρ Φελντ.
Μια μεγαλύτερη κλινική δοκιμή φάσης 3 σχεδιάζεται να ξεκινήσει σύντομα, ενώ πρόσθετες μελέτες του ίδιου φαρμάκου σε νοσηλευόμενους ασθενείς Covid-19 βρίσκονται σε εξέλιξη σε τρία πανεπιστήμια (Τορόντο, Χάρβαρντ και Τζονς Χόπκινς).
Η πεγκιντερφερόνη-λάμδα είναι μια πρωτεΐνη που παράγεται στο σώμα ως αντίδραση στις ιογενείς λοιμώξεις και η οποία έχει την ικανότητα να ενεργοποιεί διάφορους κυτταρικούς μηχανισμούς για την καταπολέμηση των «εισβολέων». Η συγκεκριμένη ιντερφερόνη, που διαφέρει από άλλες ιντερφερόνες, είναι πολύ ενεργή στους πνεύμονες, στο ήπαρ και στο έντερο, μέρη όπου ο κορονοϊός μπορεί να πολλαπλασιάζεται. Όμως δεν είναι ενεργή σε άλλα μέρη του σώματος, πράγμα που οδηγεί σε λιγότερες παρενέργειες της σε σχέση με τη χρήση άλλων ιντερφερονών. Στην καναδική δοκιμή οι ασθενείς στους οποίους χορηγήθηκε, εμφάνισαν παρόμοιες παρενέργειες με εκείνους της ομάδας του πλασίμπο.
Η πεγκιντερφερόνη-λάμδα που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη, ήταν μια μακράς δράσης εκδοχή του φαρμάκου που έχει αναπτύξει η αμερικανική βιοφαρμακευτική εταιρεία Eiger BioPharmaceuticals και η οποία μπορεί να χορηγηθεί με μία μόνο υποδόρια ένεση με μικρή βελόνα (όπως η ινσουλίνη).
