Ο Χρήστος είναι μαθητής της Α’ Λυκείου στο 13ο Λύκειο Πατρών (πρώην Πολυκλαδικό). Και όπως τότε και στο 2ο Γυμνάσιο, όταν πριν 3 χρόνια ξεκίνησε η φοίτησή του στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έτσι και τώρα… οι γονείς του αλλά και οι κολλητοί του φίλοι… γίνονται στο ίδιο έργο θεατές. Το σχολείο δεν έχει υποδομή για άτομα που κινούνται με καροτσάκι. Η μητέρα του Μαριάννα Μπαρτζάκλη είναι σύμβουλος εκπαίδευσης. Χθες αναγκάστηκε να «δείξει» με μία ανάρτησή της στο διαδίκτυο, ποιος είναι ο υπεύθυνος σε όλη αυτή την ιστορία. Γράφοντας: «Και ενώ λες δεν μπορεί θα αλλάξουν τα πράγματα… ΟΧΙ. Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Μέχρι στιγμής 2 μήνες λειτουργίας των σχολείων δεν μίλησα δημόσια. Προτίμησα άλλους δρόμους, κυρίως γιατί ο Διευθυντής του 13ου Λυκείου ήταν άψογος σε όλες τις νόμιμες ενέργειες του. Μου κοινοποιεί δύο χρόνια τώρα όλα τα έγγραφα προς τον Δήμο Πατρέων! Αλλά αυτό δεν αρκεί. Το 13ο Λύκειο ακόμα δεν έχει τουαλέτα ΑμεΑ! Η απάντηση του Διευθυντή: “Έχει έρθει ένας αρχιτέκτονας από την ανάδοχη εταιρεία. Άρα έχει γίνει η αναδοχή. Όταν είχε έρθει ο μηχανικός του δήμου έκανε το σχέδιο αλλά ο αρχιτέκτονας ρωτούσε εμένα που θα γίνει και πως θα γίνει.” Τι είπαμε; συμπερίληψη και προσβασιμότητα;;; τι είπαμε; Αυτά είναι ψιλά γράμματα στην πόλη μας! Θέλετε να σας πω και για τον ανελκυστήρα που φτιάχνεται από τον Ιούλιο; Περιμένουν λέει υλικά… γιατί δεν ήξεραν ότι θα τον φτιάξουν και τώρα παρήγγειλαν! Ε, μην κάνουμε και περιττά έξοδα…! Ντροπή! Μην δω την παγκόσμια ημέρα αναπηρίας κανέναν σας σε καμία εκδήλωση… μόνο αυτό σας λέω. Μπορείτε να φανταστείτε πώς είναι να μην πίνεις ή τρως το πρωί στο σχολείο, για να μη θες τουαλέτα; Μπορείτε να φανταστείτε πώς είναι να μην κάνεις μάθημα εσύ και οι συμμαθητές σου στην τάξη που προβλέπεται; Οχι φυσικά, γιατί δεν είναι δικό σας πρόβλημα. Και για να τι ξεκαθαρίσω!!!! Το σχολείο έχει κάνει όλα τα απαραίτητα! Η ευθύνη είναι αποκλειστική του Δήμου Πατρέων»! Η μάνα του Χρήστου αποφάσισε για δεύτερη φορά σε τρία χρόνια να κοινοποιήσει το πρόβλημά της. Ο Χρήστος είναι αριστούχος, με καλούς φίλους, με θέληση για τη ζωή και τη μάθηση. Κάθε μέρα βρίσκεται στους χώρους του σχολείου αλλά αντιμετωπίζει τα προβλήματα που με τόσο δικαιολογημένο θυμό περιέγραψε η μητέρα του.
Σ.Σ. Ο μικρός μου γιος Νικόλας Φλαμής είναι κολλητός με τον Χρήστο. Πηγαίνουν κάθε μέρα μαζί στο σχολείο, με τα πόδια και με τις ρόδες. Αυτή τη φορά ο δημοσιογράφος έχει όχι απλά ιδία άποψη για το ζήτημα, αλλά το ξέρει πολύ καλά! Και όπως πριν 3 χρόνια είχαμε παλέψει να αποκτήσει το 2ο Γυμνάσιο Πατρών ανελκυστήρα (και χάρη στον τότε Διευθυντή Αντώνη Γεράνιο το πετύχαμε) έτσι και τώρα όχι απλά επικροτούμε την ενέργεια της μητέρας του Χρήστου να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα, αλλά αναμένουμε και τις απαντήσεις των «φορέων» της πόλης που μάλλον… σφυρίζουν αδιάφορα! Και μην μας πουν ότι… δεν έδωσε χρήματα το υπουργείο Παιδείας και ότι ευθύνεται η κυβέρνηση! Ας φροντίσουν άμεσα και… πριν τις 3 Δεκέμβρη (παγκόσμια ημέρα για τα άτομα με αναπηρία) να ολοκληρώσουν ότι απαιτείται στο σχολικό συγκρότημα. Ο Χρήστος έχει κάθε δικαίωμα να αντιμετωπίζεται ισότιμα από τον Δήμο και τον κάθε φορέα σε αυτή την κοινωνία.
Ο Χρήστος με τον κολλητό του Νικόλα Φλαμή
Η μητέρα του 15χρονου, Μαριάννα Μπαρτζακλη
